Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 32 Bible Online

Fyrste Mosebok 32 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 32

¹Og Jakob for sin veg framigjenom, og Guds englar møtte han.

²Då Jakob såg dei, sa han: Dette er Guds herlæger, og han kalla den staden Mahana'im. /[39]

³Og Jakob sende folk fyre seg til Se'irlandet, til Edomsmarki, med bod til Esau, bror sin.

⁴Og han dei fyre: So skal du segja til herren min, Esau: So segjer Jakob, tenaren din: Eg hev halde til hjå Laban og trøytt der til no.

⁵Og eg hev fenge meg uksar og asen og småfe og drenger og gjentor og no var eg huga til å senda deg bod um dette, herre bror, um eg kunde gjera deg blid på meg.

⁶Og dei kom attende til Jakob og sa: Me råka Esau, bror din; og rett no kjem han sjølv til møtes med deg, og fire hundrad mann med han.

⁷Då vart Jakob ovleg redd, og det var so bringa hans vilde snøra seg i hop. Og han bytte folket som var med han, og sauene og nauti og kamelane i tvo læger.

⁸For han tenkte: Um Esau kjem yver det eine lægret og slær det ned, so kann det lægret som att er, få berga seg undan.

⁹Og Jakob sa: Du Gud åt Abraham, godfar min, du Gud åt Isak, far min, du Herre, som sa til meg: Far attende til landet ditt og folket ditt, og eg skal gjera vel imot deg -

¹⁰eg er ikkje verd all den miskunn og all den truskap du hev vist imot tenaren din; for med stav i hand gjekk eg yver denne Jordanelvi, og er eg vorten til tvo læger.

¹¹Å, berga meg for Esau, bror min; for eg er so redd han; eg ottast han kann koma og slå i hel meg og mine, både mor og born.

¹²Du hev då sjølv sagt: Eg skal allstødt gjera vel imot deg og lata ætti di verta som havsens sand, som det ikkje er tal på.

¹³So var han der um natti, og av alt det han åtte, tok han ut ei gåva til Esau, bror sin:

¹⁴tvo hundrad geiter og tjuge bukkar, tvo hundrad søyor og tjuge verar,

¹⁵tretti mjølkekamelar med føli deira, fyrti kyr og ti uksar, tjuge asenfyljor og ti asenfolar.

¹⁶Og han let drengene sine fara i vegen med dette, kvar drift for seg, og sa til dei: Far de fyre meg, og lat det vera eit godt stykke millom kvar drift!

¹⁷So sa han til den fyrste av dei: Når Esau, bror min, møter deg og han talar til deg og spør: Kven høyrer du til, og kvar skal du av, og kven eig den bølingen du driv fyre deg? -

¹⁸då skal du segja: Jakob, tenaren din; det er ei gåva han sender Esau, herren min, og snart kjem han sjølv etter.

¹⁹Sameleis tala han til den andre og den tridje og til alle drivarane og sa: Soleis skal de tala til Esau når de møter han,

²⁰de skal segja: Snart kjem Jakob, tenaren din, etter. For han tenkte: Eg vil blidka han med denne gåva som eg sender fyre meg, og sidan vil eg sjå han i andletet; kann henda han då tek vel imot meg.

²¹So for dei fyre med gåva, og sjølv var han i lægret den natti.

²²Same natti reis han upp og tok båe konone og båe ternone sine og alle dei elleve sønene sine og gjekk yver Jabbokvadet.

²³Han tok og flutte dei yver åi, og alt det han åtte, førde han yver.

²⁴So var Jakob att åleine. Då kom det ein mann og drogst med han radt til i dagingi.

²⁵Og då mannen såg at han ikkje kunde råda med han, tok han burtpå mjødmeskåli hans, og mjødmi gjekk or led på Jakob, medan dei drogst.

²⁶Og han sa: Slepp meg, for no er det dagen! Men Jakob sa: Eg slepper deg ikkje, utan du velsignar meg.

²⁷Då spurde mannen: Kva heiter du? Han svara: Jakob.

²⁸Då sa mannen: Du skal ikkje lenger heita Jakob, men Israel. For du hev stridt med Gud og med menneske og vunne. /[40]

²⁹Og Jakob spurde han og sa: Kjære deg, seg meg namnet ditt! Men han svara: Kvi spør du etter namnet mitt? Og han velsigna han der.

³⁰Og Jakob kalla den staden Pniel; for eg hev set Gud andlet mot andlet, sa han og endå berga livet. /[41]

³¹Og med same han var komen framum Pnuel, rann soli. Og han var halt i mjødmi.

³²Difor er det so den dag i dag at Israels-borni aldri et den store seni som er på mjødmeskåli, av di han tok burtpå mjødmeskåli hans Jakob på den store seni der er.