Read სბს–2013 იერემია 8 Bible Online

იერემია 8 - სბს–2013 bible

იერემია 8

¹იმ დროს, – ამბობს უფალი, – ამოყრიან მათი საფლავებიდან იუდას მეფეთა და მის მთავართა, მის მღვდელთა, მის წინასწარმეტყველთა და იერუსალიმის მკვიდრთა ძვლებს.

²და მიმოფანტავენ მათ მზისა და მთვარისა და ცის მთელი მხედრობის გულზე, რომლებიც უყვარდათ მათ და, რომლებსაც ემსახურებოდნენ და რომელთაც მიჰყვებოდნენ, რომელთაც ეძებდნენ და რომელთაც თაყვანს სცემდნენ; არავინ აკრეფს მათ და არ დამარხავს. ნაგვად ეყრება მიწაზე.

³და ყველა გადარჩენილს, ამ ბოროტი მოდგმის ნეშტს, სიკვდილი გაუხდება სანატრელი, – ამბობს ცაბაოთ უფალი.

⁴უთხარი მათ: ასე ამბობს-თქო უფალი: ნუთუ ვინც დაეცა, ვეღარ აღდგება, ან გზასაცდენილნი ვეღარ დაბრუნდებიან?

⁵რატომ გამიდგა ეს ერი, იერუსალიმ, სამუდამო განდგომით? ისინი ებღაუჭებიან სიცრუეს და აღარ უნდათ მობრუნება.

⁶ყურს ვუგდებდი და მოვისმინე, რომ სიმართლეს არ ლაპარაკობენ, არავინ ნანობს თავის ბოროტებას, არავინ ამბობს: რა დავაშავეო? თითოეული თავის სარბიელს უბრუნდება, ომში შევარდნილი ცხენივით.

⁷ცისქვეშეთში ყანჩამაც კი იცის თავისი ვადები, და გვრიტი და მერცხალი და წერო იცავენ თავიანთი მოსვლის ჟამს, ჩემმა ერმა კი არ იცის უფლის განგება.

⁸როგორ ამბობთ: ბრძენნი ვართ და უფლის რჯული ჩვენთან არისო? მაგრამ აჰა, მწიგნობართა ცრუ კალამმა ისიც გააყალბა.

⁹თავი შეირცხვინეს ბრძენკაცთ, შეძრწუნდნენ, თავგზა აებნათ. აჰა, მოიძულეს უფლის სიტყვა და რაღაა მათი სიბრძნე?

¹⁰ამიტომ მათ ცოლებს სხვებს გადავცემ, მათ მინდვრებს – უცხო მფლობელებს, რადგან დიდიან-პატარიანად ყველა ანგარების მოყვარეა, წინასწარმეტყველიდან მღვდლამდე ყველა ყალბისმქნელია.

¹¹და ზერელედ მკურნალობენ ჩემი ერის ასულის ჭრილობას, გაიძახიან: მშვიდობა, მშვიდობაო! მაგრამ არ არის მშვიდობა.

¹²რცხვენიათ მაინც, სისაძაგლეს რომ სჩადიან? არა, არცკი წითლდებიან. ამიტომ დაეცემიან დაცემულთა შორის; იმ დროს, როდესაც მოვიკითხავ მათ, წაიფორხილებენ ისინი, – ამბობს უფალი.

¹³პირწმინდად გავცლი მათ მოსავალს, – ამბობს უფალი, – მტევანი არ შერჩება ვაზს და ერთი ცალი ლეღვი არ დარჩება ხეზე, ჩამოჭკნება ფოთოლი და, რაც მივეცი მათ, ხელიდან გამოეცლებათ.

¹⁴რას ვუსხედვართ? თავი მოიყარეთ, წავიდეთ გამაგრებულ ქალაქებში და იქ დავიღუპოთ; რადგან უფალმა, ჩვენმა ღმერთმა, დაგვღუპა და გვასვა მოწამლული წყალი, რადგან შევცოდეთ უფლის წინაშე.

¹⁵მშვიდობას ველით და არ არის სიკეთე, განკურნების ჟამს – და, აჰა, საშინელება.

¹⁶დანიდან ისმის მისი ცხენების ჭიხვინი, მისი ულაყების თქარა-თქური მთელ დედამიწას აზანზარებს. მოდიან ისინი და ჭამენ ქვეყანას და მის სისავსეს, ქალაქებსა და მათ მკვიდრთ.

¹⁷რადგან მე მოგივლენთ გველებს და ასპიტებს, რომელთა წინააღმდეგაც არ ჭრის შელოცვა, და დაგგესლავენ ისინი, – ამბობს უფალი.

¹⁸სევდა მომეძალა, წუხს ჩემი გული!

¹⁹აჰა, მესმის ჩემი ერის ასულის ქვითინის ხმა შორეული ქვეყნიდან: ნუთუ აღარ არისო უფალი სიონზე? ნუთუ აღარ არის იქ მეფე? რატომ განმარისხა ჩემმა ერმა თავიანთი კერპებით – უცხოთა ამ არარაობებით?

²⁰ალოობა დამთავრდა, მიილია ზაფხული, ჩვენ კი არ გვეშველა.

²¹ჩემი ერის ასულის შემუსვრით მეც შევიმუსრე, დავბნელდი, საშინელებამ შემიპყრო.

²²ნუთუ აღარ არის ბალზამი გალაადში? ნუთუ აღარც მკურნალი არის იქ? მაშ რატომ არ განიკურნა ჩემი ერის ასული?