Read nynorsk 1938 Andre Krønikebok 18 Bible Online

Andre Krønikebok 18 - nynorsk 1938 bible

Andre Krønikebok 18

¹Josafat vann stor rikdom og æra. Han kom i giftarskyldskap med Akab,

²og då nokre år var lidne, for han ned til Akab i Samaria. Akab let slakta småfe og storfe i mengdevis for han og det folket han hadde med seg, og eggja han til å fara i herferd mot Ramot i Gilead.

³Akab, Israels-kongen, sa til Josafat, Juda-kongen: Vil du fara med meg til Ramot i Gilead? Josafat svara: Eg som du, mine folk som dine folk - me vil vera med deg i striden.

⁴Men han la til: Spør like vel fyrst kva Herren segjer!

⁵Då kalla Israels-kongen saman profetane, fire hundrad mann, og spurde dei: Skal me fara i herferd mot Ramot i Gilead, eller skal eg lata det vera? Dei svara: Far du! Gud vil gjeva byen i hendene dine, konge.

⁶Men Josafat sa: Er det ingen annan av Herrens profetar her som me og kunde få til å spyrja Herren?

⁷Israels-kongen svara: Det finst endå ein mann som me kunde få til å spyrja Herren, men eg likar han ikkje; for han spår meg aldri noko godt, alltid berre vondt; det er Mika Jimlason. Josafat sa: Slikt skulde ikkje kongen segja!

⁸Då ropa Israels-kongen på ein av hirdmennene og sa: Henta Mika Jimlason! Ver snøgg!

⁹Medan sat Israels-kongen og Josafat, Juda-kongen, klædde i kongeleg skrud, på kvar sin kongsstol, på ein treskjevoll utmed porten til Samaria, og alle profetane stod framfyre dei og sa fram spådomane sine.

¹⁰Sedekias, son åt Kena'ana, gjorde seg horn av jarn og sa: So segjer Herren: Med desse skal du stanga syrarane til du fær gjort ende på dei.

¹¹Og alle hine profetane spår like eins og sa: Far upp mot Ramot i Gilead! Du kjem til å hava lukka med deg, og Herren skal gjeva byen i hendene dine, konge.

¹²Ærendsveinen som hadde gjenge av stad og skulde henta Mika, sa til han: Hine profetane spår alle som ein godt for kongen. Kjære, lat no dine ord samstavast med det dei segjer, og spå godt, du og!

¹³Men Mika svara: So visst som Herren lever: Eg talar ikkje anna enn det som min Gud segjer til meg.

¹⁴Då han kom fram, sa kongen til han: Mika, skal me fara i herferd mot Ramot i Gilead, eller skal eg lata det vera? Han svara: Far de! De kjem til å hava lukka med dykk, og dei skal gjevast i dykkar vald.

¹⁵Men kongen sa til han: Kor mange gonger lyt eg naudbeda deg at du ikkje skal segja meg anna enn sanningi i Herrens namn?

¹⁶Då sa Mika: Eg såg heile Israel spreidt utyver fjelli liksom ein hyrdinglaus saueflokk; og Herren sa: Dei der hev ingen herre; lat dei fara heim att i fred, kvar til sitt!

¹⁷Israels-kongen sa til Josafat: Var det ikkje det eg sa deg: Han spår meg aldri noko godt, berre vondt?

¹⁸Men Mika sa: So høyr då Herrens ord! Eg såg Herren sitja på kongsstolen sin og heile himmelheren standa på hans høgre og hans vinstre sida.

¹⁹Og Herren sa: Kven vil dåra Akab, Israels-kongen, so han gjer ei herferd til Ramot i Gilead og fær sin bane der? Ein svara so og ein annan so.

²⁰Då kom åndi fram og stod for Herrens åsyn og sa: Eg skal dåra han. Herren spurde: Korleis? /[9]

²¹Åndi svara: Eg vil fara ut og vera ei ljugarånd i munnen på alle profetane hans. Då sa Herren: Ja, du kann få dåra han, og det skal lukkast for deg og; far ut og gjer so!

²²So no hev Herren lagt ei ljugarånd i munnen på alle desse profetane dine; men sjølv hev han varsla deg ei ulukka.

²³Då steig Sedekias, son åt Kena'ana fram og slo Mika på kinni og sa: Kva veg hev Herrens Ande fare frå meg for å tala med deg?

²⁴Mika svara: Det skal du få sjå den dagen du lyt røma frå rom til rom og leita etter ei gøymsla.

²⁵Då sa Israels-kongen: Tak Mika og før han burt att - til Amon, byhovdingen, og Joas, kongssonen,

²⁶og seg: So segjer kongen: Set han i fangehuset og lat han leva på fangekost til eg kjem att med heilo!

²⁷Mika sa: Skulde det henda at du kjem heim att med heilo, so hev ikkje Herren tala gjenom meg. Og han la til: Høyr dette, de folk, alle saman!

²⁸So drog Israels-kongen og Josafat, Juda-kongen, upp til Ramot i Gilead.

²⁹Og Israels-kongen sa til Josafat: Eg vil klæda meg ut og so ganga i striden; men hav du på deg den vanlege bunaden din. So klædde han seg ut, Israels-kongen, og dei gjekk i striden.

³⁰Men syrarkongen hadde sagt til hovdingane for vognheren sin: De skal ikkje taka på nokon, anten liten eller stor, anna berre på Israels-kongen.

³¹Som no vognhovdingane såg Josafat, tenkte dei det var Israels-kongen, og dei styrmde kring han og vilde taka på han. Då sette Josafat i eit høgt rop, og Herren hjelpte han - Gud vende dei burt frå han.

³²For då vognhovdingane såg at det ikkje var Israels-kongen, drog dei seg burt ifrå han att.

³³Medan dette stod på, var det ein mann som spente bogen og skaut på måfå og råka Israels-kongen millom brynjestakken og brynja. Då sa han til vognstyraren: Snu og køyr meg ut or heren! Eg er såra.

³⁴Men striden auka på den dagen, og Israels-kongen heldt seg uppreist i vogni midt imot syrarane alt til kvelds; men soleglads bel døydde han.