Read სბს–2013 რუთი 1 Bible Online

რუთი 1 - სბს–2013 bible

რუთი 1

¹მსაჯულთა მმართველობის ხანაში ისრაელის მიწაზე შიმშილი დაიწყო, და ერთი კაცი თავისი ცოლითა და ორი ვაჟითურთ იუდას ბეთლემიდან მოაბელთა ველებზე წავიდა, რათა ხიზნად ეცხოვრა იქ.

²იმ კაცს ელიმელექი ერქვა, მის ცოლს – ნაყომი, ხოლო ვაჟებს – მახლონი და ქილიონი; ისინი ეფრათელნი იყვნენ იუდას ბეთლემიდან. მივიდნენ ისინი მოაბის ველებზე და იქ დასახლდნენ.

³მოკვდა ელიმელექი, ნაყომის ქმარი, და დარჩა ის თავის ორ ვაჟთან ერთად.

⁴მათ ცოლებად მოაბელი ქალები მოიყვანეს; ერთს ერქვა ყორფა, ხოლო მეორეს – რუთი. ისინი იქ ათიოდე წელი ცხოვრობდნენ.

⁵დაიხოცნენ ის ორნიც: მახლონი და ქილიონი, და დარჩა ის ქალი თავისი ვაჟებისა და ქმრის გარეშე.

⁶და როცა ნაყომიმ მოაბის ველებზე შეიტყო, რომ უფალმა მოხედა თავის ხალხს და მისცა მოსავალი, ადგა თავის რძლებიანად და მოაბის ველებიდან უკან დასაბრუნებლად გაემზადა.

⁷გავიდა ის თავის რძლებთან ერთად იმ ადგილიდან, სადაც ცხოვრობდა. და, როცა ისინი იუდას ქვეყნისაკენ დასაბრუნებელ გზაზე გავიდნენ,

⁸უთხრა ნაყომიმ თავის ორივე რძალს: „წადით, დაბრუნდით თქვენ-თქვენი დედების სახლში! დაე, უფალმა სიკეთით გადაგიხადოთ თქვენი ამაგი გარდაცვლილებზე და ჩემზე რომ გამოიჩინეთ.

⁹დათხოვდით და შვება გაპოვნინოთ უფალმა თქვენ-თქვენი ქმრების სახლებში!“ და გადაკოცნა ისინი; და აღიმაღლეს მათ ხმა და ატირდნენ,

¹⁰და უთხრეს: „ჩვენ შენთან ერთად უნდა წამოვიდეთ შენს ხალხთან.“

¹¹ნაყომიმ კი მიუგო: „უკან გაბრუნდით, ჩემო შვილებო! რისთვის უნდა წამომყვეთ? განა კიდევ მყავს მუცელში ვაჟები, რომ ქმრებად გაგიხდნენ?

¹²წადით, გაბრუნდით, ჩემო შვილებო; რადგან მე უკვე ხნიერი ვარ საიმისოდ, რომ ქმარი ვიყოლიო; კიდევაც რომ გამეფიქრა, ძალა მაქვს-მეთქი და ამაღამვე რომ დავწოლილიყავ ქმართან და ვაჟები დამჩენოდა,

¹³განა მათ დაზრდას დაელოდებოდით და არ გათხოვდებოდით? არა, ჩემო შვილებო, ეს ჩემთვის გაცილებით უფრო მწარეა, ვიდრე თქვენთვის, რადგან უფალმა სატანჯველში ჩამაგდო!“

¹⁴მათ კვლავ აღიმაღლეს ხმა და ატირდნენ. შემდეგ ყორფა გამოეთხოვა თავის დედამთილს, რუთი კი არ მოშორებია.

¹⁵ნაყომიმ კი უთხრა: „შეხედე, შენი მაზლის ცოლი თავის ხალხს და თავის ღმერთს უბრუნდება; შენც მიჰყევი მას.“

¹⁶მაგრამ რუთმა მიუგო: „ნუ მაიძულებ შენს მიტოვებას და უკან გაბრუნებას, რადგან სადაც შენ მიდიხარ, მეც იქ მოვდივარ, და სადაც შენ იქნები, მეც იქ ვიქნები. შენი ხალხი, ჩემი ხალხი იქნება და შენი ღმერთი იქნება ჩემი ღმერთი.

¹⁷სადაც შენ მოკვდები, მეც იქ მოვკვდები, და იქვე მინდა დავიმარხო. დაე, უფალმა დამსაჯოს და უარესიც მომიზღოს, თუ სიკვდილის მეტმა რამემ გაგვყაროს.“

¹⁸და, რაკი ნაყომიმ დაინახა, რომ რუთს მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი მასთან ერთად წასვლა, აღარ უცდია გადათქმევინება.

¹⁹და ასე იარა ამ ორმა ერთად, ვიდრე ბეთლემს მიაღწევდნენ, ხოლო როცა ბეთლემში მივიდნენ, მთელი ქალაქი აჩოჩქოლდა და ქალები იძახოდნენ: ნაყომი დაბრუნებულაო.

²⁰მაგრამ მან უთხრა მათ: „ნუღარ დამიძახებთ მე ნაყომის, მარა დამიძახეთ, რადგან ყოვლადძლიერმა ბევრი სიმწარე მარგუნა.

²¹სავსე წავედი და უფალმა ცარიელი დამაბრუნა. რატომღა მეძახით ნაყომის, როცა უფალმა დამამდაბლა, და ყოვლადძლიერმა უბედურება დამატეხა?“

²²დაბრუნდა ნაყომი თავის მოაბელ რძალთან, რუთთან, ერთად, რომელიც მოაბელთა ქვეყნიდან წამოჰყვა მას. როცა ისინი ბეთლემში მოვიდნენ, ქერების მკა იწყებოდა.