Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 37 Bible Online

Fyrste Mosebok 37 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 37

¹Jakob vart buande i Kana'anslandet, der som far hans hadde halde til.

²Dette er soga um Jakobs-ætti: Då Josef var syttan år gamal, gjætte han fenaden i lag med brørne sine; han var busvein hjå sønene til Bilha og Silpa, konone åt far hans, og alt det vonde som vart sagt um dei, gjekk Josef til far deira med.

³Men Israel heldt Josef kjærast av alle sønene sine, for han hadde fenge han på sine gamle dagar; og han hadde gjort ein sid ermekjole åt han.

⁴Og då brørne hans såg at far deira heldt meir av han enn av alle brørne hans, vart dei hatige på han og kunde ikkje tala eit godt ord til han.

⁵Ein gong hadde Josef ein draum, som han fortalde brørne sine, og då vart dei endå meir hatige på han.

⁶Han sa til dei: No skal de høyra kva eg hev drøymt!

⁷Eg tykte me var ute på åkeren og batt kornband. Best det var, reiste mitt kornband seg upp og stod, og dykkar kornband stod rundt ikring og bøygde seg for mitt.

⁸Då sa brørne hans til han: Skal du kann henda vera kongen vår og råda yver oss? Og sidan hata dei han endå meir for draumane og rødone hans.

⁹So hadde han ein draum att, og den fortalde han og brørne sine; han sa: Veit de kva eg no hev drøymt? Eg tykte soli og månen og elleve stjernor la seg å gruve for meg.

¹⁰Men då han sa det til far sin og brørne sine, skjemde far hans på han og sa til han: Kva er det no du hev drøymt att! Skulde eg og mor di og brørne dine koma og leggja oss å gruve for deg?

¹¹Brørne hans var ovundsjuke på han, men far hans la seg dette på minne.

¹²So var det ein gong brørne hans var av og gjætte buskapen åt far sin i Sikem.

¹³Då sa Israel til Josef: Gjæter ikkje brørne dine burtmed Sikem? Kom, eg vil senda deg til dei. Og han svara: Ja, her er eg.

¹⁴Då sa Israel til han: Kjære deg, gakk av stad og sjå korleis det stend til med brørne dine og korleis det er med buskapen; og kom so heim att og seg meg det! Dermed so sende han Josef av stad frå Hebrondalen, og so kom han til Sikem.

¹⁵Medan han no vanka umkring i marki, møtte han ein mann, og mannen tala til han og spurde: Kva leitar du etter?

¹⁶Han svara: Eg leitar etter brørne mine. Kjære deg, seg meg kvar dei gjæter!

¹⁷Mannen sa: Dei hev teke ut herifrå; eg høyrde dei sa: No vil me til Dotan! So gjekk Josef etter brørne sine og fann dei i Dotan.

¹⁸Dei såg han langt burte, og fyrr han kom innåt dei, samråddest dei um å drepa han,

¹⁹og dei sa seg imillom: Sjå, der kjem denne stordrøymaren!

²⁰Kom no og lat oss slå han i hel og kasta han ned i ein av desse brunnane her og so segja at eit udyr hev ete han upp! Då skal me sjå kva det vert av draumane hans.

²¹Då Ruben høyrde det, vilde han berga han ut or hendene deira og sa: Lat oss ikkje taka livet hans!

²²Og Ruben sa til dei: Lat det ikkje renna blod! Kasta han ned i denne brunnen her i øydemarki, men legg ikkje hand på han! Dette sa han av di han vilde berga han ut or hendene deira og få han heim att til far hans.

²³Då no Josef var komen innåt brørne sine, hadde dei av han kjolen hans, den side ermekjolen han gjekk i,

²⁴og tok og kasta han ned i brunnen; men brunnen var tom; det var ikkje vatn i han.

²⁵So sette dei seg ned og vilde få seg mat. Men då dei såg upp og skoda kring seg, vart dei var eit ferdafylgje; det var ismaelitar som kom frå Gilead og førde krydder og balsam og ladanum på kamelane sine; det var dei på veg til Egyptarland. /[51]

²⁶Då sa Juda til brørne sine: Kva bate hev me av det at me slær bror vår i hel og dyl dråpet?

²⁷Kom og lat oss selja han til ismaelitane og ikkje leggja hand på han; han er då bror vår, vårt eige kjøt og blod! Og brørne hans lydde han,

²⁸og då kjøpmennene - dei var frå Midian - for framum, drog dei Josef upp or brunnen, og so selde dei Josef for tjuge sylvdalar til ismaelitane; og dei tok Josef med seg til Egyptarland.

²⁹So kom Ruben attende til brunnen, men då han skulde sjå, var ikkje Josef i brunnen. Då reiv han sund klædi sine,

³⁰og han gjekk attende til brørne sine og sa: Sveinen er der ikkje! Og eg, kvar skal eg no gjera av meg?

³¹So tok dei kjolen åt Josef og slakta ein bukk og duppa kjolen i blodet.

³²Og dei sende ermekjolen heim til far sin og sa: Denne hev me funne. Sjå etter um det ikkje er kjolen åt son din!

³³Og han kjende han att og sa: Jau, det er kjolen åt son min. Eit udyr hev ete han upp. Josef er ihelriven!

³⁴Og Jakob reiv sund klædi sine og sveipte sekkety um mjødmane og syrgde yver son sin i lang, lang tid.

³⁵Og alle sønene og døtterne hans kom og vilde trøysta han men han vilde ikkje lata seg trøysta; han sa: Med sorg og sut lyt eg fara ned til son min i nåheimen. Og faren hans gret yver han.

³⁶Men midianitane selde han i Egyptarland, til Potifar, som var hirdmann hjå Farao og hovding yver livvakti.