Read სბს–2013 იერემია 4 Bible Online

იერემია 4 - სბს–2013 bible

იერემია 4

¹თუ მოიქცევი, ისრაელ, – ამბობს უფალი, – თუ ჩემსკენ მოიქცევი; შენს სისაძაგლეებს მომაშორებ, აღარ იწანწალებ.

²თუ დაიფიცავ უფლის სახელით ჭეშმარიტად, სამართალსა და სიმართლეში, იკურთხებიან შენს მიერ ხალხები და შენს მიერვე განითქმებიან.

³რადგან ასე ეუბნება უფალი იუდას ხალხსა და იერუსალიმს: მოიხანით ახალი მინდვრები და ნუ დათესავთ ეკალ-ბარდებში.

⁴წინადაიცვითეთ უფლისათვის და მოიცილეთ წინადაუცვეთლობა თქვენი გულისა, იუდას ხალხო და იერუსალიმის მკვიდრნო, რათა ცეცხლივით არ გამოვარდეს ჩემი რისხვა და თქვენი ბოროტმოქმედების გამო ისე არ აგიზგიზდეს, რომ ვერავინ ჩააქროს.

⁵გამოაცხადეთ იუდაში და გაახმიანეთ იერუსალიმში, ამცნეთ და ბუკის კვრა გააჩაღეთ ქვეყანაში; იყვირეთ მთელი ხმით და აუწყეთ: შეგროვდით და წავიდეთ-თქო გამაგრებულ ქალაქებში!

⁶სიონისკენ მიმართეთ ბაირაღი, გაიქეცით, ნუ გაჩერდებით, რადგან უბედურება და დიდი დაღუპვა მომაქვს ჩრდილოეთიდან.

⁷ლომი გამოდის შამბნარიდან, ხალხების გამანადგურებელი დაიძრა: გამოდის თავისი ბუნაგიდან, რათა უდაბნოდ აქციოს შენი მიწა. აოხრდება შენი ქალაქები, კაცი არ დარჩება იქ.

⁸ამიტომ შემოირტყით ძაძები, იგლოვდეთ და მოთქვამდეთ, რადგან უფლის რისხვა არ აგვცდება.

⁹და იქნება იმ დღეს, – ამბობს უფალი, – რომ გული შეუდრკებათ მეფეს და მთავრებს, მღვდლები შეძრწუნდებიან და წინასწარმეტყველნი გაოგნდებიან.

¹⁰და ვთქვი მე: ოჰ, უფალო ღმერთო, ნუთუ მართლა შენ მოატყუე ეს ხალხი და იერუსალიმი, რომ უთხარი: მშვიდობა გექნებათო? მაგრამ მახვილი ყელზეა მობჯენილი.

¹¹იმ დროს ეტყვიან ამ ერსა და იერუსალიმს: ხორშაკი უბერავს უდაბნოს ხრიოკი მაღლობებიდან ჩემი ერის ასულის გზაზე – ვერც კალოს განფიწლავ ამ ქარით და ვერც ნაწმენდს გამოაცლი ხვავს.

¹²მასზე ძლიერი ქარი ატყდება ჩემი ნებით იქიდან – მაშინ მეც გამოვუცხადებ განაჩენს მათ.

¹³აჰა, ღრუბელივით ამოდის იგი და ქარბორბალასავითაა მისი ეტლები. ორბებზე უსწრაფესნი არიან მისი ცხენები, ვაი ჩვენს თავს, ვერ გადავრჩებით!

¹⁴გულიდან ამოირეცხე ბოროტება, იერუსალიმ, რომ გადარჩე! როდემდე უნდა ელოლიავებოდე ბოროტ ზრახვებს?

¹⁵ყვირილი ისმის დანიდან და ავის ნიშანია ეფრემის მთიდან.

¹⁶გამოუცხადეთ ხალხებს, ხმა მიაწვდინეთ იერუსალიმს, დამპყრობლები მოდიან შორეული ქვეყნიდან და ყიჟინით აყრუებენ იუდას ქალაქებს.

¹⁷როგორც მეველეები, გარს ერტყმიან მას, რადგან მე ამიჯანყდა ის, – ამბობს უფალი.

¹⁸შენმა საქციელმა და შენმა საქმეებმა დაგმართეს შენ ეს ყოველივე; შენი ბოროტებაა იმის მიზეზი, რომ გული ვარამით გეფლითება.

¹⁹ვაიმე, ჩემი გულ-ღვიძლი, გულ-ღვიძლი მეწვის! გულის ფიცარი მტკივა, მიკვნესის გული! ვერ დავდუმდები; რადგან ბუკის ხმა გესმის, სულო ჩემო, საბრძოლო ყიჟინა!

²⁰უბედურება უბედურებაზე: მთელი ქვეყანა ისპობა, უცებ გაიძარცვა ჩემი კარვები, წამიერად – ჩემი ჩარდახები.

²¹როდემდე უნდა ვუყურებდე დროშებს და მესმოდეს ბუკისცემის ხმა?

²²რეგვენია ჩემი ხალხი, მე არა მცნობს! ბრიყვი ბავშვები არიან ისინი. უგნურნი არიან ისინი, ჭკუა მხოლოდ ბოროტებისთვის ჰყოფნით, სიკეთის გაკეთება კი არ იციან.

²³დავყურებ მიწას და, აჰა, უსახური და უდაბურია, შევყურებ ზეცას – და იქ სინათლე არ ჩანს.

²⁴მთებს ვუყურებ და, აჰა, ზანზარებენ ისინი და ირყევა ყველა ბორცვი.

²⁵ვუყურებ, და, აჰა, ადამიანი აღარ ჩანს და ცის ფრინველნიც გაფრენილან;

²⁶ვუყურებ და, აჰა, ნაყოფიერი მხარე უდაბნოდ ქცეულა და ყველა მისი ქალაქი გაცამტვერებულა უფლის წინაშე, მისი მრისხანე გულისწყრომისაგან.

²⁷რადგან ასე ამბობს უფალი: მთელი ეს ქვეყანა უდაბნოდ იქცევა, მაგრამ საბოლოოდ არ მოვსპობ.

²⁸ამაზე იგლოვებს დედამიწა და მაღლა ცა დაბნელდება, რადგან მე უკვე ვთქვი ჩემი განაჩენი და არ ვნანობ და უკან არ დავიხევ.

²⁹მხედართა და მშვილდოსანთა ხმას გაურბიან ქალაქები, შევიდნენ უღრანებში და კლდეებში შეიხიზნენ, მთელი ქალაქები მიტოვებულია და ძეხორციელი არ დარჩენილა მათში.

³⁰შენ კი, გაპარტახებულო, რას გააკეთებ? თუმცა ძოწეულით იმოსები, თუმცა ოქროს სამკაულებით იმოსები, თვალებს იღებავ, მაგრამ ამაოდ ლამაზდები – საყვარლებმა შეგიძულეს, შენი მოკვლა სურთ.

³¹რადგან ხმა მესმა, თითქოს მშობიარე ქალები ყვირიანო, თითქოს პირველმშობიარე კივისო, ხმა – სიონის ასულისა; ქვითინით იწვდის ხელებს: ვაიმე, დაიქანცაო ჩემი სული მკვლელების წინაშე!