Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 22 Bible Online

Fyrste Mosebok 22 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 22

¹Ei tid etter at dette hadde gjenge fyre seg, hende det at Gud vilde røyna Abraham. Og han sa til han: Abraham! Og Abraham svara: Ja, her er eg.

²Då sa han: Tak no son din, din einberningsson, han som du held so av, Isak, og far til Morialand; der skal du gjera eit brennoffer og ofra han på eit av fjelli, som eg skal segja deg.

³Morgonen etter reis Abraham tidleg upp og kløvja asnet sitt og tok med seg tvo av drengene sine og Isak, son sin. Og då han hadde kløyvt ved til brennofferet, gav han seg på veg og gjekk til den staden som Gud hadde sagt.

⁴Tridje dagen, då Abraham skoda kring seg, såg han staden han skulde til, langt burte.

⁵Då sa Abraham til drengene sine: Ver no de her hjå asnet! Eg og sveinen vil ganga dit burt og beda; og so kjem me hit til dykk att.

⁶So tok Abraham offerveden og la på Isak, son sin, og sjølv tok han elden og kniven i handi; og so gjekk dei tvo-eine.

⁷Då sa Isak til Abraham, far sin: Du far! sa han. Og han svara: Ja, barnet mitt! Isak sa: Sjå, her er elden og veden, men kvar er lambet som me skal ofra?

⁸Og Abraham svara: Gud ser seg nok sjølv ut eit offerlam, barnet mitt. Og so gjekk dei tvo-eine.

⁹Då dei so kom til den staden som Gud hadde sagt, då bygde Abraham eit altar og la veden til rettes. So batt han Isak, son sin, og la han på altaret ovanpå veden.

¹⁰Og Abraham rette ut handi og tok kniven og vilde ofra son sin.

¹¹Då ropa Herrens engel til han frå himmelen og sa: Abraham, Abraham! Og han svara: Ja, her er eg.

¹²Då sa han: Legg ikkje hand på sveinen og gjer han ikkje noko! For no veit eg at du hev age for Gud, sidan du ikkje ein gong sparde din einberningsson for mi skuld.

¹³Då Abraham skoda kring seg, fekk han auga på ein ver, som hekk fast etter horni i kjørri attanfor han. So gjekk Abraham dit og tok veren og ofra han i staden for son sin.

¹⁴Og Abraham kalla den staden Herren ser. Difor segjer dei den dag i dag: På Herrens fjell skal han lata seg sjå.

¹⁵Og Herrens engel ropa endå ein gong frå himmelen til Abraham

¹⁶og sa: Ved meg sjølv sver eg, segjer Herren: For di du gjorde dette og ikkje ein gong sparde din einberningsson,

¹⁷so skal eg storleg velsigna deg og auka ætti di endelaust, som stjernone på himmelen og sanden på havsens strand. Di ætt skal taka borgene frå sine fiendar,

¹⁸og i di ætt skal alle folk på jordi velsignast, for di du lydde etter ordi mine.

¹⁹So gjekk Abraham attende til drengene sine, og dei tok på heimvegen og fylgdest åt til Be'erseba. Og Abraham vart buande i Be'erseba.

²⁰Ei tid etter at dette hadde hendt, kom det ein og sa til Abraham: Nakor, bror din, og Milka hev og fenge born:

²¹Us, som er eldst, og Bus, bror hans, og Kemuel, far til Aram,

²²og Kesed og Haso og Pildas og Jidlaf og Betuel.

²³Betuel var far åt Rebekka. Desse åtte sønene fekk Nakor, bror åt Abraham, med Milka.

²⁴Og fylgjekona hans - ho heitte Re'uma - fekk og born; det var Tebah og Gaham og Tahas og Ma'aka.