Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 17 Bible Online

Fyrste Mosebok 17 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 17

¹Då Abram var ni og nitti år gamal, synte Herren seg for han og sa: Eg er Gud den allmektige. Far du fram for mi åsyn og halt deg ulastande!

²Eg vil gjera ei pakt millom meg og deg og auka ætti di endelaust.

³Då kasta Abram seg å gruve, og Gud tala med han og sa:

⁴Sjå, eg gjer ei pakt med deg, og du skal verta far åt ei mengd med folkeslag.

⁵Dei skal ikkje lenger kalla deg Abram, men du skal heita Abraham; for til far åt ei mengd med folkeslag vil eg gjera deg.

⁶Og eg vil lata deg veksa og aukast, so du vert til mange folkeslag; kongar skal ættast frå deg.

⁷Og eg vil setja ei pakt millom meg og deg og ætti di etter deg, frå alder til alder, ei æveleg pakt, og vera din Gud og Gud åt ætti di etter deg.

⁸Og eg vil gjeva deg og ætti di etter deg det landet du no held til i, heile Kana'anslandet, til eiga i all æva; og eg vil vera deira Gud.

⁹Og Gud sa til Abraham: Og du skal halda pakti mi, både du og ætti di etter deg, frå alder til alder!

¹⁰Dette er pakti som de skal halda, millom meg og dykk og ætti di etter deg: Alt karfolk hjå dykk skal umskjerast.

¹¹De skal skjera av holdet på huva dykkar; det skal vera merket på pakti millom meg og dykk. /[9]

¹²Kvart sveinbarn hjå dykk skal umskjerast fyrst det er åtte dagar gamalt, alder etter alder, både dei som er fødde i huset, og dei som er kjøpte for pengar, alle dei som er frå framande land og ikkje er av di ætt.

¹³Umskjerast skal både dei som er fødde i huset ditt, og dei som er kjøpt for pengane dine, So skal pakti mi te seg på holdet dykkar, ei æveleg pakt.

¹⁴Men den som ikkje er umskoren, den som huveholdet ikkje er avskore på, den mannen skal verta utrudd or folket sitt; han hev brote mi pakt.

¹⁵Og Gud sa til Abraham: Sarai, kona di, skal du ikkje lenger kalla Sarai; Sara skal ho heita.

¹⁶Og eg vil velsigna henne og gjeva deg ein son med henne og; velsigna vil eg henne, og ho skal verta til mange folk; kongar yver folkeslag skal ættast frå henne.

¹⁷Då kasta Abraham seg å gruve og lo. Og han sa med seg sjølv: Kann ein mann som er hundrad år gamal, få barn? Og Sara, som er nitti år, kann ho verta mor?

¹⁸Og Abraham sa til Gud: Gjev Ismael måtte få leva for di åsyn!

¹⁹Då sa Gud: Som eg hev sagt: Sara, kona di, skal eiga ein son, og du skal kalla han Isak, og eg vil gjera mi pakt med han, ei æveleg pakt for ætti hans etter han.

²⁰Og um Ismael, so hev eg og høyrt bøni di: Sjå, eg vil velsigna han og lata han veksa og aukast alt meir og meir. Tolv hovdingar skal han verta far til, og eg vil gjera han til eit stort folk.

²¹Men pakti mi vil eg gjera med Isak, som Sara skal eiga eit anna år dette bel.

²²So sa han ikkje meir til han då. Og Gud for upp att frå Abraham.

²³Same dagen tok Abraham son sin, Ismael, og alle som var fødd i huset hans, og alle som var kjøpte for pengane hans, alt karfolket i huset hans Abraham, og skar av holdet på huva deira, som Gud hadde sagt til han.

²⁴Abraham var ni og nitti år gamal då huveholdet vart avskore på han.

²⁵Og Ismael, son hans, var trettan år gamal då huveholdet vart avskore på han.

²⁶Denne same dagen vart dei umskorne, både Abraham og Ismael, son hans.

²⁷Og alle karar i huset hans, både dei som var fødde i huset, og dei framande som var kjøpte for pengar, dei vart umskorne med han.