Read nynorsk 1938 Fyrste Mosebok 49 Bible Online

Fyrste Mosebok 49 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Mosebok 49

¹Og Jakob kalla til seg sønene sine og sa: Samla dykk saman, so skal eg varsla korleis det skal ganga dykk langt fram i tidene:

²Kom i hop og høyr, de søner åt Jakob, høyr på Israel, far dykkar!

³Ruben, min eldste er du, blomen av mi makt og min manndom, høgst i vyrdnad og størst i velde.

⁴Du sjodar yver som vatnet, du skal ingen fyremun få; for du steig upp i kvila åt far din, då vanhelga du henne - i mi seng steig han upp!

⁵Simeon og Levi er brør, valdsvåpen er verja deira.

⁶Kom ikkje i løynrådet deira, mi sjel, ver ikkje med i samkomone deira, mi æra! For i sin harm slo dei menner i hel, og sjølvvilje skamskar dei uksar. /[59]

⁷Forbanna vere ein ofse so strid, ei ilska so arg som deira! Eg skal sprengja dei sund kring i Jakob og spreida dei utyver Israel.

⁸Juda - deg skal brørne dine lova; handi di skal vera på nakken åt fiendane dine, for deg skal sønene åt far din bøygja seg.

⁹Ei ungløva er Juda; frå rov er du stige upp, son min! Han legg seg ned, han kviler som ei løva, ei løvemor; kven vågar å vekkja han?

¹⁰Ikkje skal kongespir kverva frå Juda eller styrarstaven frå føtene hans, til dess fredsdrotten kjem, han som folki lyt lyda.

¹¹Til vinteren bind han sitt ungasen, i soldruvegreini folen åt asna si; han vaskar sin klædnad i vin, og kjolen i druveblod.

¹²Døkke er augo hans av vin, og tennene kvite av mjølk.

¹³Sebulon - utmed sjøstrandi skal han bu, utmed strandi der skutone lendar, og Sidon hev han med sida.

¹⁴Issakar er eit sterkbygt asen, som ligg på kvii og kviler.

¹⁵Og han tykte kvildi var god, og at landet var fagert; so bøygde han ryggen under byrdi og vart ein ufri træl.

¹⁶Dan skal døma sit folk, han som dei andre Israels-ættene.

¹⁷Dan skal vera ein orm på vegen, ein hoggorm innmed stigen, som høgg hesten i hælane, so ridaren ryk på ryggen.

¹⁸På di frelsa biar eg, Herre!

¹⁹På Gad skal ransmenner renna, men han renner etter dei.

²⁰Feit er føda hans Aser, forkunnmat for kongar hev han å gjeva.

²¹Naftali er ei spelande hind; fagre er ordi han talar.

²²Eit ungt aldetre innmed kjelda; greinene skyt ut yver muren.

²³Og dei eggja han og skyt på han, dei sette etter han, pilskyttarane.

²⁴Men han stend stødt med bogen sin, og hendene og armane er kvike; hjelp fær han hjå kjempa åt Jakob, hjå han som er hyrdingen, Israels berg,

²⁵hjå Gud åt far din, han hjelpe deg! hjå den Allmektige, han velsigne deg med velsigningar or himmelen der uppe, med velsigning or djupet der nede, med velsigning i brjost og morsliv!

²⁶Velsigningane åt far din stig høgst yver velsigningane åt forfederne mine, dei rekk upp til grensa åt dei ævelege høgdene; dei skal koma på Josefs hovud, på kruna åt han som er hovding millom brørne sine.

²⁷Benjamin er ein ulv som riv sund; um morgonen et han upp ran, og um kvelden skifter han ut herfang.

²⁸Dette var alle Israels-ættene, tolv i talet, og soleis var det far deira tala til dei; han velsigna dei, og kvar av dei fekk si eiga velsigning, som høvde åt han.

²⁹Og han bad dei og sa til dei: No gjeng eg til folket mitt! Jorda meg då hjå federne mine, i den helleren som er på gjordet åt Efron, hetiten,

³⁰i den helleren som er på Makpelagjordet, austanfor Mamre i Kana'anslandet, det gjordet som Abraham kjøpte av Efron, hetiten, til eigande gravstad.

³¹Der jorda dei Abraham og Sara, kona hans; og der jorda dei Isak og Rebekka, kona hans, og der jorda eg Lea,

³²på de gjordet og i den hellaren der som var kjøpte av Hets-sønene.

³³Då Jakob var ferdig med dei fyresegnene han hadde å gjeva sønene sine, drog han føtene upp i sengi. Og han sålast og kom til federne sine.