Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 45 Bible Online

Fyrste Mosebok 45 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 45

¹Då kunde ikkje Josef dylja tårone lenger for alle dei som stod ikring han. Han ropa: Lat alle ganga ut ifrå meg! Og det var ingen inne då Josef opendaga seg for brørne sine.

²Og han brast i og gret so høgt at egyptarane høyrde det, og dei høyrde det i huset åt Farao.

³Og Josef sa til brørne sine: Eg er Josef. Lever far min endå? Men brørne hans kunde ikkje svara; dei stod der som dei var klumsa.

⁴Då sa Josef til brørne sine: Kjære dykk, kom hit til meg! So gjekk dei burt til han. Då sa han: Eg er Josef, bror dykkar, som de selde til Egyptarland.

⁵Men no skal de ikkje syta eller harmast for di de selde meg hit! Til livberging for dykk hev Gud sendt meg hit fyre dykk.

⁶For no er det andre året her er svolt i landet, og endå kjem her fem år til som det korkje vert pløgt eller hausta.

⁷Men Gud sende meg fyre dykk av di han vilde leiva ætt etter dykk på jordi, og av di han vilde berga liv for dykk, so det vart ei stor frelsa.

⁸So er det då ikkje de som hev sendt meg hit, men Gud, og han hev sett meg til far for Farao og til herre yver alt hans hus og til styrar i heile Egyptarland.

⁹Skunda dykk og far heim til far min og seg til han: So segjer Josef, son din: Gud hev sett meg til herre yver heile Egyptarland. Kom ned til meg! Dryg ikkje!

¹⁰Du skal få bu i Gosenlandet og vera innmed meg, både du og borni og barneborni dine, med bufeet ditt, både smått og stort, og med alt det du hev.

¹¹Og eg skal syta for deg der - for endå kjem det fem uår - so du ikkje skal verta utarma, korkje du eller huslyden din eller nokon av dine.

¹²No ser de det med dykkar eigne augo, og Benjamin, bror min, ser det og, at det er eg som talar med dykk.

¹³Ber då bod til far min um all mi æra og makt i Egyptarland og um alt de hev set, og skunda dykk og kom hit att med far min!

¹⁴So la han armane um halsen på Benjamin, bror sin, og gret; og Benjamin gret og innmed barmen hans.

¹⁵Og han kysste alle brørne sine og gret medan han heldt dei i fanget. Og sidan rødde brørne hans med han.

¹⁶Og det spurdest i huset åt Farao at brørne hans Josef var komne, og Farao og mennene hans vart fegne.

¹⁷Og Farao sa til Josef: Seg til brørne dine: So skal de gjera: De skal kløvja på dyri dykkar og fara til de kjem heim til Kana'anslandet.

¹⁸Då skal de taka far dykkar og huslydane dykkar og koma hit til meg, so skal eg eg gjeva dykk det beste i Egyptarlandet, og de skal få eta av landsens feita.

¹⁹Seg du dei frå meg: So skal de gjera: De skal taka med dykk vogner frå Egyptarland til borni og konone dykkar og henta far dykkar og koma.

²⁰Og de skal ikkje kvida dykk um de må fara ifrå eignelutene dykkar; for det beste i heile Egyptarland skal de få.

²¹Og Israels-sønene gjorde so. Og Josef gav dei vogner, som Farao hadde sagt, og gav dei niste med på vegen.

²²Og han gav dei alle kvar sin høgtidsbunad, men Benjamin gav han tri hundrad sylvsekel og fem høgtidsbunader.

²³Og sameleis sende han far sin ti asen som bar alt det beste som fants i Egyptarland, og ti asenfyljor som bar og brød og mat til far hans på ferdi.

²⁴So bad han farvel med brørne sine, og dei for av stad, og han sa til dei: De må ikkje verta usamde på vegen!

²⁵So tok dei ut frå Egyptarland og kom heim att til Jakob, far sin, i Kana'ansland.

²⁶Og dei bar fram bodet til han og sa: Josef er endå i live, og han er jamvel styrar yver heile Egyptarlandet. Men han var like kald i hjarta; for han trudde dei ikkje.

²⁷So sa dei han alt det Josef hadde sagt til dei, og han såg vognene som Josef hadde sendt til å henta han i. Då kvikna Jakob, far deira, i hugen.

²⁸Og Israel sa: Å, du store syn! Josef, son min, er endå i live! Eg vil av og sjå han fyrr eg døyr.