Read სბს–2013 იერემია 31 Bible Online

იერემია 31 - სბს–2013 bible

იერემია 31

¹იმ დროს, – ამბობს უფალი, – მე ვიქნები ისრაელის ყველა ტომის ღმერთი და ისინი იქნებიან ჩემი ერი.

²ასე ამბობს უფალი: უდაბნოში ჰპოვა მადლი მახვილს გადარჩენილმა ხალხმა; წავალ, შვება რომ მოვუტანო ისრაელს.

³შორიდან გამომეცხადა უფალი და მითხრა: საუკუნო სიყვარულით შეგიყვარე შენ, ისრაელ, ამიტომაც მოგფინე წყალობა.

⁴კვლავ აგაშენებ და აშენდები, ქალწულო ისრაელისა, კვლავაც დამშვენდები შენი დაირებით და გამოხვალ მოკისკისე მროკველთა გუნდში.

⁵კვლავ გააშენებ ვენახებს სამარიის მთებზე; დარგავენ მწიდავნი და ვინც დარგავენ, თავადვე მოისთვლიან მას.

⁶რადგან დადგება დღე, როცა ეფრემის მთაზე დაიძახებენ გუშაგნი: ადექით და ავიდეთ სიონზე უფალთან, ჩვენს ღმერთთან!

⁷რადგან ასე ამბობს უფალი: „სიხარულით იმღერეთ იაკობზე და გამოაცხადეთ ხალხთა მამის წინაშე; ადიდეთ და თქვით: ‘იხსენი, უფალო, შენი ერი, ნატამალი ისრაელისა!’“

⁸აჰა, მოვიყვან მათ ჩრდილოეთის ქვეყნიდან და შემოვიკრებ მათ ქვეყნის კიდეებიდან; მათ შორის იქნებიან ბრმები და კოჭლები, ფეხმძიმენი და მშობიარენი, დიდი კრებული მოიქცევა აქეთ.

⁹ტირილით გავიდნენ ისინი აქედან და ნუგეშისცემით წამოვუძღვები მათ; სწორი გზებით წამოვიყვან წყლის ნაკადების ახლოს და აღარ წაიფორხილებენ იქ, რადგან მამა ვარ მე ისრაელისა, და ეფრემი პირმშოა ჩემი.

¹⁰ისმინეთ უფლის სიტყვა, ხალხებო, და აუწყეთ შორეულ კუნძულებს, და უთხარით: ვინც გაფანტა ისრაელი, იგივე შეიკრებს მათ და დაიფარავს, როგორც მწყემსი თავის სამწყსოს.

¹¹რადგან გამოისყიდა უფალმა იაკობი და გამოიხსნა მასზე უძლიერესის ხელიდან.

¹²და მოვლენ ისინი, იზეიმებენ სიონის მთაზე, გაიხარებენ უფლის სიუხვით – მისი პურითა და ღვინით, ზეთითა და ცხვარ-ძროხით. და იქნება მათი სული აყვავებული ბაღივით, და მათი ტანჯვები დამთავრდება.

¹³მაშინ გაიხარებს ქალწული ფერხულში, და გაიხარებენ ჭაბუკნი და ბერიკაცნი მათთან ერთად; და მათ გლოვას სიხარულად ვაქცევ და ვანუგეშებ მათ, და გავახარებ მათ და დარდებს გავუქარწყლებ.

¹⁴და გავაძღობ მღვდლებს ლურთებით, და ჩემი ერი გაძღება ჩემი დოვლათით, – ამბობს უფალი.

¹⁵ასე ამბობს უფალი: ხმა გაისმა რამაში, ტირილი და მწარე გოდება; რახელი დასტირის თავის ძეთ და არ უნდა ნუგეშისცემა თავისი შვილების გამო, რადგან აღარ არიან ისინი.

¹⁶ასე ამბობს უფალი: დაიოკე ხმა ტირილისა და ცრემლის ღვრა თვალთაგან, რადგან საზღაური აქვს შენს შრომას, – ამბობს უფალი, – დაბრუნდებიან ისინი მტრის ქვეყნიდან.

¹⁷იმედი გქონდეს შენი მომავლის, – ამბობს უფალი, – დაუბრუნდებიან შენი ძენი თავიანთ საზღვრებს.

¹⁸მესმის, რომ ტირის ეფრემი: შენ დამსაჯე მე და დავისაჯე, როგორც უღელდაუდგმელი მოზვერი, დამაბრუნე და დავბრუნდები მე, რადგან შენა ხარ უფალი, ჩემი ღმერთი.

¹⁹ჩემი დაბრუნების შემდეგ მოვინანიე; და მას შემდეგ, რაც გონს მოვეგე, მუხლებში ვიცემდი ხელებს; შერცხვენილი ვიყავი და შეძრწუნებული, რადგან ჩემი სიჭაბუკის სირცხვილს ვატარებდი.

²⁰განა ეფრემი ჩემი ძვირფასი ძე არ არის? განა საყვარელი ბავშვი არ არის? რადგან, როცა კი მასზე დავილაპარაკებ, მუდამ სიყვარულით ვიხსენებ. გულ-ღვიძლი მეწვის, რომ ვიგონებ, სიბრალული მიპყრობს, – ამბობს უფალი.

²¹ნიშები აღმართე, გზის მაჩვენებელი სამანები დასხი, გული მიაპყარ გზას, რომლითაც დადიოდი. დაბრუნდი, ქალწულო ისრაელისა, დაუბრუნდი ამ შენს ქალაქებს.

²²როდემდე იხეტიალებ, განდგომილო ასულო? უფალი შექმნის სიახლეს ქვეყანაზე – დედაკაცი დაიფარავს მამაკაცს.

²³ასე ამბობს ცაბაოთ უფალი, ისრაელის ღმერთი: კვლავ იტყვიან ამ სიტყვას იუდას ქვეყანაში და მის ქალაქებში, როცა ტყვეობიდან დავაბრუნებ მათ: უფალმა გაკურთხოს შენ, სიმართლის სამკვიდრებელო, მთაო წმიდაო!

²⁴და კვლავ ერთად დასახლდებიან იუდასა და ყველა მის ქალაქში მხვნელ-მთესველნი და მწყემსნი.

²⁵რადგან წყურვილს მოვაკვლევინებ ყოველ მწყურვალ სულს და გავაძღებ ყოველ მშიერ სულს.

²⁶და ამ დროს გამომეღვიძა და გავახილე თვალი და დავინახე, რომ მეამა ძილი.

²⁷აჰა, მოდიან დღეები, – ამბობს უფალი, – და დავთესავ ისრაელისა და იუდას სახლში კაცის თესლსა და პირუტყვის თესლს.

²⁸და როგორც ვუთვალთვალებდი მათ, რომ აღმომეფხვრა და გამეცამტვერებინა ისინი, დამენგრია, მომესპო და მომეწია უბედურება მათზე, ასევე ვიფხიზლებ, რომ ავაშენო და დავნერგო, – ამბობს უფალი.

²⁹იმ დღეებში აღარ იტყვიან: პაპის ნაჭამმა ტყემალმა შვილიშვილს მოსჭრაო კბილი.

³⁰რადგან ყოველი თავისი ცოდვით მოკვდება; ვინც ტყემალს შეჭამს, კბილიც იმას მოეკვეთება.

³¹აჰა, მოდის დღეები, – ამბობს უფალი, – და ისრაელის სახლსა და იუდას სახლს ახალ აღთქმას დავუდებ.

³²არა ისეთ აღთქმას, რომელიც დავუდე მათ მამებს იმ დღეს, როდესაც ხელი მოვკიდე მათ, რომ გამომეყვანა ეგვიპტის ქვეყნიდან; ის ჩემი აღთქმა მათ დაარღვიეს, მე კი მაინც ვპატრონობდი მათ, – ამბობს უფალი.

³³რადგან ეს არის აღთქმა, რომელსაც დავუდებ ისრაელის სახლს იმ დღეების შემდეგ, – ამბობს უფალი, – წიაღში ჩავუდებ მათ ჩემს რჯულს და გულზე დავაწერ, და მე ვიქნები მათი ღმერთი და ისინი იქნებიან ჩემი ერი.

³⁴და აღარ ასწავლის მეტად თითოეული თავის მოყვასს და თითოეული თავის ძმას ასე: შეიცანითო უფალი! რადგან დიდიან-პატარიანად ყველას ვეყოლები შეცნობილი, – ამბობს უფალი, – რადგან ვაპატიებ მათ ურჯულოებას და მათ ცოდვებს აღარ გავიხსენებ მეტად.

³⁵ასე ამბობს უფალი, რომელიც მზეს იძლევა დღის გასანათებლად, უბრძანებს მთვარეს და ვარსკვლავებს, ღამე გაანათონ; რომელიც ისე აღელვებს ზღვას, რომ მისი ტალღები ღმუიან; ცაბაოთ უფალია მისი სახელი.

³⁶თუ ეს წესები მოქმედებას შეწყვეტენ ჩემს წინაშე, – ამბობს უფალი, – მაშინ ისრაელიანთა თესლ-ტომიც შეწყდება და აღარ მეყოლება სამუდამოდ ჩემს ერად.

³⁷ასე ამბობს უფალი: თუ გაიზომება მაღლა ცა და დაბლა გამოიკვლევა დედამიწის საფუძვლები, მაშინ მეც შევიძულებ ისრაელიანთა მთელს მოდგმას ყოველივე იმის გამო, რაც მათ გააკეთეს, – ამბობს უფალი.

³⁸აჰა, მოდიან დღენი, – ამბობს უფალი, – და აუშენდება უფალს ქალაქი ხანანელის გოდლიდან კუთხის კარიბჭემდე.

³⁹და საზომი საბელი გადასწვდება გარების ბორცვამდე და გოყათს შემოუვლის.

⁴⁰და გვამებისა და ნაცრის მთელი ველი და მთელი მინდორი კიდრონის ნაღვარევამდე და ცხენთა კარიბჭის კუთხემდე აღმოსავლეთით – უფლის წმიდა იქნება. არ აღმოიფხვრება და არ განადგურდება უკუნისამდე.