Read სბს–2013 1 მეფეთა 20 Bible Online

1 მეფეთა 20 - სბს–2013 bible

1 მეფეთა 20

¹და გაიქცა დავითი ნაიოთიდან რამას, მივიდა და უთხრა იონათანს: „რა გავაკეთე, რა დავაშავე, რა შევცოდე მამაშენს, მოსაკლავად რომ დამდევს?“

²და უთხრა მას იონათანმა: „შორს შენგან! შენ არ მოკვდები! ყური მიგდე: დიდი საქმე იქნება თუ მცირე, მამაჩემი ისე არ აკეთებს, მე თუ არ გამიმხილა. რატომ დამიმალავდა მამაჩემი ამას? ეს არ მოხდება.“

³და კვლავ ფიცულობდა დავითი და ამბობდა: „კარგად იცის მამაშენმა, რომ მადლი ვპოვე შენს თვალში და ამიტომ იფიქრა, ნუ გაიგებს იონათანი, რომ არ შეწუხდესო. ისე დღეგრძელობა უფალს და დღეგრძელობა შენ, რომ ერთი ნაბიჯიღა არ იყოს ჩემსა და სიკვდილს შორის.“

⁴და უთხრა იონათანმა დავითს: „რასაც შენი გული იტყვის, იმას გავაკეთებ შენთვის.“

⁵და უთხრა დავითმა იონათანს: „აჰა, ხვალ ახალმთვარობაა, მე მევალება პურობაზე მეფესთან ჯდომა. გამიშვი, რომ ველად დავიმალო ზეგ საღამომდე.

⁶და თუ მომიკითხა მამაშენმა, უთხარი: დავითმა წასვლა მთხოვა ბეთლემში, თავის ქალაქში, რადგან ყოველწლიური მსხვერპლთშეწირვა აქვს-თქო მის საგვარეულოს.

⁷თუ თქვა: კეთილიო, მაშინ მშვიდობით იქნება შენი მსახური, ხოლო თუ განრისხდა, იცოდე, ცუდი საქმე აქვს გადაწყვეტილი.

⁸წყალობა უყავ შენს მსახურს, რაკი უფლის აღთქმით მიგიღივარ შენი მორჩილი: თუ დანაშაული ჩამიდენია, ბარემ შენ მომკალ, რისთვის უნდა მიმიყვანო მამაშენთან?“

⁹და თქვა იონათანმა: „შორს შენგან! როგორ არ გაგაგებინებ, თუ შევიტყვე, რომ ცუდ საქმეს გიპირებს მამაჩემი?“

¹⁰და უთხრა დავითმა იონათანს: „ვინ მეტყვის, მრისხანე პასუხი თუ გაგცა მამაშენმა?“

¹¹და უთხრა იონათანმა დავითს: „წამოდი, ველად გავიდეთ.“ და გავიდა ორივე მინდვრად.

¹²და უთხრა იონათანმა დავითს: „უფალი, ისრაელის ღმერთი იყოს მოწმე, რომ ხვალ ან ზეგ ამ დროს შევიტყობ მამაჩემისაგან, როგორი თვალით გიყურებს, ხოლო თუ არავინ გამოვგზავნე შენთან და ცხადად არ გაგიმხილე,

¹³ასე და ასე უყოს უფალმა იონათანს და უარესიც. თუ ნებავს მამაჩემს ბოროტება შენთვის, გაგიმხელ და გაგიშვებ, რომ მშვიდობით წახვიდე. უფალი იყოს შენთან, როგორც მამაჩემთან იყო.

¹⁴და თუ ცოცხალი ვიქნები, მადლი მიყავი შენც უფლის გულისათვის და თუ მოვკვდი,

¹⁵უკუნისამდე ნუ მოაკლებ შენს წყალობას ჩემს სახლს; ნურც მაშინ, როცა აღგვის უფალი სათითაოდ დავითის მტრებს პირისაგან მიწისა.“

¹⁶და დადო აღთქმა იონათანმა დავითის სახლთან და თქვა: „დავითის მტრებს მოსთხოვოს პასუხი უფალმა!“

¹⁷და კვლავ დაიფიცა იონათანმა თავისი სიყვარული დავითისადმი, რადგან საკუთარი თავივით უყვარდა იგი.

¹⁸და უთხრა იონათანმა: „ხვალ ახალმთვარობაა, მოგისაკლისებენ, რადგან ცარიელი იქნება სუფრასთან შენი ადგილი.

¹⁹ამიტომ ზეგამდე მოიცადე და მერე წადი იქითკენ, სადაც ადრე იმალებოდი, და ეზელის ლოდთან ჩაჯექი.

²⁰სამ ისარს გამოვტყორცნი იმ მხარეს, ვითომც მიზანში ვისვრი.

²¹და ბიჭს გამოვგზავნი და ვეტყვი: წადი, ისრები მოძებნე-მეთქი. თუ გამოვძახებ ბიჭს: აჰა, შენთან ახლოს ყრია ისრები, აიღე და მომიტანე-მეთქი, მშვიდობა ყოფილა შენს თავს, ცუდი არაფერი არ მოხდება, უფალს გეფიცები!

²²და თუ ვეტყვი ბიჭს: აჰა, შენს იქით ყრია-მეთქი ისრები! წადი, რადგან უფალი გიშვებს.

²³იმ საქმეში კი, რაზეც მე და შენ ვილაპარაკეთ, უფალი იყოს ჩვენს შორის უკუნისამდე.“

²⁴დაიმალა დავითი მინდორში. და დადგა ახალმთვარობა, და დაჯდა პურობად მეფე.

²⁵და იჯდა მეფე თავის ადგილზე, კედელთან, როგორც ყოველთვის. და ადგა იონათანი და საულის გვერდით აბნერი დაჯდა. დავითის ადგილი კი თავისუფალი იყო.

²⁶არაფერი უთქვამს მეფეს იმ დღეს, რადგან იფიქრა, შემთხვევა არისო, რომ განუწმედელი იქნებაო დავითი, ალბათ არ განწმედილაო.

²⁷ახალმთვარობის მეორე დღესაც თავისუფალი იყო დავითის ადგილი. და უთხრა საულმა იონათანს, თავის ძეს: „რატომ არ მოვიდა პურობად იესეს ძე არც გუშინ და არც დღეს?“

²⁸და მიუგო იონათანმა საულს: „ბეთლემში წასასვლელად დამეთხოვა დავითი.

²⁹და მითხრა: ‘გამიშვი, რადგან საგვარეულო მსხვერპლშეწირვა გვაქვს ქალაქში. ძმამ მიმიწვია და, თუ მადლი მიპოვია შენს თვალში, წავალ, რომ მოვინახულო ჩემი ძმები.’ და ამიტომ არ მოსულა მეფის პურობაზე.“

³⁰და განურისხდა საული იონათანს და უთხრა: „უკუღმართო და ურჩო ძეო, განა არ ვიცი, რომ მეგობრად მოჰკიდებიხარ იესეს ძეს შენდა სამარცხვინოდ და დედაშენის შესარცხვენად,

³¹რადგან, ვიდრე ცოცხალია იესეს ძე ამქვეყნად, ვერც შენ განმტკიცდები და ვერც შენი მეფობა. ახლა გააგზავნე მასთან და აქ მომიყვანე, რადგან უნდა მოკვდეს!“

³²და მიუგო იონათანმა საულს, თავის მამას, და უთხრა: „რისთვის უნდა მოკვდეს, რა გააკეთა?“

³³და სტყორცნა საულმა მას შუბი მოსაკლავად. და მიხვდა იონათანი, რომ მამამისს მტკიცედა აქვს გადაწყვეტილი დავითის მოკვლა.

³⁴და ადგა იონათანი სუფრიდან განრისხებული და ლუკმა არ უჭამია ახალმთვარობის მეორე დღეს, რადგან წუხდა დავითზე, ასე რომ შეურაცხყო მამამისმა.

³⁵დილით, დათქმულ დროს, გავიდა იონათანი მინდორში დავითთან, ყმაწვილი მსახურიც თან იახლა.

³⁶და უთხრა ყმაწვილს: „გაიქეცი და მომიძებნე ისრები, მე რომ ვისვრი.“ და გაიქცა ბიჭი. და ისროლა იონათანმა ისრები ისე, რომ ყმაწვილს გადააცილა.

³⁷და მივიდა ყმაწვილი იმ ადგილას, სადამდისაც მიაწვდინა იონათანმა ისრები, და დაუყვირა იონათანმა ბიჭს და უთხრა: „ცხვირწინ გიგდია ისარი, რას უდგეხარ?“

³⁸და კვლავ დაუძახა იონათანმა ყმაწვილს და უთხრა: „სწრაფად! იჩქარე! რასა დგახარ!“ და აკრიფა ყმაწვილმა იონათანის ისრები და მივიდა თავის ბატონთან.

³⁹ბიჭი ვერაფერს მიხვდა. მხოლოდ იონათანისა და დავითისთვის იყო მისახვედრი ეს ამბავი.

⁴⁰და მისცა იონათანმა ბიჭს თავისი საჭურველი, თან რომ ჰქონდა, და უთხრა: „წადი, ქალაქში წაიღე!“

⁴¹ბიჭი წავიდა, ხოლო დავითი ადგა სამხრეთის მხრიდან, და პირქვე დაეცა და სამგზის თაყვანი სცა. მერე გადაკოცნეს ერთმანეთი და ატირდნენ ერთად. დავითი უფრო მეტად ტიროდა.

⁴²და უთხრა იონათანმა დავითს: „მშვიდობით იარე! როგორც ჩვენ ორივემ დავიფიცეთ უფლის სახელით: უფალი იყოს ჩვენს შორის, ჩემსა და შენს შთამომავლობას შორის, უკუნისამდე!“ და ადგა და წავიდა, ხოლო იონათანი ქალაქში დაბრუნდა.