Read nynorsk 1938 Fyrste Kongebok 1 Bible Online

Fyrste Kongebok 1 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Kongebok 1

¹No var kong David gamal og langt fram i åri; dei bredde åklæde på han, men endå vart han ikkje varm. /[1]

²Då sa mennene hans til han: Lat dei leita etter ei ungmøy åt deg, herre konge! Ho skal vera hjå deg og stella um deg og sova på armen din; då vert du nok varm, herre konge.

³So leita dei i heile Israelsriket etter ei ven gjenta; og dei fann Abisag frå Sunem og kom dei til kongen med henne.

⁴Det var ei ovven gjenta. Ho tok til å stella um han og gjekk han til handa; men han tok henne ikkje i fang.

⁵Adonja, son åt Haggit, hyste høge tankar og sa: Eg vil vera konge. Han fekk seg vogner og hestfolk og ein flokk på femti mann som sprang fyre han.

⁶Far hans hadde aldri i hans liv tala eit hardt ord til han - aldri so mykje som sagt: Kvifor gjorde du dette? Framifrå ven var han og, og den næste etter Absalom i alder. /[2]

⁷Han samrådde seg med Joab Serujason og med presten Abjatar, og dei heldt med han og hjelpte han.

⁸Men presten Sadok og Benaja Jojadason og profeten Natan og Sime'i og Re'i og herkjempone åt David heldt seg undan Adonja.

⁹Adonja slakta sauer og uksar og gjødkalvar burtmed Soheletsteinen, som stend attmed En-Rogel, og han bad til seg alle brørne sine, kongssønene, og alle Juda-menner som var i tenesta hjå kongen;

¹⁰men han bad ikkje profeten Natan, og ikkje Benaja og herkjempone, og ikkje Salomo, bror sin.

¹¹Då tala Natan soleis til Batseba, mor åt Salomo: Du hev vel høyrt at Adonja, son åt Haggit, hev vorte konge, og David, herren vår, veit det ikkje?

¹²Lat meg no få gjeva deg ei råd, so du kann berga både ditt eige liv og livet åt Salomo, son din!

¹³Gakk inn til kong David og seg til han: Herre konge, du kjem vel i hug at du hev lova tenestkvinna di høgt og dyrt at Salomo, son min, skal verta konge etter deg og sitja i kongsstolen din? Korleis hev det då gjenge til at Adonja hev vorte konge?

¹⁴Og medan du er der inne og talar med kongen, skal eg koma inn og sanna ordi dine.

¹⁵Då gjekk Batseba inn i kammerset til kongen. Kongen var då svært gamal, og Abisag frå Sunem stelte um han.

¹⁶Batseba bøygde seg og kasta seg ned for kongen, og kongen spurde: Kva hev du på hjarta?

¹⁷Ho svara: Herre, du hev svore ved tenestkvinna di ved Herren din Gud at Salomo, son min, skal verta konge etter deg og sitja på kongsstolen din.

¹⁸Men sjå no hev Adonja vorte konge, og du, herre konge, veit det ikkje.

¹⁹Han hev slakta uksar, gjødkalvar og sauer i mengdevis og bede til seg alle kongssønene og Abjatar, presten og Joab herhovdingen; men Salomo, tenaren din, hev han ikkje bede.

²⁰Og no vender heile Israel augo sine mot deg, herre konge, og ventar på at du skal lata dei vita kven som skal sitja i kongsstolen etter deg, herre konge.

²¹Elles kann det koma til å ganga so at når du, herre konge, hev fare til federne dine, vert eg og Salomo, son min, haldne for brotsmenner.

²²Medan ho endå tala med kongen, kom profeten Natan,

²³og dei gjekk til kongen og sa: Natan, profeten, er her. Han kom inn og steig fram for kongen og kasta seg å gruve for han.

²⁴So sa Natan: Herre konge, det er vel so du hev sagt at Adonja skal vera konge etter deg og at han skal sitja i kongsstolen din?

²⁵For i dag hev han fare nedetter og hev slakta uksar og gjødkalvar og sauer i mengdevis og bede til seg alle kongssønene og herhovdingane og presten Abjatar, og no et og drikk dei i lag med han og ropar: Leve kong Adonja!

²⁶Men meg, tenaren din, og presten Sadok og Benaja Jojadason og Salomo, tenaren din, hev han ikkje bede.

²⁷Kann dette vera kome frå deg, herre konge? - du hev då ikkje gjort kunnigt for mennene kven som skal sitja i kongsstolen din etter deg, herre konge!

²⁸Då tok kong David til ords og sa: Kalla Batseba inn til meg! So kom ho inn og steig fram for kongen.

²⁹Og kongen svor og sa: So visst som Herren lever, han som hev fria meg ut or all naud:

³⁰Det eg hev svore deg ved Herren, Israels Gud - at Salomo, son din, skal verta konge etter meg og at han skal sitja i kongsstolen min i min stad - det vil eg setja i verk i denne dag.

³¹Då bøygde Batseba seg med andletet mot jordi og kasta seg for kongen, og sa: Gjev herren min, kong David, må leva æveleg!

³²So sa kong David: Kalla presten Sadok hit, og profeten Natan, og Benaja Jojadason! Då dei kom inn og gjekk fram for kongen,

³³sa han til dei: Tak tenarane åt herren dykkar og lat Salomo, son min, rida på mitt eige muldyr og fylg han ned til Gihon!

³⁴Der skal presten Sadok og profeten Natan salva han til konge yver Israel, og de skal blåsa i luren og ropa: Leve kong Salomo!

³⁵So skal de fylgja han upp att, og når han kjem hit att, skal han setja seg i kongsstolen min og vera konge i min stad; for det er han eg hev etla til fyrste yver Israel og Juda.

³⁶Då tok Benaja Jojadason til ords og sa til kongen: Ja vel! Med Herren din Guds vilje skal me so gjera, herre konge!

³⁷Som Herren hev vore med deg, herre konge, so vere han med Salomo, og gjera hans kongsstol endå større enn din, herre konge.

³⁸So tok dei ut, både presten Sadok og profeten Natan og Benaja Jojadason med livvakti; dei let Salomo rida på muldyret åt kong David og fylgde han ned til Gihon.

³⁹Presten Sadok henta oljehornet or tjeldet og salva Salomo. So blæs dei i luren, og alt folket ropa: Leve kong Salomo!

⁴⁰So fylgde heile hopen han upp att. Dei spela på fløyta og gledde seg storleg; det var so jordi reint vilde rivna av glederopi deira.

⁴¹Dette høyrde Adonja og alle gjestene hans - dei hadde so vidt enda måltidi. Då Joab høyrde lurlåten, sa han: Korleis hev det seg at det er slikt glam og ståk i byen?

⁴²Ikkje fyrr hadde han sagt det, so kom Jonatan, son åt presten Abjatar, og Adonja sa: Kom hit! Du er ein gild kar og kjem visst med gode tiender.

⁴³Men Jonatan svara: Å nei då! Kong David, herren vår, hev gjort Salomo åt konge.

⁴⁴Kongen baud at presten Sadok og profeten Natan og Benaja Jojadason med livvakti skulde fylgja han; so let dei Salomo rida på muldyret åt kongen,

⁴⁵og presten Sadok og profeten Natan salva han til konge i Gihon. Sidan for dei upp att med glederop, og det vart eit stort uppstyr i byen. Det var glamet de høyrer.

⁴⁶So sette Salomo seg i kongsstolen,

⁴⁷og kongsmennene kom og ynskte kong David, herren vår, lukka til og sa: Gjev din Gud vil gjera namnet åt Salomo endå frægare enn ditt namn og kongsstolen hans endå større enn din kongsstol! Då la kongen seg på kne i lega si og tilbad.

⁴⁸Sidan tala kongen so: Lova vere Herren, Israels Gud, som i dag hev laga det so at det sit ein i kongsstolen min, so eg hev fenge sjå det med eigne augo.

⁴⁹Då vart dei reint forstøkte, alle gjestene åt Adonja; dei reis upp og tok ut, og kvar for si leid.

⁵⁰Adonja reis og upp og gjekk av stad og greip um altarhorni; for han var redd Salomo.

⁵¹Då kom det ein og sa til Salomo: Adonja er redd kong Salomo; no hev han gripe um altarhorni og segjer: Kong Salomo lyt sverja meg til i dag at han ikkje vil lata tenaren sin døy for sverdet!

⁵²Salomo svara: Vil han vera ein fagnamann, so skal ikkje eit hår verta skadt på hans hovud; men kjem det upp at han emnar på vondt, skal han døy.

⁵³So sende kong Salomo folk av stad, og dei tok han ned ifrå altaret; so kom han og kasta seg ned for kong Salomo, og Salomo sa til han: Du kann fritt ganga heim til deg sjølv.