Read nynorsk 1938 Nehemja 5 Bible Online

Nehemja 5 - nynorsk 1938 bible

Nehemja 5

¹Men det reiste seg eit stort skrik frå folket og konone deira mot brørne deira, dei andre jødane.

²Sume sa: Me og sønene og døtterne våre er mange; lat oss få korn, so me hev noko å eta og kann berga livet.

³Andre sa: Åkrane og vinhagane og husi våre lyt me setja i pant, lat oss få korn til å døyva svolten med!

⁴Og endå andre sa: Me hev lote låne pengar på åkrane og vinhagane våre, so me kunde greida skatten til kongen.

⁵Er me er då ikkje av same kjøt og blod som brørne våre? Er ikkje borni våre jamgode med deira born? Men endå lyt me lata sønene og døtterne våre verta trælbundne - sume av døtterne våre hev alt vorte det - og me hev ikkje makt til å hindra det; for åkrane og vinhagane våre hev kome i annan manns eige.

⁶Eg vart brennande harm då eg høyrde klageropi deira og desse ordi,

⁷og etter at eg hadde samrådt meg med meg sjølv, tala eg stormennene og forstandarane til rettes og sa til dei: So de krev renta av brørne dykkar de! So lyste eg til eit stort folkemøte mot dei,

⁸og eg sa til dei: Me hev, so langt me rokk, kjøpt att dei av brørne våre - jødane - som var selde til heidningane, og so vil de selja brørne dykkar, og dei lyt selja til oss. Då tagde dei og visste ikkje kva dei skulde svara.

⁹So sa eg: Det er ikkje rett det de no gjer. Burde de ikkje heller ferdast i otte for vår Gud, so ikkje heidningane, fiendane våre, skulde få grunn til å spotta oss?

¹⁰Eg og brørne mine og sveinane mine hev og lånt dei pengar og korn - kjære, lat oss kvitta den skuldi!

¹¹Kjære dykk, lat dei i denne dag få att åkrane, vinghagane og oljehagane og husi sine, og gjev etter rentone av pengane og kornet og druvesafti og oljen som de hev lånt dei.

¹²Dei svara: Ja, me skal gjeva det att og ikkje krevja noko av dei; me skal gjera som du segjer. Då kalla eg prestane innåt, og so let eg dei gjera eiden på at dei skulde halda lovnaden sin.

¹³Eg riste jamvel bringelumma på kjolen min tom og sa: So skal det ganga kvar mann som ikkje held denne lovnaden; soleis skal Gud rista han ut or huset hans og eigedomen han hev vunne - so utor-rist og tom skal han verta! Og heile lyden sa: Amen! og dei prisa Herren. Sidan held folket seg etter det som då vart lova.

¹⁴Det vil eg og nemna at frå den dagen eg vart sett til landshovding i Judalandet, frå det tjugande til det trettiande av kongedømet åt Artaxerxes, i tolv år, hev korkje eg eller brørne mine note noko av den kosten som landshovdingen hadde rett til å krevja.

¹⁵Dei fyrre landshovdingane, dei som var fyre meg, tyngde på folket, og tok avgifter av dei, fyrst i brød og vin og sidan fyrti sekel sylv; jamvel sveinane deira spela meister yver folket. Men eg gjorde ikkje so; for eg hadde age for Gud.

¹⁶Sjølv tok eg hand med i arbeidet på denne muren, og nokor jordeign hev me ikkje kjøpt; og alle sveinane mine hev vore samla til arbeidet der.

¹⁷Av jødane og forstandarane åt hundrad og femti mann ved mitt bord, umfram dei som kom til oss frå heidningfolki rundt ikring.

¹⁸Det som vart tillaga for kvar dag, var ein ukse og seks utvalde sauer, umfram fuglar; alt dette kosta eg sjølv, og ein gong tiande kvar dag dessutan nøgdi av allslags vin. Like vel kravde eg ikkje den kosten som landshovdingen hadde rett til; for arbeidet låg tungt på dette folket.

¹⁹Kom meg i hug, min Gud, og rekna meg til godes alt det eg hev gjort for dette folket!