Read სბს–2013 იერემია 15 Bible Online

იერემია 15 - სბს–2013 bible

იერემია 15

¹და მითხრა მე უფალმა: თვით მოსე და სამუელიც რომ დადგნენ ჩემს წინაშე, არ იქნებაო ჩემი სული ამ ხალხთან. თვალით არ დამანახვოო, მომცილდნენო!

²და თუ გეტყვიან: სად წავიდეთო? უთხარი, ასე ამბობს-თქო უფალი: ზოგნი სიკვდილით მოკვდებით, ზოგნი მახვილით მოისრებით, ზოგნი შიმშილით ამოწყდებით და ზოგსაც ტყვეობაში წაგიყვანენ-თქო.

³და მოვუვლენ მათ ოთხგვარ სასჯელს, – ამბობს უფალი, – მახვილით სიკვდილს, ძაღლებით თრევას, ცის ფრინველთა და მიწის მხეცთაგან ჯიჯგნასა და მოსპობას.

⁴მე მათ საშინელ მაგალითად გავხდი ქვეყნიერების ყველა სამეფოსთვის, იმის გამო, რასაც იუდას მეფე, ხიზკიას ძე, მანაშე, აკეთებდა იერუსალიმში.

⁵ვინ შეგიბრალებს შენ, იერუსალიმ, ვინ თანაგიგრძნობს, ვინ შემოუხვევს შენი მშვიდობის საკითხავად?

⁶შენ მიმატოვე მე, – ამბობს უფალი, – შენ განმიდექი; და მე გამოვიწვდენ შენზე ხელს და დაგღუპავ. მე დავიღალე შენი შეწყალებით.

⁷ფიწლით გავანიავე მე ისინი ქვეყნიერების კარიბჭეებს მიღმა; უშვილოდ დავტოვე, მოვსპე ჩემი ერი, თავიანთი გზებიდან კი არ მოიქცნენ.

⁸ზღვის ქვიშაზე მეტად გამიმრავლდნენ მათი ქვრივები; დღისით-მზისით მოვუვლენ მათ, ჭაბუკთა დედებს, გამანადგურებელს; უეცრივ დაეცემა მათ ელდა და შიში.

⁹ღონემიხდილი წევს შვიდის მშობელი, სულს ღაფავს; ჯერ კიდევ დღისით ჩაესვენა მისი მზე, შერცხვენილი და გაწბილებულია. მათ ნეშტს კი მახვილს მივცემ მათი მტრის თვალწინ, – ამბობს უფალი.

¹⁰ვაიმე, დედაჩემო, მთელი ქვეყნის მოცილედ და მოდავედ რომ გიშობივარ! ვახშით არავისთვის მიმიცია, და არც ვინმეს მოუცია ჩემთვის ვალად, მაგრამ ყველა მე მწყევლის.

¹¹უფალმა მითხრა: ბოლო კეთილი გექნება, და მე ვაიძულებ შენს მტერს, არ გადაგიაროსო უბედურებისა და გაჭირვების ჟამს.

¹²ვინ რა უნდა დააკლოს რკინას, განსაკუთრებით ჩრდილოეთისას და ბრინჯაოს?

¹³შენს დოვლათსა და შენს საუნჯეს საძარცვავად მივცემ, უსასყიდლოდ, ყველა შენი ცოდვების გამო, მთელს შენს საზღვრებში.

¹⁴და გავატან შენს მტრებს ქვეყანაში, რომელიც არ გინახავს, რადგან გაღვივდა ცეცხლი ჩემი რისხვისა და თქვენ შემოგენთებათ ის.

¹⁵შენ ყოველივე იცი, უფალო, გამიხსენე და მომხედე, შური იძიე ჩემს მადევარზე! გადამარჩინე შენი სულგრძელებით; შენ იცი, რომ შენს გამო ვიტან დამცირებას.

¹⁶შევიგნე მე შენი სიტყვები და შევითვისე ისინი; შენი სიტყვები შვებად მექცა და გულის სიხარულად, რადგან შენი სახელით ვიწოდები მე, უფალო, ცაბაოთ ღმერთო.

¹⁷არ ვმჯდარვარ ლაზღანდარების კრებულში და არ გავლაღებულვარ; შენი მძიმე ხელის შიშით ვიჯექი ეულად, რადგან საყვედურებით გამავსე მე.

¹⁸რატომ არის ჩემი სენი ასე გაუთავებელი და ჩემი ჭრილობა – განუკურნელი, რომ წამლობას არ ემორჩილება? შენ ჩემთვის დამშრალ ღელედ იქეცი, მაცდუნებელ წყლად.

¹⁹და თქვა უფალმა: თუ დაბრუნდები, მე გიპასუხებ, შენ ჩემს წინაშე იდგები. თუ ძვირფასს გამოარჩევ ფუჭისაგან, ჩემს ბაგეებს გაუტოლდები. ადამიანები შენსკენ მობრუნდებიან, მაგრამ შენ არ მიბრუნდე მათკენ.

²⁰და აღგმართავ ამ ხალხის წინააღმდეგ ბრინჯაოს დაუძლეველ ზღუდედ; ისინი შეგებრძოლებიან, მაგრამ ვერ დაგძლევენ, რადგან შენთანა ვარ, შენი ხსნისა და გადარჩენისთვის, – ამბობს უფალი.

²¹და გადაგარჩენ ბოროტთაგან და გამოგიხსნი სასტიკთა ხელიდან.