Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 29 Bible Online

Fyrste Mosebok 29 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 29

¹So tok Jakob i vegen att og gjekk til han kom til Austmannalandet.

²Og då han skoda ikring seg, fekk han sjå ein brunn på marki og tri saueflokkar som låg der innmed; for av den brunnen vatna dei buskapen. Men steinen som låg yver brunnen var stor.

³Og når alle flokkane var samla der, velte dei steinen av brunnen og vatna feet, og so la dei steinen på staden sin att, yver brunnen.

⁴Og Jakob spurde dei: Kvar er de frå, brørne mine? Då svara dei: Me er frå Karan.

⁵So spurde Jakob: Kjenner de Laban, son åt Nakor? Dei svara: Ja, me kjenner han.

⁶Jakob spurde: Lever han vel? Dei svara: Ja, det gjer han, og sjå der kjem Rakel, dotter hans, med sauene.

⁷Då sa han: Sjå soli stend endå høgt; det er ikkje tidi å sanka buskapen endå. Lat sauene få drikka og gakk av og gjæt att!

⁸Dei sa: Nei, det kann me ikkje fyrr alle buflokkane hev kome i hop, og steinen vert velta av brunnen; då vatnar me feet.

⁹Medan han stod og tala med dei, kom Rakel med buskapen åt far sin; for det var ho som gjætte.

¹⁰Og då Jakob såg Rakel, dotter åt Laban, morbror sin, og buskapen hans, so gjekk han innåt og velte steinen av brunnen og vatna feet åt Laban, morbror sin.

¹¹Og Jakob kysste Rakel og gråten tok han.

¹²Og Jakob sa det med Rakel at han var skyld med far hennar, og at han var son åt Rebekka. Då sprang ho heim og sa det til far sin.

¹³Med same Laban fekk høyra um Jakob, systerson sin, sprang han imot han, og slo armane kring han og kysste han og bad han med seg heim. So fortalde han Laban alt det som hadde hendt.

¹⁴Og Laban sa til han: Ja menn er me same folket! So var han hjå han ein månads tid.

¹⁵Då sa Laban til Jakob: Skulde du tena hjå meg for inkje, for di um du er systerson min? Seg ifrå kva du vil hava i løn!

¹⁶No hadde Laban tvo døtter; den eldste heitte Lea, og den yngste heitte Rakel.

¹⁷Og Lea daudøygd, men Rakel var både velvaksi og ven.

¹⁸Og Jakob hadde huglagt Rakel; difor sa han: Eg skal tena hjå deg i sju år for Rakel, den yngste dotteri di.

¹⁹Laban svara: Det er betre eg gjev deg henne, enn at eg gjev henne til ein annan mann. Ver du hjå meg!

²⁰So tente Jakob i sju år for Rakel, og dei åri tykte han var som nokre få dagar, av di han heldt so av henne.

²¹Sidan sa Jakob til Laban: Lat meg få kona mi! For tidi mi er ute, og eg vil taka henne heim til meg.

²²Då bad Laban i hop alt folket der i grendi og gjorde eit gjestebod.

²³Og um kvelden tok han Lea, dotter si, og leidde henne inn til han, og han sov med hjå henne.

²⁴Laban let henne få Silpa, tenestgjenta si; ho skulde tena hjå Lea, dotter hans, no.

²⁵Men um morgonen - sjå, då var det Lea! Då sa han til Laban: Kva er det du hev gjort mot meg? Var det ikkje for Rakel eg tente hjå deg? Kvi hev du svike meg?

²⁶Laban svara: Me hev ikkje det for vis her i landet å gifta burt den som yngre er fyre den som er eldre.

²⁷Ver no hjå denne til brudlaupsvika er ute, so skal me gjeva deg den andre og, er so at du vil tena hjå meg i sju år til.

²⁸Og Jakob gjorde so og var hjå henne til brudlaupsdagane var ende. Då gav Laban han Rakel, dotter si, til kona.

²⁹Og han let Rakel, dotter si, få Bilha, tenestgjenta si; no skulde ho tena hjå henne.

³⁰Og Jakob tok Rakel og heim til seg, og han heldt meir av Rakel enn av Lea. Sidan tente han endå sju år til hjå Laban.

³¹Då Herren såg at Lea vart vanvyrd, let han henne få born; men Rakel fekk ingi.

³²Og Lea vart med barn og åtte ein son og kalla han Ruben; for ho sa: Herren hev set kor vondt eg hev det; no kjem mannen min til å halda av meg. /[23]

³³Og ho vart med barn ein gong til og åtte ein son og sa: Herren hev høyrt at eg var vanvyrd; difor hev han gjeve meg denne og. So kalla ho han Simeon. /[24]

³⁴Og ho vart med barn endå ein gong og åtte ein son og sa: No lyt fulla mannen min halda seg til meg, sidan han hev fenge tri søner med meg. Difor kalla dei han Levi. /[25]

³⁵Og ho vart med barn fjorde gongen og åtte ein son og sa: No vil eg lova Herren. Difor kalla ho han Juda. So fekk ho ikkje fleire born då. /[26]