Read nynorsk 1938 Andre Samuelsbok 22 Bible Online

Andre Samuelsbok 22 - nynorsk 1938 bible

Andre Samuelsbok 22

¹Då Herren hadde frelst David frå alle uvenene hans og frå Saul, kvad han eit kvede for Herren; det lydde so:

²Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar,

³min bergfaste Gud som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg og mi livd, min frelsar; or vald frelser du meg.

⁴Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå fiendane mine.

⁵Daudens brotsjøar braut ikring meg, og straumar av vondskap skræmde meg.

⁶Helheims reip var snørde ikring meg, daudsens snaror fanga meg.

⁷I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, mitt skrik nådde fram til hans øyro.

⁸Då ristest jordi og skok seg, og himmelens grunnvollar skalv og ristest; for han var harm.

⁹Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; glør loga ut frå han.

¹⁰Han lægde himmelen og steig ned, og der var kolmyrker under hans føter.

¹¹Han for fram på kjerubar og flaug, han synte seg på vengene åt vinden.

¹²Han gjorde myrker til åklæde kring seg, myrke vatn, tjukke skyer.

¹³Frå glansen for hans andlet braut eldsgløder fram.

¹⁴Herren tora frå himmelen, den Høgste let røysti si ljoda.

¹⁵Han sende ut piler og spreidde dei ikring, eldingar sende han og fortulla dei. /[31]

¹⁶Djupålane i havet kom til synes, grunnvollane i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.

¹⁷Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.

¹⁸Han frelste meg frå min mektige fiende, frå mine hatarar; for dei var meg for sterke.

¹⁹Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.

²⁰Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.

²¹Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.

²²For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud;

²³for alle hans lover hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå,

²⁴og eg var ulastande for han og tok meg i vare for mi synd.

²⁵Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.

²⁶Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot den rettvise stridsmann rettvis,

²⁷mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang /[32]

²⁸Arme folk frelser du, men augo dine er mot dei ovmodige; dei tvingar du ned.

²⁹For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.

³⁰Ved deg renner eg mot fiendeflokkar, ved min Gud spring eg yver murar.

³¹Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle dei som flyr til han.

³²For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?

³³Gud, han er mi sterke vern og leider den ulastande på hans veg.

³⁴Han gjev han føter liksom hindane og set meg upp på høgdene mine.

³⁵Han lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.

³⁶Du gjev meg di frelsa til skjold, og di småminking gjer meg stor.

³⁷Du gjer vidt rom for mine steg under meg, og oklo mine vaggar ikkje.

³⁸Eg vil elta fiendane mine og tyna dei, eg vender ikkje um fyrr eg hev gjort ende på dei.

³⁹Eg gjer ende på dei og slær dei i knas, so dei vinn ikkje reisa seg; dei fell under føtene mine.

⁴⁰Du gyrder meg med kraft til striden, du bøygjer mine motmenner under meg.

⁴¹Mine fiendar let du snu ryggen til meg, dei som hatar meg, ryd eg ut.

⁴²Dei ser seg um, men det er ingen frelsar - etter Herren, men han svarar dei ikkje.

⁴³Eg smuldrar dei som dust på jordi; eg krasar dei, trakkar dei ned som søyla på gatone.

⁴⁴Du frelser meg frå mitt folks stridar, du varar meg til å vera hovud for heidningar; folkeslag som eg ikkje kjenner, tener meg.

⁴⁵Framande folk smeikjer for meg, ved gjetordet um meg lovar dei meg lydnad.

⁴⁶Framande folk visnar av og gjeng skjelvande ut or sine borger.

⁴⁷Herren lever, og lova er han, mitt berg, upphøgd er min bergfaste Frelse-Gud,

⁴⁸den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,

⁴⁹som fører meg ut frå fiendane mine; yver mine motmenner lyfter du meg høgt, frå valdsmannen bergar du meg.

⁵⁰Difor vil eg prisa deg millom heidningane, Herre, og lovsyngja ditt namn.

⁵¹Han gjer frelsa stor for sin konge og gjer miskunn mot den han hev salva, mot David og hans ætt til æveleg tid.