Read სბს–2013 იერემია 5 Bible Online

იერემია 5 - სბს–2013 bible

იერემია 5

¹მოიარეთ იერუსალიმის ქუჩები, მიიხედ-მოიხედეთ და ეძებეთ მის მოედნებზე; და თუ იპოვით სამართლიან კაცს, ჭეშმარიტების მძებნელს, მაშინ მეც ვაპატიებ იერუსალიმს.

²თუმცა ისინი ამბობენ: უფალს ვფიცავთო! მაგრამ სინამდვილეში ცრუდ იფიცებიან.

³უფალო, განა შენი თვალი ჭეშმარიტებისაკენ არაა მიპყრობილი? შენ ჰგვემ მათ, ისინი კი ვერ გრძნობენ ტკივილს; შენ ანადგურებ მათ, მაგრამ ჭკუას არ სწავლობენ; გაქვავდნენ, მოქცევა არ სურთ.

⁴მე ჩემთვის ვთქვი: შესაძლოა, ბეჩავნი არიან ისინი და უგუნურნი, რადგან არ იციან უფლის გზები, თავიანთი ღმერთის სამართალი.

⁵წავალ დიდებულებთან და მათ დაველაპარაკები, რადგან მათ იციან უფლის გზები, თავიანთი ღმერთის სამართალი. მაგრამ მათაც დალეწეს უღელი, დაწყვიტეს აპეურები.

⁶ამიტომაც დასცემს მათ ტყიური ლომი, ტრამალის მგელი გააჩანაგებს მათ, ჯიქი ჩაუსაფრდება მათ ქალაქებთან; ყოველ გარეთ გამოსულს დაფლეთს, რადგან გამრავლდა მათი ცოდვები, გაიზარდა მათი განდგომა.

⁷როგორ გაპატიებ შენ ამას? შენმა ძეებმა დამტოვეს მე და თავიანთ ცრუ ღმერთებს ფიცულობენ. მე ვაძღებდი მათ, ისინი კი მრუშობდნენ და როსკიპთა სახლებს მიეძალნენ.

⁸ისინი ატეხილი ულაყებივით არიან: ყოველი მათგანი თავისი მოყვასის ცოლს შესჭიხვინებს.

⁹ნუთუ ამის გამო არ დავსჯი მათ, – ამბობს უფალი, – და ამ ხალხზე არ იძიებს შურს ჩემი სული?

¹⁰დაუარეთ მის ვაზებს და გააჩანაგეთ, მაგრამ მთლად არ მოსპოთ; ლერწი შეაჭერით, რადგან უფლის არ არიან ისინი.

¹¹რადგან მიღალატა მე ისრაელის სახლმა და იუდას სახლმა! – ამბობს უფალი.

¹²უფალს განუდგნენ ისინი და ამბობდნენ: არ არისო ის, და არ გვეწევაო უბედურება, და მახვილსა და შიმშილს არ ვიხილავთო.

¹³ეს წინასწარმეტყველნი ქარად იქცევიან და უფლის სიტყვა არ არის მათში. ასემც დამართნიათ მათ.

¹⁴ამიტომ ასე ამბობს უფალი, ცაბაოთ ღმერთი: რადგან თქვენ ამ სიტყვებს ლაპარაკობთ, მე ჩემს სიტყვებს ცეცხლად ჩაგიდებთ ბაგეებში, ხოლო ამ ხალხს – შეშად, რომელსაც ეს ცეცხლი დაბუგავს!

¹⁵აჰა, მე მოგისევ ხალხს შორიდან, ისრაელის სახლო, – ამბობს უფალი, – ძლიერი ხალხია იგი, ძველი ხალხია იგი, ხალხი, რომლის ენა არ იცი შენ, და ვერ გაიგებ, რას ილაპარაკებს.

¹⁶მისი კაპარჭი ღია საფლავივითაა; ყველანი მამაცი მეომრები არიან.

¹⁷გადაჭამენ ისინი შენს სამკალს და შენს პურს, შეჭამენ შენს ძეთ და შენს ასულთ, შეჭამენ შენს ცხვარ-ძროხას, შეჭამენ შენს ყურძენსა და ლეღვს, მახვილით მოაოხრებენ შენს გამაგრებულ ქალაქებს, რომელთა იმედითაც ხარ.

¹⁸და იმ დღეებშიც, – ამბობს უფალი, – არ მოგსპობთ მთლიანად.

¹⁹და თუ იკითხავენ: რის გამო გაგვიკეთაო ჩვენ უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, ეს ყოველივე? უთხარი მათ: როგორც თქვენ მიმატოვეთ მე და ემსახურებოდით უცხო ღმერთებს თქვენს ქვეყანაში, ასევე მოემსახურებით უცხოელებს იმ ქვეყანაში, რომელიც თქვენი არ იქნება.

²⁰აუწყეთ ეს იაკობის სახლში და გამოაცხადეთ იუდაში ასე:

²¹ისმინე ეს, ბრიყვო და უგუნურო ხალხო: თვალები აქვთ მათ და ვერ ხედავენ, ყურები აქვთ და ვერ ისმენენ.

²²განა ჩემი არ უნდა გეშინოდეთ, – ამბობს უფალი, – ჩემს წინაშე არ უნდა კანკალებდეთ? მე ქვიშა დავუდე ზღვას საზღვრად, საუკუნო მიჯნად, რომელსაც ვერ გადმოხეთქავს; თუმცა ღელავენ მისი ტალღები, მაგრამ ვერ სძლევენ, ბობოქრობენ, მაგრამ ვერ გადალახავენ მას.

²³ამ ხალხს კი ურჩი და მეამბოხე გული აქვს, განმიდგნენ და წავიდნენ.

²⁴გულში არც გაუვლიათ: გვეშინოდესო უფლისა, ჩვენი ღმერთისა, რომელიც თავის დროზე გვაძლევს შემოდგომისა და გაზაფხულის წვიმებს, გვიწესებს ალოობის შვიდეულებს.

²⁵თქვენმა ურჯულოებამ დაგაკარგვინათ ეს ყოველივე და თქვენმა ცოდვებმა მოგაკლოთ სიკეთე.

²⁶რადგან ჩემს ერში არიან ბოროტეულნი, თავწახრით ჩასაფრებულან, როგორც ფრინველზე მონადირენი, მახეებს აგებენ, კაცთა შესაპყრობად.

²⁷როგორც ფრინველებით სავსე გალია, ისეა მათი სახლები სიცრუით გავსილი. ამიტომ განდიდდნენ და გამდიდრდნენ ისინი,

²⁸დასუქდნენ, დასქელდნენ, გადააჭარბეს ბოროტების ყოველგვარ საზღვარს, უსამართლოდ განსჯიან, ობოლთა გასაჭირს არ უყურებენ; ღატაკთა მართალ საჩივარს არ დაგიდევენ.

²⁹ნუთუ ამის გამო არ დაგსჯი? – ამბობს უფალი, – განა ასეთ ხალხზე არ იძიებს შურს ჩემი სული?

³⁰საშინელი და საზარელი ამბები ხდება ქვეყანაზე.

³¹სიცრუეს იუწყებიან წინასწარმეტყველნი, მღვდლები ბატონობენ მათი ხელით, ჩემს ერს კი მოსწონს ეს. მაგრამ რა მოგელით ამის შემდეგ?