Read სბს–2013 ლუკას სახარება 22 Bible Online

ლუკას სახარება 22 - სბს–2013 bible

ლუკას სახარება 22

¹ახლოვდებოდა პასექად წოდებული უფუარობის დღესასწაული.

²მღვდელმთავარნი და მწიგნობარნი ეძებდნენ საშუალებას, როგორ მოეშორებინათ იგი, მაგრამ ხალხისა ეშინოდათ.

³შევიდა სატანა იუდაში, რომელსაც ისკარიოტელი ერქვა და ერთი თორმეტთაგანი იყო.

⁴და წავიდა, მოელაპარაკა მღვედელმთავრებსა და მცველთა უფროსებს, როგორ გადაეცა მათთვის იესო.

⁵გაუხარდათ და აღუთქვეს, რომ მისცემდნენ ვერცხლს.

⁶და დათანხმდა და ეძებდა მარჯვე შემთხვევას, რომ ხალხის შეუმჩნევლად გადაეცა იგი მათთვის.

⁷მოაწია უფუარობის დღემ, როდესაც პასექი უნდა დაკლულიყო.

⁸და გაგზავნა იესომ პეტრე და იოანე და უთხრა: „წადით, მოგვიმზადეთ პასექი, რომ ვჭამოთ.“

⁹მათ უთხრეს: „სად გინდა, რომ მოვამზადოთ?“

¹⁰უთხრა მათ: „აჰა, ქალაქში შესვლისას შემოგხვდებათ კაცი, რომელსაც წყალი მიაქვს კოკით. მიჰყევით მას იმ სახლამდე, სადაც შევა,

¹¹და უთხარით სახლის პატრონს: ‘მოძღვარი გეუბნება, სად არის სასტუმრო ოთახი, რომ ჩემს მოწაფეებთან ერთად ვჭამო პასექი?’

¹²ის გიჩვენებთ დიდ მოფარდაგებულ ზემო დარბაზს. იქ მოამზადეთ.“

¹³წავიდნენ და იპოვეს, როგორც მან უთხრა, და მოამზადეს პასექი.

¹⁴და როდესაც მოაწია ჟამმა, დაჯდა იგი და მოციქულებიც მასთან ერთად.

¹⁵უთხრა მათ: „ძალიან მინდოდა თქვენთან ერთად მეჭამა ეს პასექი ჩემი ტანჯვის წინ.

¹⁶რადგან გეუბნებით თქვენ, რომ აღარ ვჭამ მას, ვიდრე არ აღსრულდება ის ღმერთის სასუფეველში.“

¹⁷და აიღო სასმისი, მადლი შესწირა და უთხრა მათ: „მიიღეთ და გაინაწილეთ ერთმანეთში!

¹⁸რადგან გეუბნებით თქვენ: ამიერიდან აღარ შევსვამ ვაზის ნაყოფისგან, ვიდრე არ მოვა ღმერთის სასუფეველი.“

¹⁹და აიღო პური, მადლი შესწირა, დატეხა, მისცა მათ და უთხრა: „ეს ჩემი ხორცია, რომელიც თქვენთვის მიეცემა. ეს გააკეთეთ ჩემს მოსაგონებლად.“

²⁰ასევე – თასიც სერობის შემდეგ და თქვა: „ეს თასი ახალი აღთქმაა ჩემს სისხლში, თქვენთვის რომ იღვრება.

²¹მაგრამ, აჰა, ჩემი გამცემის ხელი ჩემთან ერთად არის ამ ტრაპეზზე;

²²რადგან კაცის ძე მიდის განგებისამებრ, მაგრამ ვაი იმ კაცს, ვის მიერაც გაიცემა იგი.“

²³და მათ დაიწყეს ერთმანეთის გამოკითხვა: რომელი მათგანი იზამდა ამას.

²⁴ასევე კამათიც წარმოიშვა მათ შორის: რომელი მათგანი უნდა ჩათვლილიყო უდიდესად.

²⁵უთხრა მათ: „წარმართთა მეფეები ბატონობენ მათზე და მათი ხელმწიფენი მწყალობლებად იწოდებიან.

²⁶თქვენ კი ასე არ უნდა იყოთ, არამედ თქვენს შორის უფროსი უმცროსივით იყოს და მბრძანებელი – მსახურივით.

²⁷რადგან ვინ არის უფრო დიდი: მეინახე თუ მსახური? განა მეინახე არა? მე კი თქვენ შორის ვარ, როგორც მსახური.

²⁸თქვენ კი ისინი ხართ, რომელნიც ჩემთან დარჩით ჩემს განსაცდელში.

²⁹და მე აღგითქვამთ თქვენ, როგორც მე აღმითქვა ჩემმა მამამ სასუფეველი,

³⁰რომ ჭამთ და სვამთ ჩემს ტრაპეზზე ჩემს სამეფოში და დასხდებით ტახტებზე ისრაელის 12 ტომის განსაკითხად.“

³¹თქვა უფალმა: „სიმონ, სიმონ! აჰა, სატანამ მოითხოვა თქვენი თავი ხორბალივით გასაცხრილად.

³²მაგრამ მე ვილოცე შენთვის, რომ არ დაილიოს შენი რწმენა და როდესაც კვლავ მოიქცევი, გაამხნევე შენი ძმები.“

³³მან უთხრა მას: „უფალო, მზად ვარ შენთან ერთად საპყრობილეში და სიკვდილშიც წამოვიდე.“

³⁴თქვა მან: „შენ გეუბნები, პეტრე, ჯერ მამალს არ ექნება ნაყივლი დღეს, რომ სამგზის უარმყოფ: არ ვიცნობო.“

³⁵უთხრა მათ: „როდესაც ქისის, გუდის და ფეხსაცმლის გარეშე გგზავნიდით, რაიმე გაკლდათ?“ თქვეს: „არაფერი.“

³⁶უთხრა მათ: „ახლა კი, ვისაც ქისა აქვს, აიღოს, ასევე გუდაც. ვისაც არა აქვს მახვილი, თავისი ტანსაცმელი გაყიდოს და იყიდოს.

³⁷თქვენ გეუბნებით, რომ ჩემზე უნდა აღსრულდეს ეს წერილი: ‘ბოროტმოქმედებთან შეირაცხა,’ რადგან ის, რაც ჩემზეა, დასასრულს უახლოვდება.“

³⁸თქვეს: „უფალო, აჰა, აქ ორი მახვილია.“ მან კი უთხრა: „საკმარისია.“

³⁹გამოვიდა იქიდან და, ჩვეულებისამებრ, წავიდა ზეთისხილის მთაზე. მოწაფეებიც გაჰყვნენ მას.

⁴⁰და როდესაც იმ ადგილს მიაღწია, უთხრა მათ: „ილოცეთ, რომ არ შეხვიდეთ განსაცდელში.“

⁴¹თავად კი განშორდა მათ ქვის სასროლზე, მუხლი მოიყარა და ლოცვისას

⁴²თქვა: „მამაო, თუ გსურს, ამაცილე ეს სასმისი, მაგრამ არა ჩემი, არამედ შენი ნება იყოს.“

⁴³და ეჩვენა მას ციდან ანგელოზი და განამტკიცებდა მას.

⁴⁴აგონიაში მყოფი უფრო მხურვალედ ლოცულობდა. და გახდა მისი ოფლი, როგორც სისხლის მსხვილი წვეთები, და მიწაზე ეცემოდა.

⁴⁵ლოცვიდან რომ წამოდგა, მივიდა მოწაფეებთან და ნახა ისინი მწუხარებისაგან ჩაძინებულები.

⁴⁶უთხრა მათ: „რა გაძინებთ? ადექით, ილოცეთ, რომ არ შეხვიდეთ განსაცდელში.“

⁴⁷ჯერ კიდევ ლაპარაკობდა, რომ აჰა, მოდის ხალხი და მათ წინ მოუძღვის ერთი თორმეტთაგანი, სახელად იუდა, და მივიდა იესოსთან საამბორებლად.

⁴⁸იესომ უთხრა მას: „იუდა, ამბორით გასცემ კაცის ძეს?“

⁴⁹მასთან მყოფებმა რომ დაინახეს, რაც ხდებოდა, უთხრეს: „უფალო, დავკრათ მახვილი?“

⁵⁰ერთმა მათგანმა დაჰკრა მღვდელმთავრის მონას და მარჯვენა ყური ჩამოათალა.

⁵¹მიუგო იესომ და თქვა: „გეყოფათ!“ და შეეხო მის ყურს და გაუმრთელა.

⁵²უთხრა იესომ მის წინააღმდეგ მოსულ მღვდელმთავრებს, ტაძრის მცველთა უფროსებს და უხუცესებს: „როგორც ყაჩაღის წინააღმდეგ, მახვილებით და კეტებით გამოხვედით ჩემს შესაპყრობად.

⁵³ყოველდღე თქვენთან ერთად ვიყავი ტაძარში და ჩემზე ხელი არ აგიმართავთ, მაგრამ ეს თქვენი ჟამია და ბნელის ხელმწიფება.“

⁵⁴და შეიპყრეს იგი, წაიყვანეს და მღვდელმთავრის სახლში შეიყვანეს. პეტრე კი მოშორებით მიჰყვებოდა.

⁵⁵როდესაც შუა ეზოში ცეცხლი დაანთეს და გარს შემოუსხდნენ, პეტრეც მათ შორის დაჯდა.

⁵⁶ერთმა მხევალმა იგი ცეცხლთან მჯდომარე რომ დაინახა, დააკვირდა და თქვა: „ესეც იმასთან იყო.“

⁵⁷მაგრამ მან უარყო და თქვა: „ქალო, არ ვიცნობ მას.“

⁵⁸ცოტა მოგვიანებით სხვამ დაინახა იგი და თქვა: „შენც იმათგანი ხარ.“ მაგრამ პეტრემ უთხრა: „ადამიანო, არა ვარ.“

⁵⁹თითქმის ერთი საათი იყო გასული, რომ ვიღაც სხვამ დაიწყო მტკიცება და ამბობდა: „ნამდვილად, ესეც იმასთან იყო, რადგან გალილეველია.“

⁶⁰თქვა პეტრემ: „ადამიანო, არ ვიცი, რას ამბობ.“ და მყისვე, როდესაც ამას ამბობდა, მამალმა იყივლა.

⁶¹მობრუნდა უფალი და შეხედა პეტრეს. და გაახსენდა პეტრეს უფლის სიტყვა: „დღეს, სანამ მამალი იყივლებდეს, სამგზის უარმყოფ მე.“

⁶²გავიდა გარეთ და მწარედ ატირდა.

⁶³ხოლო კაცები, რომლებსაც შეპყრობილი ჰყავდათ იესო, დასცინოდნენ და სცემდნენ მას.

⁶⁴თვალები აუხვიეს და ეკითხებოდნენ: „იწინასწარმეტყველე, ვინ გირტყამს?“

⁶⁵და ბევრ სხვა სალანძღავს ამბობდნენ მასზე.

⁶⁶როდესაც დღე დადგა, შეიკრიბნენ ხალხის უხუცესები, მღვდელმთავრები და მწიგნობრები, და მიიყვანეს იგი თავიანთ სინედრიონში

⁶⁷და უთხრეს: „თუ ქრისტე ხარ, გვითხარი.“ უთხრა მათ: „რომ გითხრათ, არ მერწმუნებით,

⁶⁸და თუ გკითხავთ, არ მიპასუხებთ.

⁶⁹ამიერიდან კაცის ძე იქნება ღმერთის ძალის მარჯვნივ მჯდომარე.“

⁷⁰თქვა ყველამ: „მაშ, შენ ხარ ღმერთის ძე?“ უთხრა მათ: „თქვენ ამბობთ, რომ მე ვარ.“

⁷¹მათ თქვეს: „მეტი რა მოწმობა გვჭირდება? ჩვენ ხომ თავად მოვისმინეთ მისი პირიდან.“