Read nynorsk 1938 Fyrste Kongebok 22 Bible Online

Fyrste Kongebok 22 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Kongebok 22

¹No heldt dei seg i ro i tri år; det var ingen ufred millom Syria og Israel i den tidi.

²Men tridje året bar det seg so at Josafat, kongen i Judariket, for ned til Israels-kongen.

³Då sa Israels-kongen til mennene sine: Veit de ikkje at Ramot i Gilead høyrer oss til? Og so sit me i ro og tek ikkje byen frå syrarkongen!

⁴Og til Josafat sa han: Vil du vera med meg på ei herferd mot Ramot i Gilead? Josafat svara: Eg som du, mitt folk som ditt folk, mine hestar som dine hestar.

⁵Men han la til: Spør like vel fyrst kva Herren segjer!

⁶Då kalla Israels-kongen saman profetane, um lag fire hundrad mann, og spurde dei: Skal eg fara i herferd mot Ramot i Gilead, eller skal eg la det vera? Dei svara: Far du! Herren vil gjeva byen i hendene dine, konge.

⁷Men Josafat sa: Er det ingen annan av Herrens profetar her som me kunde få til å spyrja Herren?

⁸Israels-kongen svara: Det finst endå ein mann - Mika Jimlason heiter han - som me kunde få til å spyrja Herren, men eg likar han ikkje; for han spår meg aldri noko godt - berre vondt. Josafat sa: Slikt skulde ikkje kongen segja!

⁹Då ropa Israels-kongen på ein av hirdmennene og sa: Henta Mika Jimlason! Ver snøgg!

¹⁰Medan sat Israels-kongen og Josafat, Juda-kongen, klædde i skrudi sine, på kvar sin kongsstol, på ein treskjevoll utmed byporten til Samaria, og alle profetane stod framfyre dei og sa fram spådomane sine.

¹¹Sedekias, son åt Kena'ana, hadde gjort seg horn av jarn og sa: Med desse skal du stanga syrarane til du fær gjort ende på dei.

¹²Og alle hine profetane spådde like eins og sa: Far upp mot Ramot i Gilead! Du kjem til å hava lukka med deg, og Herren skal gjeva byen i hendene dine, konge.

¹³Ærendsveinen som hadde gjenge av stad og skulde henta Mika, sa til han: Dei andre profetane spår alle som ein at det skal ganga kongen vel. Kjære, lat no dine ord vera som deira, og spå godt, du og!

¹⁴Men Mika svara: So visst som Herren lever: Eg talar ikkje anna enn det Herren segjer til meg.

¹⁵Då han kom fram, sa kongen til han: Mika, skal me fara i herferd mot Ramot i Gilead, eller skal me lata det vera? Han svara: Far du! Du kjem til å hava lukka med deg, og Herren vil gjeva byen i hendene dine, konge.

¹⁶Men kongen sa til han: Kor mange gonger lyt eg naudbeda at du ikkje skal segja meg anna enn sanningi i Herrens namn?

¹⁷Då sa Mika: Eg såg heile Israel spreidt utyver fjelli liksom ein hyrdinglaus saueflokk utan gjætar; og Herren sa: Dei der hev ingen herre. Lat dei fara heim att i fred, kvar til sitt!

¹⁸Israels-kongen sa til Josafat: Var det ikkje det eg sa deg: Han spår meg aldri noko godt - berre vondt?

¹⁹Mika sa: So høyr då Herrens ord! Eg såg Herren sitja på kongsstolen sin, og heile himmelheren stod kringum han, sume på høgre og sume på vinstre sida.

²⁰Og Herren sa: Kven vil dåra Akab, so han gjer ei herferd til Ramot i Gilead og fær sin bane der? Ein svara so og ein annan so.

²¹Då kom åndi fram, stod framfor Herren og sa: Eg skal dåra han. Herren spurde: Korleis? /[37]

²²Åndi svara: Eg vil fara ut og vera ei lygnarånd i munnen på alle profetane hans. Då sa Herren: Ja, du kann få dåra han, og det skal lukkast for deg og; far ut og gjer so!

²³Sjå no hev Herren lagt ei lygnarånd i munnen på alle desse profetane dine; men sjølv hev han varsla deg ei ulukke.

²⁴Då kom Sedekias, son åt Kena'ana, innåt. Han slo Mika på kinni og sa: Kva veg hev Herrens Ande fare frå meg for å tala med deg?

²⁵Mika svara: Det skal du få sjå den dagen du lyt røma frå rom til rom og leita etter ei gøymsla.

²⁶Då sa Israels-kongen: Tak Mika og før han burt att - til Amon, byhovdingen og Joas, kongssonen,

²⁷og seg: So segjer kongen: Set denne mannen i fangehuset og lat han leva på fangekost til eg kjem heim att med heilo!

²⁸Mika sa: Skulde det henda at du kjem uskadd heim att med heilo, so hev ikkje Herren tala gjenom meg. Og so sa han: Høyr dette, de folk, alle saman!

²⁹So drog Israels-kongen og Josafat, Juda-kongen, upp mot Ramot i Gilead.

³⁰Og Israels-kongen sa til Josafat: Eg vil skifta klædebunad, so ingen kjenner meg, og so gjeva meg ut i striden; men du kann hava på deg den vanlege bunaden din. So klædde han seg ut, Israels-kongen, og drog ut i striden.

³¹Men syrarkongen hadde sagt til dei tvo og tretti hovdingane for vognheren sin: De skal ikkje taka på nokon, anten liten eller stor, anna berre på Israels-kongen.

³²Som no hovdingane såg Josafat, tenkte dei det laut vera Israels-kongen, og so stemnde dei dit han var, og vilde taka på han. Då sette Josafat i eit høgt rop,

³³og då vognhovdingane såg at det ikkje var Israels-kongen, drog dei seg burt ifrå han att.

³⁴Medan dette stod på, var det ein mann som spente bogen og skaut på måfå og råka Israels-kongen millom brynjestakken og brynja. Då sa kongen til vognstyraren sin: Snu og køyr meg ut or heren! Eg er såra.

³⁵Men striden auka på den dagen, og dei heldt kongen upprett i vogni midt imot syrarane; men um kvelden døydde han, og blodet or såret rann ned i vogni.

³⁶Soleglads bel gjekk det ropet gjenom lægret: Kvar mann heim til sin by og sitt land!

³⁷So døydde kongen, og vart førd til Samaria, og der gravla dei kongen.

³⁸Men då dei skylde vogni ved Samariadammen, sleikte hundane blodet hans, medan skjøkjone lauga seg der. Soleis vart det sanna det ordet som Herren hadde tala.

³⁹Det som meir er å segja um Akab og alt det han gjorde, um flisbeinshuset han bygde, og alle byane han bygde, det stend skrive i krønikeboki åt Israels-kongane.

⁴⁰So for Akab til federne sine, og Akasja, son hans, vart konge etter han.

⁴¹I fjorde året av Akabs kongedøme i Israelsriket vart Josafat Asason, konge i Judariket.

⁴²Josafat var fem og tretti år gamal då han tok styret, og han sat fem og tjuge år konge i Jerusalem. Mor hans heitte Asuba og var dotter åt Silhi.

⁴³Han heldt seg i eitt og alt etter same vegen som Asa, far hans hadde fylgt; den veik han aldri utav, men gjorde det som rett var i Herrens augo.

⁴⁴Det einaste som vanta, var at offerhaugane ikkje vart nedlagde; folket heldt ved og ofra slaktoffer og brende røykjelse på haugane.

⁴⁵Josafat heldt fred med Israels-kongen.

⁴⁶Det som meir er å segja um Josafat og dei storverki han gjorde, og um herferdene hans, det stend skrive i krønikeboki åt Juda-kongane.

⁴⁷Han rudde skjøkjesveinane ut or landet og, so mange som var att frå den tid Asa, far hans, levde.

⁴⁸Det var ingen konge i Edom då; ein jarl stod for styret der.

⁴⁹Josafat hadde ti Tarsis-skip som skulde ganga til Ofir etter gull; men dei kom ikkje av stad, for nokre skip forliste utmed Esjon-Geber.

⁵⁰Sidan sa Akasja Akabsson til Josafat: Lat mine folk fara med dine på skipi! Men Josafat vilde ikkje.

⁵¹So for Josafat til federne sine og vart gravlagd i hjå federne Davidsstaden, byen åt ættefaren hans. Joram, son hans, vart konge etter han.

⁵²I det syttande året av Josafats kongedøme i Judariket vart Akasja Akabsson, konge yver Israel. Han sat i Samaria og rådde yver Israelsriket i tvo år.

⁵³Han gjorde det som Herren mislika, og for fram etter same vegen som far hans og mor hans hadde fylgt, og som Jeroboam Nebatsson hadde fylgt, han som fekk Israel til å synda.

⁵⁴Han dyrka Ba'al og tilbad han og harma Herren, Israels Gud, heiltupp soleis som far hans hadde gjort.