Read სბს–2013 1 მეფეთა 17 Bible Online

1 მეფეთა 17 - სბს–2013 bible

1 მეფეთა 17

¹და შეჰყარეს ფილისტიმელებმა საომრად ლაშქარი, და შეიკრიბნენ იუდას სოქოში და დაიბანაკეს სოქოსა და ყაზეკას შორის, ეფეს-დამიმში.

²ასევე საული და ისრაელიანებიც შეიყარნენ და დაბანაკდნენ მუხის ველზე, და დაეწყვნენ ფილისტიმელებთან საომრად.

³ფილისტიმელები ერთი მთის კალთაზე იდგნენ, ისრაელიანები – მეორე მთისა, მათ შუა კი ღელე იყო.

⁴და გამოვიდა ფილისტიმელთა ბანაკიდან მორკინალი კაცი, სახელად გოლიათი, გათელი. სიმაღლე ექვსი წყრთა და ერთი მტკაველი ჰქონდა,

⁵თავზე ბრინჯაოს მუზარადი ეხურა და ჯაჭვის ჯავშანი ეცვა. ჯავშნის წონა 5 ათასი შეკელი იყო.

⁶ფეხებზე ბრინჯაოს საბარკულები ეკეთა და მხარზე ბრინჯაოს ჰოროლი გაედო.

⁷და მისი შუბის ბუნი საქსელე ლილვის სიმსხო იყო, ხოლო შუბის პირი ექვსას რკინის შეკელს იწონიდა. მას წინ ფარისმტვირთველი მოუძღოდა.

⁸და მოდგა იგი და უკიოდა ისრაელიანთა რაზმებს: „რატომ გამოხვედით საომრად? მე ფილისტიმელთათვის ვიბრძვი, თქვენ კი საულის მონები ხართ? გამოარჩიეთ თქვენში კაცი, ჩამოვიდეს ჩემთან;

⁹თუ ის გაიმარჯვებს ჩემთან ბრძოლაში და დამამარცხებს, ჩვენ თქვენი მსახურნი გავხდებით. თუ მე გავიმარჯვებ მასთან ბრძოლაში და დავამარცხებ, თქვენ გაგვიხდებით მონებად და მსახურებად.“

¹⁰და კვლავ დასძინა ფილისტიმელმა: „სირცხვილს ვაჭმევ დღეს ისრაელის რაზმებს! გამომიყვანეთ კაცი ვინმე და გვაბრძოლეთ ერთმანეთთან.“

¹¹როცა გაიგონეს საულმა და მთელმა ისრაელიანებმა ფილისტიმელის ეს მუქარა, დაფრთხნენ და მეტისმეტად შეშინდნენ.

¹²დავითი იყო ძე იმ იუდას ბეთლემელი ეფრათელისა, რომელსაც სახელად იესე ერქვა და რომელიც რვა ვაჟის მამა იყო. ყველაზე ხნიერი მოხუცი იყო ის კაცი საულის დღეებში.

¹³და წაჰყვა საულს ბრძოლაში იესეს სამი უფროსი ძე. ომში წასული მისი ვაჟების სახელები იყო: პირმშოსი – ელიაბი, მომდევნოსი – აბინადაბი, მესამესი – შამა.

¹⁴დავითი კი ნაბოლარა იყო; სამი უფროსი ძმა რომ საულს წაჰყვა,

¹⁵დავითი საულისგან ბეთლემში დაბრუნდა, რათა მამამისის ცხვარი ემწყემსა.

¹⁶40 დღის განმავლობაში გამოდიოდა დილა-საღამოს ის ფილისტიმელი.

¹⁷და უთხრა იესემ დავითს, თავის ძეს: „აიღე ეს ერთი ეფა ქუმელი, ეს ათი პური, და სასწრაფოდ წაუღე შენს ძმებს ბანაკში.

¹⁸ხოლო ეს ათი თავი ყველი ათასისთავს წაუღე. და ნახე, მშვიდობით თუ არიან და მოიტანე მათი ამბავი.“

¹⁹საული და ისინი, და ისრაელის ყველა მამაკაცი მუხის ველზე იყვნენ და ემზადებოდნენ ფილისტიმელებთან საომრად.

²⁰დილაადრიანად ადგა დავითი, ფარა ყარაულს ჩააბარა, ტვირთი აიღო და წავიდა, როგორც იესემ უბრძანა, და მიადგა ბანაკს. ჯარი ირაზმებოდა და საბრძოლო ყიჟინას იწყებდა.

²¹და დაეწყვნენ ისრაელიანები და ფილისტიმელები, რაზმი რაზმის პირისპირ.

²²და ჩააბარა დავითმა თავისი ტვირთი აღალის გუშაგს და მიაშურა რაზმს. მივიდა და მშვიდობით მოიკითხა თავისი ძმები.

²³ის მათთან ლაპარაკში იყო, რომ, აჰა, გამოვიდა ფილისტიმელთა რაზმიდან მორკინალი, სახელად გოლიათი, გათელი ფილისტიმელი. ფილისტიმელთა ლაშქრის წინ დაიწყო სიარული და წინანდებურად ალაპარაკდა. დავითმა ყველაფერი გაიგონა.

²⁴და როგორც კი დაინახეს ეს კაცი, დაფრთხნენ ისრაელიანები, რადგან მეტისმეტად შეშინდნენ.

²⁵და ამბობდა ერთი ისრაელიანი: „ხედავთ იმ კაცს, რომ გამოვიდა? ისრაელის ლაშქრის შესარცხვენად არის გამოსული. ვინც მას სძლევს, დოვლათით აავსებს მეფე, თავის ასულს მიათხოვებს ცოლად და მამამისის სახლს გაააზატებს ისრაელში.“

²⁶და ჰკითხა დავითმა მის ახლოს მდგარ კაცებს: „რა ბედი ეწევა კაცს, ვინც ამ ფილისტიმელს დაამარცხებს და სირცხვილს ააცილებს ისრაელიანთ? რადგან ვინ არის ეგ წინადაუცვეთელი ფილისტიმელი, ასეთ სირცხვილში რომ აგდებს დღეს ცოცხალი ღვთის რაზმებს?“

²⁷უთხრა მას ხალხმა იგივე სიტყვები: „ასეთი და ასეთი ბედი ეწევა კაცს, ვინც მას დაამარცხებს.“

²⁸და გაიგონა ელიაბმა, მისმა უფროსმა ძმამ, ხალხს რომ ელაპარაკებოდა დავითი, და განურისხდა მას და უთხრა: „რისთვის ჩამოხვედი აქ? ვის დაუტოვე ის უბადრუკი ფარა უდაბნოში? კარგად ვიცი შენი ამპარტავნებისა და ავგულობის ამბავი, რადგან შენი თავნებობით ხარ ბრძოლის საყურებლად წამოსული!“

²⁹და უპასუხა დავითმა: „ისეთი რა გავაკეთე ახლა? მხოლოდ ერთი სიტყვა არა ვთქვი?“

³⁰და სხვა მხარეს გატრიალდა მისგან და იგივე იკითხა. იგივე უპასუხა ხალხმა, რაც სხვებმა უთხრეს.

³¹და გაიგონეს დავითის ნათქვამი სიტყვები და მიუტანეს საულს; და მოაყვანინა იგი საულმა.

³²და უთხრა დავითმა საულს: „გული ნურავის შეუდრკება მის წინაშე. წავა შენი მსახური და შეებრძოლება ამ ფილისტიმელს.“

³³და უთხრა საულმა დავითს: „ვერ გახვალ საომრად მაგ ფილისტიმელთან, რადგან შენ ყმაწვილი ხარ, ის კი მებრძოლია სიყრმიდანვე.“

³⁴და უთხრა დავითმა საულს: „შენი მსახური თავისი მამის ფარას მწყემსავდა; და როცა დამეცემოდა ლომი ან დათვი და ფარიდან ცხვარს მომტაცებდა,

³⁵გავეკიდებოდი, დავეცემოდი და ნადავლს პირიდან ვგლეჯდი. ხოლო თუ შემომიტევდა, ყბებში ჩავავლებდი ხელს და ვკლავდი.

³⁶ლომსაც და დათვსაც ამარცხებდა შენი მსახური. ამ წინადაუცვეთელ ფილისტიმელსაც იგივე დაემართება, რადგან სირცხვილში აგდებს იგი ცოცხალი ღვთის რაზმებს.“

³⁷და თქვა დავითმა: „უფალი, რომელსაც დავუხსნივარ ლომისა და დათვისაგან, ახლაც დამიხსნის ამ ფილისტიმელისაგან.“ და უთხრა საულმა დავითს: „მიდი, უფალი იყოს შენთან!“

³⁸და შემოსა საულმა დავითს თავისი საკუთარი აბჯარი და დაადგა თავზე მუზარადი ბრინჯაოსი, და ჯავშანი ჩააცვა.

³⁹და შემოირტყა დავითმა საულის მახვილი აბჯარს ზემოდან და სიარული ვეღარ შეძლო, რადგან მიჩვეული არ იყო ამგვარ აღჭურვილობას. და უთხრა დავითმა საულს: „არ შემიძლია ამით სიარული, რადგან არა ვარ ნაჩვევი.“ და ჩამოიხსნა ისინი დავითმა.

⁴⁰და აიღო ხელში თავისი კომბალი, გამოარჩია ხუთი რიყის ქვა და ჩაიყარა მწყემსის გუდაში, რომელიც თანა ჰქონდა. და შურდულით ხელში გავიდა ფილისტიმელთან.

⁴¹და გამოვიდა ფილისტიმელიც, წამოვიდა დავითისაკენ და უახლოვდებოდა; წინ ფარისმტვირთველი მოუძღოდა მას.

⁴²და დაინახა ფილისტიმელმა დავითი და სასაცილოდ აიგდო, რადგან ყმაწვილი იყო იგი, წითური და თვალად ლამაზი შესახედავი.

⁴³და უთხრა ფილისტიმელმა დავითს: „ძაღლი ხომ არა ვარ, კეტით რომ გამოდიხარ ჩემთან.“ და დაწყევლა ფილისტიმელმა დავითი თავისი ღმერთის სახელით.

⁴⁴და უთხრა ფილისტიმელმა დავითს: „ახლოს მოდექი, რომ ცის ფრინველსა და ველის ნადირს მივცე შენი ხორცი საჯიჯგნად.“

⁴⁵და უთხრა დავითმა ფილისტიმელს: „შენ ხმლით, შუბითა და ფარით გამოდიხარ ჩემთან, მე კი ცაბაოთ უფლის, ისრაელის მხედრობის ღმერთის სახელით, რომელიც შენ შეურაცხევ.

⁴⁶დღეს ჩაგაგდებს უფალი ჩემს ხელში, და დაგამარცხებ; თავს მოგაცლი, და შენს მძორს და ფილისტიმელთა მხედრობის მძორებს ცის ფრინველთ და მიწის მხეცებს მივცემ საჯიჯგნად, და შეიტყობს მთელი ქვეყანა, რომ ისრაელს ჰყავს ღმერთი;

⁴⁷და შეიტყობს მთელი ეს კრებული, რომ უფალი არა მახვილითა და შუბით იხსნის, და, რომ უფლისა არის ეს ბრძოლა, და ის ჩაგვიგდებს ხელში თქვენს თავს.“

⁴⁸როცა აღიმართა ფილისტიმელი და წამოვიდა და უახლოვდებოდა დავითს, ისწრაფა დავითმა და გაიქცა მწყობრისკენ ფილისტიმელთან შესახვედრად.

⁴⁹ჩაყო ხელი დავითმა გუდაში, ამოიღო იქიდან ქვა, სტყორცნა შურდული და შიგ შუბლში მოარტყა ფილისტიმელს. შუბლში ჩაეჭედა ქვა და პირქვე დაემხო ფილისტიმელი.

⁵⁰და სძლია დავითმა ფილისტიმელს შურდულითა და ქვით. დაამარცხა და მოკლა იგი. და მახვილი არ სჭერია დავითს ხელში.

⁵¹მიირბინა დავითმა და თავზე დაადგა ფილისტიმელს, აიღო მისი მახვილი, ქარქაშიდან ამოაძრო და მოკლა იგი და მოსჭრა თავი. და როცა დაინახეს ფილისტიმელებმა, რომ მკვდარი იყო მათი გმირი, გაიქცნენ.

⁵²მაშინ წამოიშალნენ ისრაელისა და იუდას კაცები, საბრძოლო ყიჟინა ატეხეს და სდიეს ფილისტიმელებს ხეობამდე და ყეკრონის კარიბჭეებამდე. და გზაზე ეცემოდნენ განგმირული ფილისტიმელები შაყარაიმიდან გათამდე, და ყეკრონამდე.

⁵³და მობრუნდნენ უკან ისრაელიანები ფილისტიმელთა დევნიდან და გაძარცვეს მათი ბანაკი.

⁵⁴და აიღო დავითმა ფილისტიმელის თავი და წაიღო იერუსალიმში, მისი საჭურველი კი თავის კარავში დააწყო.

⁵⁵როცა დაინახა საულმა ფილისტიმელის წინააღმდეგ მიმავალი დავითი, უთხრა აბნერს, თავის მხედართმთავარს: „ვისი შვილია ეს ყმაწვილი, აბნერ?“ და უთხრა აბნერმა: „შენს სიცოცხლეს ვფიცავ, არ ვიცი, მეფეო.“

⁵⁶თქვა მეფემ: „იკითხე, ვისი ძეა ეს ჭაბუკი.“

⁵⁷და როცა დავითი ფილისტიმელის დამარცხების შემდეგ უკან ბრუნდებოდა, ხელი მოჰკიდა მას აბნერმა და წარუდგინა საულს. და ხელში ფილისტიმელის თავი ეჭირა.

⁵⁸უთხრა საულმა: „ვისი ძე ხარ, ყმაწვილო?“ უთხრა დავითმა: „შენი მსახურის, იესეს ძე ვარ, ბეთლემელის.“