Read nynorsk 1938 Andre Mosebok 12 Bible Online

Andre Mosebok 12 - nynorsk 1938 bible

Andre Mosebok 12

¹Og Herren tala so til Moses og Aron medan dei var i Egyptarlandet:

²Denne månaden skal vera nyårsmånaden dykkar, den fyrste månaden i året skal han vera for dykk. /[6]

³Tal no de til heile Israels-lyden og seg: Den tiande dagen i denne månaden skal kvar husbonde taka seg ut eit lamb, so kvar huslyd fær eitt lamb.

⁴Men er lyden hans for liten til å eta upp eitt lamb, so skal han og grannen taka seg ut eit i hop, etter som dei hev folk til; de skal ikkje rekna fleire folk på kvart lamb enn at alle fær metta seg.

⁵Eit lytelaust verlamb lyt det vera, og årsgamalt; i staden for eit lamb kann de og taka eit kje.

⁶De skal taka det i vare til den fjortande dagen i denne månaden; då skal heile Israels-lyden slakta det soleglads bel.

⁷So skal dei taka noko av blodet og strjuka på både dørskiene og dørkollen på dei husi dei et i.

⁸Og kjøtet skal dei eta same natti; dei skal steikja det på elden og eta det med usyrt brød og bitre urter attåt.

⁹De må ikkje eta det rått og ikkje koka det i vatn, men steikja det yver elden, med hovud og føter og innmat.

¹⁰Heller ikkje skal de leiva noko av det til morgons; er det noko att um morgonen, so skal de brenna det upp.

¹¹Soleis skal de vera budde når de et det: med belte kring livet, med skor på føtene, med stav i handi; og de skal eta det i hast; det er påskehelg for Herren. /[7]

¹²For den same natti vil eg fara igjenom Egyptarlandet og slå i hel alt som frumbore er i Egyptarland, både folk og fe; og yver alle egyptargudane vil eg halda dom; eg er Herren.

¹³Og blodet på dei husi som de er i, skal vera til eit merke for dykk, når eg ser blodet, skal eg fara framum dykk; og de skal ikkje verta fyre noko vondt når eg slær Egyptarlandet.

¹⁴Og sidan skal denne dagen vera ein minnedag for dykk; då skal de halda helg og høgtid for Herren; ei æveleg lov skal det vera for dykk og etterkomarane dykkar å halda heilag den dagen.

¹⁵Sju dagar skal de eta usyrt brød; straks den fyrste dagen skal de hava all surdeig burt or husi dykkar; for kvar den mann som et surbrød millom den fyrste og sjuande dagen, han skal rydjast ut or Israel.

¹⁶Den fyrste dagen skal de halda ei heilag samling, og den sjuande dagen ei heilag samling. Dei dagane skal de ikkje hava noko arbeid fyre dykk; berre den maten som kvar mann treng, skal de laga til, og elles ingen ting gjera.

¹⁷De skal høgtida usyrdebrødhelgi; for då førde eg herane dykkar ut or Egyptarlandet. Difor skal de høgtida denne dagen; det skal vera ei æveleg lov for dykk og etterkomarane dykkar.

¹⁸Frå fjortandedags kvelden i den fyrste månaden til ein og tjugandedags kvelden i same månaden skal de eta brød som det ikkje er surt i.

¹⁹I sju dagar må det ikkje finnast surdeig i husi dykkar; kvar den mann som et surbrød, skal rydjast ut or Israels-lyden, anten han er framand eller fødd og alen i landet.

²⁰De må ikkje smaka den minste grand som er syrt; i alle hus skal de eta usyrt brød!

²¹Då kalla Moses i hop alle dei øvste i Israel og sa til dei: No lyt de av og finna dykk småfe åt huslydane dykkar og slakta påskelambet.

²²Og so skal de taka ein isopkvost og duppa i blodet som er i skåli, og strjuka noko av det blodet på dørkollen og båe dørskiene. Og ingen av dykk må ganga ut or husdøri si fyre morgon.

²³For Herren vil fara igjenom landet og heimsøkja egyptarane; og når han ser blodet på dørkollen og på båe dørskiene, då skal han fara framum døri og ikkje lata tynaren sleppa inn i husi dykkar og drepa.

²⁴So skal de då halda dykk etter dette bodet; det skal vera ei lov for deg og borni dine i all æva.

²⁵Når de so kjem inn i det landet som Herren vil gjeva dykk, som han hev lova, då skal de halda uppe denne helgeseden.

²⁶Og når borni dykkar spør: Kva er dette for ein helgesed de brukar?

²⁷då skal de svara: Det er påskeoffer til Herren, som for utum husi åt Israels-borni i Egyptarland då han heimsøkte egyptarane og sparde våre hus. Då la folket seg på kne og tilbad.

²⁸Og Israels-borni gjekk av og gjorde dette; som Herren hadde sagt til Moses og Aron, so gjorde dei.

²⁹So hende det i midnattsstundi at Herren slo i hel alt som frumbore var i Egyptarlandet, frå den frumborne sonen åt Farao, som sat i høgsætet sitt, til den frumborne sonen åt fangen, som sat i myrkestova, og alle frumsungane i buskapen.

³⁰Då for Farao upp um natti, han og alle tenarane hans og alle egyptarane, og det vart eit øgjeleg skrik i Egyptarland; for det fanst ikkje eit hus som det ikkje var lik i.

³¹Og Farao sende bod etter Moses og Aron um natti og sa: Gjer dykk reiduge og ut or riket mitt, både de og Israels-borni, og gakk av og held høgtid for Herren, som de hev tala um!

³²Tak med dykk bufeet dykkar, både smått og stort, som de hev sagt, og far burt og bed godt for meg og!

³³Og egyptarane anna på folket og vilde få dei fort utor landet. Elles døyr me alle saman! sa dei.

³⁴So tok folket deigen sin, fyrr han vart syrt; dei sveipte deigtrogi inn i kjolane og bar dei på herdane.

³⁵Og Israels-borni gjorde som Moses hadde sagt, og bad egyptarane um sylv og gull og helgeklæde.

³⁶Og Herren hadde laga det so at egyptarane vilde folket vel, so dei var gode å beda. Det var det herfanget dei tok av egyptarane.

³⁷So tok då Israels-borni ut frå Ra'amses og la vegen til Sukkot; dei var på lag seks hundrad tusund mann til fots, umfram kvinnor og born.

³⁸Og ein stor hop med allslags folk fylgde med dei, og bufe, både smått og stort, ei ovstor drift.

³⁹Av deigen dei hadde med seg frå Egyptarland, baka dei hellekakor; for han var ikkje syrt, etter di dei vart jaga ut or Egyptarland og ikkje torde drygja der lenger; og ikkje hadde dei butt seg til med ferdakost heller.

⁴⁰Den tidi som Israels-borni hadde havt bustaden sin i Egyptarland, var fire hundrad og tretti år.

⁴¹Då dei fire hundrad og tretti åri var på dagen utlidne, då tok alle Herrens herar ut frå Egyptarlandet.

⁴²Den natti akta Heren på og førde dei ut or Egyptarlandet; den same natti skal alle Israels-borni akta på for Herren, ætt etter ætt.

⁴³Og Herren sa til Moses og Aron: So er fyresegni um påskelambet: Ingen framand må eta av det.

⁴⁴Hev nokon ein tenestdreng som er kjøpt for pengar, so skal du fyrst umskjera han; sidan kann han eta av det.

⁴⁵Ingen busete eller leigekar må eta av det.

⁴⁶I eitt hus skal det etast; du må ikkje hava noko av kjøtet ut or huset, og de må ikkje brjota noko bein i det.

⁴⁷So skal heile Israels-lyden gjera.

⁴⁸Og når ein framand held til hjå deg og vil halda påskehøgtid for Herren, då skal alle karfolki hans umskjerast, so kann han få vera med og halda høgtid, og då skal han vera jamgod med dei som er fødde og alne i landet; men ein som ikkje er umskoren, må aldri eta av det.

⁴⁹Det skal gjelda same lovi for dei som er fødde og alne i landet, og for dei framande som held til hjå dykk.

⁵⁰Og alle Israels-borni gjorde dette; som Herren hadde sagt til Moses og Aron, so gjorde dei.

⁵¹Denne same dagen var det Herren førde Israels-borni ut or Egyptarland, fylking etter fylking.