Read სბს–2013 ლუკას სახარება 15 Bible Online

ლუკას სახარება 15 - სბს–2013 bible

ლუკას სახარება 15

¹უახლოვდებოდნენ მას ყველა მებაჟენი და ცოდვილნი და უსმენდნენ მას.

²ფარისეველნი და მწიგნობარნი დრტვინავდნენ და ამბობდნენ: „ცოდვილებს ღებულობს და მათთან ერთად ჭამს.“

³და უთხრა მათ ეს იგავი:

⁴„რომელიმე თქვენგანს რომ 100 ცხვარი ჰყავდეს და ერთი დაეკარგოს, განა არ დატოვებს ოთხმოცდაცხრამეტს უდაბნოში და არ წავა დაკარგულის საძებნელად, ვიდრე არ იპოვის?

⁵და რომ იპოვის, სიხარულით მხრებზე შეისვამს.

⁶შინ რომ დაბრუნდება, დაუძახებს მეგობრებსა და მეზობლებს და ეტყვის: ‘გაიხარეთ ჩემთან ერთად, დაკარგული ცხვარი ვიპოვე.’

⁷თქვენ გეუბნებით, რომ ასევე მეტი სიხარული იქნება ზეცაში ერთი ცოდვილის გამო, რომელმაც მოინანია, ვიდრე იმ ოთხმოცდაცხრამეტი მართლის გამო, რომელთაც მონანიება არ სჭირდებათ.

⁸ანდა ქალი, რომელსაც ათი დრაქმა აქვს, ერთი დრაქმა რომ დაეკარგოს, განა არ აანთებს სანთელს და არ გამოგვის სახლს და გულმოდგინედ არ დაუწყებს ძებნას, ვიდრე არ იპოვის?

⁹და როდესაც იპოვის, დაუძახებს მეგობრებს და მეზობლებს და ეტყვის: ‘გაიხარეთ ჩემთან ერთად, რადგან დაკარგული დრაქმა ვიპოვე.’

¹⁰გეუბნებით თქვენ: ასევე იქნება სიხარული ღმერთის ანგელოზებთან ერთი ცოდვილის გამო, რომელმაც შეინანა.“

¹¹და თქვა: „ერთ კაცს ორი ძე ჰყავდა.

¹²უმცროსმა უთხრა მამას: ‘მომეცი ჩემი ხვედრილი წილი ქონებიდან.’ და მამამ გაუყო მათ ქონება.

¹³მცირე ხნის შემდეგ უმცროსმა ძემ მოაგროვა ყველაფერი, წავიდა შორეულ ქვეყანაში და გაფლანგა თავისი ქონება თავაშვებული ცხოვრებით.

¹⁴და როდესაც ყველაფერი გადააგო, იმ ქვეყანაში დიდი შიმშილობა ჩამოვარდა, და მას გაუჭირდა.

¹⁵წავიდა და იმ ქვეყნის ერთ მოქალაქეს მიეკედლა, რომელმაც თავის მინდვრებში გაგზავნა ღორების სამწყემსად.

¹⁶და ენატრებოდა, მუცელი იმ რკოთი მაინც ამოევსო, ღორები რომ ჭამდნენ, მაგრამ არავინ არაფერს აძლევდა.

¹⁷და როდესაც გონს მოეგო, თქვა: ‘მამაჩემთან რამდენ მოჯამაგირეს პური თავსაყრელი აქვს, მე კი შიმშილით ვკვდები.

¹⁸ავდგები, წავალ მამაჩემთან და ვეტყვი: მამა, შევცოდე ზეცის მიმართ და შენს წინაშე,

¹⁹ღირსი აღარა ვარ, რომ შენს ძედ ვიწოდებოდე. მიმიღე როგორც ერთი შენი მოჯამაგირეთაგანი!’

²⁰ადგა და წავიდა თავის მამასთან. როდესაც ჯერ კიდევ შორს იყო, მამამ დაინახა და შეებრალა. გამოიქცა, ყელზე მოეხვია და აკოცა.

²¹და უთხრა: ‘მამა! შევცოდე ზეცის მიმართ და შენს წინაშე. ღირსი აღარა ვარ, რომ შენს ძედ ვიწოდებოდე.’

²²უთხრა მამამ თავის მსახურებს: ‘სასწრაფოდ მოიტანეთ საუკეთესო სამოსი და ჩააცვით, გაუკეთეთ ბეჭედი ხელზე და ფეხსაცმელი ჩააცვით ფეხზე.

²³მოიყვანეთ ნასუქალი ხბო და დაკალით. ვჭამოთ და გავიხაროთ,

²⁴რადგან ეს ჩემი ძე მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და გამოჩნდა.’ და დაიწყეს მხიარულება.

²⁵ხოლო მისი უფროსი ვაჟი მინდორში იყო. რომ მოდიოდა და სახლს მიუახლოვდა, მუსიკისა და ცეკვა-თამაშის ხმა შემოესმა.

²⁶დაუძახა ერთ მსახურთაგანს და ჰკითხა: ‘ეს რა ამბავია?’

²⁷მან უთხრა მას: ‘შენი ძმა მოვიდა და მამაშენმა ნასუქალი ხბო დაკლა, რაკი მრთელი დაუბრუნდა.’

²⁸გაბრაზდა და შესვლა აღარ უნდოდა. მამამისი გამოვიდა და იწვევდა შინ.

²⁹მიუგო და უთხრა თავის მამას: ‘აჰა, რამდენი წელია გემსახურები, არასოდეს შენს ბრძანებას არ გადავსულვარ და არასოდეს მოგიცია ერთი ციკანიც კი, რომ ჩემს მეგობრებთან ერთად გამეხარა.

³⁰ხოლო როცა მოვიდა ეს შენი ძე, რომელმაც თავისი ქონება მეძავებთან გაფლანგა, ნასუქალი ხბო დაუკალი.’

³¹მან უთხრა: ‘შვილო, შენ მუდამ ჩემთან ხარ და რაც გამაჩნია, შენია.

³²მაგრამ უნდა ვილხენდეთ და ვხარობდეთ, რადგან შენი ძმა მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და გამოჩნდა.’“