Read nynorsk 1938 Fyrste Krønikebok 16 Bible Online

Fyrste Krønikebok 16 - nynorsk 1938 bible

Fyrste Krønikebok 16

¹Då dei hadde ført Guds kista inn, sette dei henne midt i den tjeldbui som David hadde reist åt henne, og so bar dei fram brennoffer og takkoffer for Guds åsyn.

²Og då David hadde fullført ofringi, lyste han velsigning yver folket i Herrens namn.

³So skifte han ut åt kvar israelit, både kar og kvinna, ein brødleiv og eit stykke kjøt og ei rosinkaka til manns.

⁴Sidan sette han nokre av levitane til å gjera tenesta framfor Herrens kista og til å prisa og takka og lova Herren, Israels Gud.

⁵Asaf var den øvste av dei; næst etter han kom Sakarja og so Je'iel og Semiramot og Jehiel og Mattitja og Eliab og Benaja og Obed-Edom og Je'iel, alle med harpor og citarar. Asaf skulde slå på cymblane,

⁶og prestane Benaja og Jahasiel skulde jamleg blåsa i lur framfor Guds paktkista.

⁷Denne same dagen var det David fyrste gongen sette Asaf og brørne hans til å lova Herren med sovorne ord:

⁸Prisa Herren, kalla på hans namn! Forkynn millom folkeslagi hans storverk!

⁹Syng for han, syng han lov! Grunda på alle hans under!

¹⁰Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå dei som søkjer Herren!

¹¹Spør etter Herren og hans makt, søk hans åsyn alltid!

¹²Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,

¹³de etterkomarar av Israel, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde.

¹⁴Han er Herren vår Gud, yver all jordi gjeng hans domar.

¹⁵Kom æveleg i hug hans pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,

¹⁶den pakt han gjorde med Abraham, og hans eid til Isak!

¹⁷Han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel til ein æveleg pakt,

¹⁸med di han sa: Deg vil eg gjeva Kana'ans land til arvlut,

¹⁹då de var ein liten flokk, få og framande der.

²⁰Og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk.

²¹Han let ikkje nokon få gjera valdsverk mot dei, og han refste kongar for deira skuld:

²²Rør ikkje dei eg hev salva, og far ikkje ille med mine profetar!

²³Syng for Herren, all jordi, forkynn frå dag til dag hans frelsa!

²⁴Fortel millom heidningar hans æra, millom alle folkeslag hans under!

²⁵For Herren er stor og mykje lovsungen, og skræmeleg er han framfor alle gudar.

²⁶For alle gudar hjå folki er avgudar; men Herren hev gjort himmelen.

²⁷Høgd og herlegdom er for hans åsyn, styrke og gleda er på hans stad.

²⁸Gjev Herren, de folkeætter, gjev Herren æra og makt!

²⁹Gjev Herren hans namns æra, tak gåvor med og kom for hans åsyn, tilbed Herren i heilagt skrud!

³⁰Skjelv for hans åsyn, all jordi! Jordriket stend fast; det let seg ikkje rikka.

³¹Himmelen glede seg, og jordi fagne seg, og dei skal segja millom heidningane: Herren er konge.

³²Havet dure og alt som i det er! Marki frygde seg og alt som på marki er!

³³Då fegnast trei i skogen for Herrens åsyn; for han kjem og vil døma jordi.

³⁴Prisa Herren! for han er god, hans miskunn varer æveleg.

³⁵Og seg: Frels oss, du vår Frelse-Gud, og samla oss og fria oss ut frå heidningane, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av di me kann lova deg!

³⁶Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket sa amen og lova Herren.

³⁷So let han Asaf og brørne hans vera att der framfor Herrens paktkista, so dei jamleg skulde gjera tenesta framfor kista, soleis som det var skipa for kvar dag.

³⁸Og Obed-Edom og brørne deira, åtte og seksti i talet, Obed-Edom, son åt Jeditun, og Hosa sette han til portvaktarar.

³⁹Sadok, presten, og brørne hans, prestane, let han stogga framfor Herrens tabernakel på haugen i Gibeon,

⁴⁰so dei jamleg skulde bera fram brennoffer åt Herren på brennofferaltaret, både morgon og kveld, og gjera alt det som stend skrive i Herrens lov, den som han hadde bode Israel å halda.

⁴¹I lag med dei var Heman og Jedutun og dei andre som var utvalde og uppnemnde til å lova Herren, av di hans miskunn varer æveleg.

⁴²Og dei - Heman og Jedutun - hadde hjå seg lurar og cymblar til bruk for dei som skulde spela, og like eins andre spelgogner til songen i gudstenesta. Jedutuns-sønene var portvaktarar.

⁴³Sidan tok alt folket ut att og for kvar til sin heim, og David vende og heim att, vilde helsa på huslyden sin.