Read nynorsk 1938 Andre Mosebok 4 Bible Online

Andre Mosebok 4 - nynorsk 1938 bible

Andre Mosebok 4

¹Då svara Moses og tok so til ords: Dei vil visst ikkje tru meg og ikkje lyda på meg, men berre segja at Herren ikkje hev synt seg for meg.

²Då sa Herren: Kva er det du hev i handi? Han svara: Ein stav.

³Herren sa: Kasta han på jordi! So kasta Moses staven på jordi; då vart han til ein orm, og Moses rømde for han.

⁴Då sa Heren: Rett ut handi og grip han i sporen! So rette han ut handi og treiv ormen, og då vart han til ein stav att i handi hans.

⁵No lyt dei vel tru at Herren, Gud åt federne deira, hev synt seg for deg, Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud!

⁶Og endå sa Herren til han: Stikk handi di barmen! So stakk han handi i barmen og drog henne ut att, og då han skulde sjå til, so var handi hans spilt og kvit som snø.

⁷Då sa Herren: Stikk handi di i barmen endå ein gong! So stakk han handi i barmen att, og då han drog henne ut or barmen, då var ho like god att, og hadde same leten som fyrr.

⁸Og Herren sa: Um dei no ikkje trur deg og ikkje aktar på det fyrste teiknet, so trur dei då visst på det andre teiknet;

⁹men trur dei ikkje på noko av desse tvo teikni, og vil dei ikkje lyda på deg, so skal du taka vatn or elvi og ausa upp på turre marki; og vatnet som du tek or elvi, det skal verta til blod med det same det kjem på marki.

¹⁰Men Moses sa til Herren: Orsaka meg, Herre! Eg hev aldri vore nokon munnfør mann, korkje fyrr, eller sidan du tok til å tala med tenaren din; eg er både tungmælt og seinmælt.

¹¹Då sa Herren til han: Kven er det som gjev menneskja munnen? Og kven er det som gjer mållaus eller dauv eller klårsynt eller blind? Er ikkje det eg, Herren?

¹²Gakk no berre, og eg skal vera med munnen din og lære deg kva du skal tala.

¹³Men han sa: Å Herre, eg bed for meg! Send ein annan med det bodet, kven du vil!

¹⁴Då vart Herren harm på Moses og sa: Hev du ikkje Aron, bror din, leviten? Han, veit eg, kann tala. Og rett no kjem han og møter deg, og når han ser deg vert han hjarteleg glad.

¹⁵Han skal du tala til og leggja ordet i munnen hans, og eg skal vera med både din munn og hans munn og læra dykk kva de skal gjera.

¹⁶Han skal tala til folket for deg; han skal vera munnen din, og du skal vera Gud for han.

¹⁷Og denne staven skal du hava i handi; den er den du skal gjera teikni med.

¹⁸So gjekk Moses, og då han kom heim att til Jetro, verfar sin, sa han til han: Kjære deg, lat meg fara attende til brørne mine i Egyptarland og sjå um dei lever endå. Og Jetro svara: Far i fred!

¹⁹I Midian sa Herren til Moses: Tak no i veg og far attende til Egyptarland! For no er dei burte alle dei som leita etter deg og vilde taka livet ditt.

²⁰So tok Moses kona si og sønene sine og sette dei på asnet og for attende til Egyptarlandet; og gudsstaven hadde han i handi.

²¹Og Herren sa til Moses: Når du kjem attende til Egyptarland, so kom i hug at du gjer alle dei underi som eg hev gjeve deg makt til, so Farao ser på det. Men eg vil gjera han strid i hugen, so han ikkje let folket fara.

²²Då skal du segja til Farao: So segjer Herren: Israel er son min, den eldste av sønene mine.

²³Og eg sa til deg: Lat son min fara, so han kann tena meg! Men du vilde ikkje lata han fara. Sjå difor vil eg no slå i hel din son, den eldste av sønene dine.

²⁴Då dei var no på vegen komne, hende det at Herren kom imot han i eit nattlæger og vilde drepa han.

²⁵Då tok Sippora ein kvass stein og skar av huveholdet på son sin og kasta det framfor føtene hans og sa: Du er meg ein blodbrudgom, du!

²⁶So let han honom vera. Det var umskjeringi ho tenkte på då ho sa ‘blodbrudgom’.”

²⁷Og Herren sa til Aron: Gakk ut i øydemarki, so møter du Moses! So gjekk han ut og råka Moses innmed Gudsfjellet og kysste han.

²⁸Og Moses sa med Aron kva ærend og ord Herren hadde sendt han med, og kva teikn han hadde sett han til å gjera.

²⁹So gjekk Moses og Aron og samla i hop alle dei øvste av Israels-borni.

³⁰Og Aron bar fram alle dei ordi som Herren hadde tala til Moses, og gjorde teikni so folket såg på det.

³¹Og folket trudde; og då dei høyrde at Herren var komen og vilde lydast til Israels-borni, og at han hadde set kva vande dei var i, so la dei seg på kne og tilbad.