Read nynorsk 1938 Andre Mosebok 8 Bible Online

Andre Mosebok 8 - nynorsk 1938 bible

Andre Mosebok 8

¹Då sa Herren til Moses: Gakk fram for Farao og seg til han: So segjer Herren: Lat folket mitt fara, so dei kann tena meg!

²Meinkar du dei å fara, so skal eg plaga heile ditt land og rike med frosk;

³det skal yra med frosk i elvi, og dei skal krabba upp på land og koma inn i huset ditt og sengkoven din og upp i lega di og inn i husi åt tenarane dine og på folket ditt og i bakaromnane og knodetrogi dine;

⁴og deg og huslyden din og alle tenarane dine skal froskane krabba uppetter.

⁵Og Herren sa til Moses: Seg til Aron: Lyft handi og rett staven utyver elvane og veitene og tjørnene, og lat froskane aula innyver Egyptarlandet!

⁶So rette Aron handi si ut yver Egyptarlands-vatni, og då kom det upp med so fullt med frosk at dei hulde heile Egyptarlandet.

⁷Men runemeistrane bruka trollkunstene sine og gjorde det same; dei og fekk froskane til å aula innyver Egyptarlandet.

⁸So sende Farao bod etter Moses og Aron og sa: Bed til Herren at han vil taka froskane burt frå meg, og landslyden! Då skal eg lata folket fara so dei kann ofra til Herren.

⁹Då sa Moses til Farao: Sjølv må du hava æra og segja kva tid eg skal beda for deg og tenarane dine og folket ditt at han vil rydja froskane burt frå deg og husi dine, so dei ikkje finst meir utan i elvi.

¹⁰Han svara: I morgon. Då sa Moses: Lat det vera som du segjer! so skal du sanna at det er ingen som Herren vår Gud.

¹¹Froskane skal kverva burt frå deg og husi dine og frå tenarane dine og heile landslyden; berre i elvi skal dei finnast.

¹²So gjekk Moses og Aron ut att frå Farao, og Moses ropa til Herren for froskane skuld som han hadde ført yver Farao.

¹³Og Herren gjorde som Moses hadde sagt og froskane låg daude i hus og på tun og på bøane.

¹⁴Dei samla dei i dungevis, og teven kjendest yver heile landet.

¹⁵Men det gjekk som Herren hadde sagt: Då Farao såg at han hadde fenge ein lette, slo han seg rang og vilde ikkje høyra på dei.

¹⁶Då sa Herren til Moses: Seg til Aron: Rett ut staven din og slå i dusti på jordi, so skal ho verta til my i heile Egyptarlandet.

¹⁷Og dei so gjorde: Aron lyfte handi og rette ut staven sin og slo i dusti på jordi. Då kom myet og sette seg både på folk og fe; all dusti på jordi vart til my i heile Egyptarlandet.

¹⁸Runemeistrane freista og å få fram my med trollkunstene sine, men dei var ikkje god til. Og myet vart sitjande på folk og fe.

¹⁹Då sa runemeistrane til Farao: Dette er Guds finger! Men det gjekk som Herren hadde sagt: Farao var like strid og høyrde ikkje på dei.

²⁰Då sa Herren til Moses: Ris tidleg upp i morgon, og stig beint fram for Farao når han gjeng ned åt elvi, og seg til han: So segjer Herren: Lat folket mitt fara, so dei kann tena meg!

²¹For let du ikkje folket mitt fara, so sender eg allslags avåt yver deg og tenarane dine og folket ditt og inn i husi dine; husi åt egyptarane skal verta fulle av avåt, og jamvel jordi dei stend på.

²²Men same dagen vil eg taka undan Gosenlandet, folket mitt bur i, so der ikkje kjem noko avåt; då skal du verta var at eg, Herren, er der i landet.

²³For eg vil løysa ut folket mitt og gjera skil på mitt folk og ditt folk. I morgon skal dette teiknet henda.

²⁴Og Herren gjorde som han hadde sagt, og det kom svære yrjor med avåt i husi åt Farao og tenarane hans; i heile Egyptarland herja avåtet landet.

²⁵Då sende Farao bod etter Moses og Aron og sa: Gakk av og ofra til dykkar Gud her i landet!

²⁶Moses svara: Det er ikkje rådeleg å gjera det so; for det me ofrar til Herren vår Gud, det er ein styggedom for egyptarane. Ofra me no midt for augo på dei slikt som dei hev ein stygg til, vilde dei ikkje då steina oss?

²⁷Tri dagsleider ut i øydemarki vil me fara, og so ofra til Herren vår Gud, soleis som han segjer oss fyre.

²⁸Då sa Farao: Eg fær lata dykk fara då, so de kann ofra til Herren dykkar Gud i øydemarki, men de må ikkje fara langt! Bed for meg!

²⁹Moses svara: Ja, no gjeng eg ut og vil beda til Herren, og i morgon skal avåtet kverva burt frå Farao og tenarane og folket hans. Berre no Farao ikkje vil svika oss meir, men lata folket fara, so dei kann ofra til Herren.

³⁰So gjekk Moses ut frå Farao att og bad til Herren.

³¹Og Herren gjorde som Moses bad, og let avåtet kverva burt både frå Farao og tenarane og folket hans; det fanst ikkje att eit einaste fly.

³²Men Farao slo seg rang denne gongen og; og slepte ikkje folket av stad.