Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 25 Bible Online

Fyrste Mosebok 25 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 25

¹Og Abraham tok seg ei kona att; ho heitte Ketura.

²Med henne fekk han sønene Simran og Joksan og Medan og Midian og Jisbak og Suah.

³Og Joksan var far til Sjeba og Dedan; og borni hans Dedan var assurarane og letusarane og le'ummarane.

⁴Og borni hans Midian var Efa og Efer og Hanok og Abida og Elda'a. Alle desse var borni hennar Ketura.

⁵Abraham gav Isak alt det han åtte.

⁶Men sønene åt fylgjekonone sine gav Abraham gåvor og let dei flytja burt frå Isak, son sin, og taka austetter, til Austerland, medan han endå levde.

⁷Og dette er dagane hans Abraham og den alderen han nådde: hundrad og fem og sytti år.

⁸Og Abraham sålast og døydde i ein god alderdom, gamal og mett av dagar; og kom til federne sine.

⁹Og Isak og Ismael, sønene hans, jorda han i Makpelahelleren, på gjordet hans Efron, son åt Sohar, hetiten, austanfor Mamre,

¹⁰det gjordet som Abraham hadde kjøpt av Hets-borni. Der vart Abraham og Sara, kona hans jorda.

¹¹Men då Abraham var slokna, velsigna Gud Isak, son hans. Og Isak han budde attmed Lakai Ro'i-brunnen.

¹²Dette er ættetavla åt Ismael, son hans Abraham, han som Abraham fekk med Hagar frå Egyptarland, terna hennar Sara.

¹³Og dette er namni på sønene hans Ismael, dei namni som er i ættesoga deira: Nebajot, det var eldste son hans Ismael, og Kedar og Adbe'el og Mibsam

¹⁴og Misma og Duma og Massa

¹⁵og Hadar og Tema og Jetur og Nafis og Kedma.

¹⁶Dette var sønene hans Ismael; og det er namni deira, i byane og lægri deira, tolv ættehovdingar.

¹⁷Og dette er leveåri hans Ismael: hundrad og sju og tretti år. Og han sålast og døydde og kom til federne sine.

¹⁸Og dei budde frå Havila til Sur, som ligg midt for Egyptarland, når du tek leidi mot Assur. Austanfor alle brødrene sine slo han seg ned.

¹⁹Dette er ættesoga hans Isak, son åt Abraham: Abraham var far åt Isak.

²⁰Og Isak var fyrti år gamal då han gifte seg med Rebekka, dotter åt Betuel, aramearen frå Mesopotamia, og syster åt Laban, aramearen.

²¹Og Isak bad til Herren for Rebekka, kona si; av di ho var barnlaus. Og Herren høyrde bøni hans, og Rebekka, kona hans, vart umhender.

²²Men borni drogst i livet hennar. Då sa ho: Er det so, kvi skal eg då vera til? Og ho gjekk av stad og spurde Herren.

²³Og Herren sa til henne: I livet ditt er tvo folk, og frå fanget ditt skal tvo folkeslag greina seg ut; det eine folket skal vera sterkare enn hitt, og den eldste skal tena den yngre

²⁴Då so tidi hennar kom at ho skulde eiga barn, sjå, då var det tvillingar i livet hennar.

²⁵Og den som kom fyrst, var raud, og loden yver heile kroppen, som ein feld; so kalla dei han Esau. /[14]

²⁶Og då broren hans kom, heldt han med handi i hælen på Esau. So kalla dei han Jakob. Då dei kom til verdi, var Isak seksti år gamal. /[15]

²⁷Og sveinane voks upp, og Esau vart ein glup veidemann og heldt til i skog og mark; men Jakob var ein mild og fredsam kar og heldt seg heime, attmed tjeldbui.

²⁸Isak tykte gildast um Esau, for han åt gjerne vilt; men Rebekka tykte gildast um Jakob.

²⁹Ein gong koka Jakob ein velling; då kom Esau heim av skogen, og var trøytt og mod.

³⁰Og Esau sa til Jakob: Å lat meg få gløypa i meg noko av det raude, dette raude der; eg er reint kvitt! Difor kalla dei han Edom. /[16]

³¹Då sa Jakob: Sel meg fyrst odelen din!

³²Esau svara: Du ser eg er åt og skal døy; kva skal eg då med odelen?

³³Då sa Jakob: Gjer fyrst eiden på det! So gjorde Esau eiden på det og selde odelen sin til Jakob.

³⁴Og Jakob gav Esau brød og linsevelling, og han åt og drakk og reis upp og gjekk sin veg. So lite vyrde Esau odelen.