Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 47 Bible Online

Fyrste Mosebok 47 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 47

¹So kom Josef med bod um dette til Farao og sa: Far min og brørne mine hev kome hit frå Kana'ansland med bufeet sitt, både smått og stor, og med alt det dei eig; og no er dei i Gosenlandet.

²Og av alle brørne sine tok han ut fem mann og leidde dei fram for Farao.

³Og Farao spurde brørne hans: Kva hev de til leveveg? Då sa dei til Farao: Tenarane dine er fehyrdingar, og det same var federne våre.

⁴Me vilde gjerne halda til her i landet, sa dei til Farao; for det fanst ikkje beite for buskapen vår, av di det er eit svært uår i Kana'ansland. Lat difor tenarane dine få bu i Gosenlandet!

⁵Då sa Farao til Josef: Far din og brørne dine hev kome hit til deg.

⁶Du hev heile Egyptarland fyre deg! Lat far din og brørne dine få bu i den beste luten av landet! Dei kann få bu i Gosenlandet. Og veit du um at det er dugande karar imillom dei, so set dei til rådsmenner yver bufeet mitt!

⁷Og Josef henta Jakob, far sin, og leide han fram for Farao. Og Jakob velsigna Farao.

⁸Og Farao spurde Jakob: Kor mange er dine levedagar og år?

⁹Då sa Jakob til Farao: Dei dagar og år eg hev ferdast på jordi, er hundrad og tretti år. Få og låke hev dei vore, mine levedagar og år, og ikkje hev dei nått so høgt som levedagane og åri åt federne mine i den tidi dei ferdast på jordi.

¹⁰Og Jakob velsigna Farao, og so bad han vel leva med Farao.

¹¹Og Josef let far sin og brørne sine få seg bustader og gav dei jord i Egyptarland, i den beste luten av landet, Ra'amseslandet, so som Farao hadde sagt han fyre.

¹²Og Josef sytte for brød åt far sin og brørne sine og alt farsfolket sitt og gav dei etter som dei hadde mange born til.

¹³Og det fanst ikkje brød i heile landet. For naudi var ovleg stor, so både Egyptarlandet og Kana'anslandet var reint avmakta av svolten.

¹⁴Og Josef samla alle dei pengar som fanst i Egyptarlandet og i Kana'anslandet; han fekk dei for kornet dei kjøpte. Og Josef gøymde pengane i huset åt Farao.

¹⁵So traut pengane både i Egyptarland og i Kana'anslandet. Då kom alle egyptarane til Josef og sa: Gjev oss brød! Skal me døy for augo dine, berre av di me ikkje hev fleire pengar?

¹⁶Og Josef sa: Kom med bufeet dykkar, so skal eg gjeva dykk brød for bufeet, um de ikkje hev fleire pengar.

¹⁷So kom dei til Josef med bufeet sin, og Josef gav dei brød for hestane, og for sauene og nauti som dei hadde, og for asni; og han heldt dei med brød det året for alt bufeet deira.

¹⁸So leid det året, og året etter kom dei til han og sa: Me vil ikkje dylja for deg, herre, at pengane hev trote, og buskapen vår hev du fenge. Me hev ikkje anna att å bjoda deg enn kroppane og jordi vår.

¹⁹Kvi skal me tynast for augo dine, både me og jordi vår? Kjøp du oss og jordi vår for brød, so skal me med jordi vår vera trælar under Farao. Lat oss berre få såkorn, so me kann halda livet og ikkje døy burt, og so jordi ikkje skal øydast.

²⁰So kjøpte Josef all jord i Egyptarland til Farao; for egyptarane selde mannjamt jordvegane sine, av di svolten tvinga dei; og Farao vart eigande all jordi i landet.

²¹Og han let folket byta bustad by for by i heile Egyptarland, frå ende til annan.

²²Berre prestejordi kjøpte han ikkje. For prestane hadde viss innkoma av Farao og levde av det som Farao hadde etla dei. Difor selde dei ikkje jordi si.

²³Og Josef sa til folket: Sjå, no hev eg kjøpt både dykk og jordi dykkar til Farao. Her hev de såkorn; så no åkrane!

²⁴Men av det de haustar, skal de gjeva femteparten til Farao, og fire partane skal de hava til å så åkrane med og til mat for dykk sjølve og dei som er i husi hjå dykk, og til mat for borni dykkar.

²⁵Då svara dei: Du hev berga livet vårt. Vil berre du vera god mot oss, so vil me gjerne vera trælar under Farao.

²⁶So gjorde Josef det til ei lov - og ho gjeld den dag i dag for jordi i Egyptarland - at Farao skulde hava femteparten av avlen. Berre prestejordi kom ikkje under Farao.

²⁷Israel vart buande i Egyptarland, i Gosenlandet, og dei fekk seg eigedomar der og voks og auka seg uhorveleg.

²⁸Og Jakob levde syttan år i Egyptarland, og dagane hans Jakob, leveåri hans, vart hundrad og sju og fyrti år.

²⁹Då det leid med Israel, og han venta på enden, sende han bod etter Josef, son sin, og sa til han: Kjære deg, held du aldri so lite av meg, so legg handi di i fanget mitt, og lova meg at du vil vera snild og trugen med meg og ikkje jorda meg i Egyptarland,

³⁰Lat meg få kvila hjå federne mine! Før meg burt frå Egyptarland og jorda meg i gravi deira! Og han svara: Eg skal gjera som du segjer.

³¹Då sa Israel: Gjer eid på det! So gjorde han eiden på det. Og Israel lutte seg ned yver hovudgjerdi og tilbad.