Read სბს–2013 1 მეფეთა 26 Bible Online

1 მეფეთა 26 - სბს–2013 bible

1 მეფეთა 26

¹ადგა საული და დაეშვა ზიფის უდაბნისკენ 3 ათასი რჩეული ისრაელი ვაჟკაცითურთ, რათა მოეძებნა დავითი ზიფის უდაბნოში.

²და დაბანაკდა საული ხაქილას ბორცვზე იეშიმონის წინ, გზის პირას. ხოლო დავითი უდაბნოში იყო და ხედავდა, რომ მოდიოდა მის კვალზე საული უდაბნოში.

³და გაგზავნა დავითმა მზვერავები და შეიტყო, რომ ნამდვილად მოსულა საული.

⁴ადგა დავითი და მივიდა იმ ადგილას, სადაც საული იყო დაბანაკებული. და დაინახა დავითმა ის ადგილი, სადაც ეძინათ საულსა და აბნერს, ნერის ძეს, მის მხედართმთავარს. საული კარავში იწვა, ხოლო ხალხი მის ირგვლივ იყო განლაგებული.

⁵ჰკითხა დავითმა ახიმელექ ხეთელს, და აბიშაის, ცერუიას ძეს, იოაბის ძმას: „ვინ ჩამყვება საულთან მის ბანაკში?“ უთხრა აბიშაიმ: „მე ჩაგყვები.“

⁶და მივიდნენ ღამით დავითი და აბიშაი ხალხთან; და აჰა, ხედავენ, წევს და სძინავს საულს კარავში, და მისი შუბი სასთუმალთან არის ჩარჭობილი მიწაში, აბნერი და ხალხი მის ირგვლივ წვანან.

⁷და უთხრა აბიშაიმ დავითს: „ღმერთმა ჩაგიგდო ხელში შენი მტერი; ნება მომეცი, ახლა თავისივე შუბით ერთი დაკვრით დავაკლა მიწას, მეორე აღარ დამჭირდება.“

⁸და უთხრა დავითმა აბიშაის: „ნუ დაღუპავ მას, რადგან ვინც უფლის ცხებულზე ხელს აღმართავს, დაუსჯელი არ დარჩება.“

⁹და თქვა დავითმა: „უფალს ვფიცავ, თავად უფალი დაღუპავს მას: ან მისი დღე მოაწევს და მოკვდება, ან ბრძოლაში წავა და იქ დაიღუპება.

¹⁰უფალმა მაშოროს, რომ უფლის ცხებულზე ხელი ავღმართო. ახლა აიღე ეგ შუბი და მათარა, თავთით რომ უწყვია, და წავიდეთ.“

¹¹და აიღო დავითმა შუბი და მათარა, თავთით რომ ეწყო საულს და წავიდნენ. არავის დაუნახავს, არავის გაუგია, არც არავის გაღვიძებია; ყველას ეძინა, რადგან უფლმა ძილქუში დასცა მათ.

¹²და როცა გადავიდა დავითი გაღმა, გორაზე დადგა შორს, ისე, რომ დიდი მანძილი იყო მათ შორის.

¹³და გასძახა დავითმა საულის ხალხსა და აბნერ ნერის ძეს: „ხმა გამეცი, აბნერ!“ გამოეპასუხა აბნერი და უთხრა: „ვინა ხარ, რომ ასე დაჰყვირი მეფეს?“

¹⁴უთხრა დავითმა აბნერს: „კაცი ხომ ხარ შენ? ვინ არის ისრაელში შენი ტოლი? მაშ, რატომ არ დაიფარავ შენს მეფე-ბატონს? ვიღაც მოსულა შენი მეფე-ბატონის მოსაკლავად.

¹⁵ვერ აკეთებ კარგ საქმეს, უფალს ვფიცავ, სიკვდილის ღირსნი ხართ, რომ არ იფარავთ თქვენს მეფე-ბატონს, უფლის ცხებულს. ახლა, აბა მოათვალიერეთ, რა იქნა მეფის შუბი და მათარა, თავთით რომ ეწყო მას?“

¹⁶და იცნო საულმა დავითის ხმა და თქვა: „ეს შენი ხმა არის, დავით, შვილო?“ და უთხრა დავითმა: „ჩემი ხმაა, მეფე-ბატონო!“

¹⁷და კვლავ თქვა: „რისთვის დევნის ჩემი ბატონი თავის მსახურს? რა გავაკეთე ისეთი? რა ბოროტება უქნია ჩემს ხელს?

¹⁸ახლა ისმინოს მეფე-ბატონმა მისი მსახურის სიტყვები: თუ უფალმა წაგაქეზა ჩემს წინააღმდეგ, კეთილსურნელოვანი იყოს ეს მსხვერპლი, ხოლო თუ ადამიანებმა – წყეულიმც იყვნენ ისინი უფლის წინაშე, რადგან მათ განმდევნეს მე დღეს, რომ წილი არ მქონოდა უფლის სამკვიდროში, და მითხრეს: წადი, უცხო ღმერთებს ემსახურეო.

¹⁹ნუ დაიღვრება ჩემი სისხლი მიწაზე უფლის წინაშე, რადგან ერთი ბეწო რწყილის საძებრად არის გამოსული ისრაელის მეფე, როგორც გნოლებზე ნადირობენ მთებში.“

²⁰და თქვა საულმა: „შევცოდე, დაბრუნდი, შვილო დავით, მეტს აღარ გიბოროტებ, რადგან არ გასწირე დღეს ჩემი სიცოცხლე. მე კი უგუნურად ვიქცეოდი და დიდად ვცოდავდი.“

²¹და მიუგო დავითმა და უთხრა: „აჰა, მეფის შუბი. გადმოვიდეს ვინმე მსახურთაგანი და წაიღოს.

²²უფალი მიუზღავს ყველას მისი სიმართლისა და ჭეშმარიტების სანაცვლოდ. დღეს მომცა შენი თავი ხელში უფალმა, მაგრამ არ ვინდომე, უფლის ცხებულზე აღმემართა ხელი.

²³აჰა, როგორც დღეს არ გავიმეტე შენი სიცოცხლე, ასევე არ გაიმეტოს უფალმა ჩემი სიცოცხლე, და მიხსნას ყოველგვარი გასაჭირიდან.“

²⁴და უთხრა საულმა დავითს: „კურთხეული იყავი, შვილო დავით! კიდევაც აღასრულებ აღსასრულებელს, კიდევაც შეძლებ შესაძლებელს.“ და წავიდა დავითი თავის გზაზე და საულიც გაბრუნდა თავის ალაგას.

²⁵და თქვა დავითმა გულში: „ერთ დღეს მაინც ჩამიგდებს საული ხელთ; თუკი სიკეთე არ მიწერია აქ, მაშინ სიცოცხლის დასახსნელად აჯობებს, ფილისტიმელთა ქვეყანას შევაფარო თავი, და საულიც აღარ დამიწყებს ძებნას, და მეც გადავურჩები მას.“