Read nynorsk 1938 Job 13 Bible Online

Job 13 - nynorsk 1938 bible

Job 13

¹Ja, auga mitt hev set alt dette, og øyra mitt hev høyrt og merka det.

²Alt det de veit, det veit eg og; eg er 'kje mindre mann enn de.

³Men eg vil tala no til den Allmektige, og eg hev hug å syna Gud at eg hev rett.

⁴Men de driv og spinn lygn i hop, og låke lækjarar det er de alle.

⁵Å, gjev de vilde tegja stilt! Det skulde reknast dykk til visdom.

⁶Høyr på den skrapa eg vil gjeva, og akta på den tukt som kjem frå mine lippor!

⁷Vil de forsvara Gud med urett, og vil de verja han med svik?

⁸Vil de standa på hans sida eller vera Guds sakførarar?

⁹Gjeng det dykk vel når han ransakar dykk, eller vil de narra han som når ein narrar folk?

¹⁰Han kjem nok til å tukta dykk, um de i løyndom held med han.

¹¹Ja, visst og sant, hans høgd skal skræma dykk og redsla for han falla yver dykk.

¹²Fyndordi dykkar vert til ord av oska; skansane dykkar vert til leirskansar. /[12]

¹³Teg stilt, lat vera meg, so eg kann tala, so fær det henda meg nett kva som vil!

¹⁴Kvi skulde eg vel bera kjøtet mitt i tennene? Nei, eg vil leggja livet i mi hand. /[13][14]

¹⁵Han drep meg nok - eg ventar på han; eg berre vil få syna han at eg hev fare rett.

¹⁶Det og skal verta meg til frelsa; for ingen gudlaus torer koma for hans åsyn.

¹⁷So høyr då vel på mine ord, lat mi utgreiding ganga inn i øyro dykkar!

¹⁸Sjå, saki hev eg lagt til rettes; eg skal få rett, det veit eg visst.

¹⁹Finst det nokon som vil tretta med meg? Då skal eg tegja stilt og døy.

²⁰Einast for tvo ting må du spara meg, so skal eg ikkje løyna meg for deg:

²¹Gjer vel og tak di hand burt frå meg, lat ikkje dine redslor skræma meg!

²²So stemn meg då, so skal eg svara; eller lat meg tala, so svarar du!

²³Kor mange misgjerder og synder hev eg? Lat meg få vita brotet mitt og syndi mi!

²⁴Kvi løyner du di åsyn, tru? Kvi reknar du meg for din fiend?

²⁵Vil du då skræma eit burtblåse blad? Vil du forfylgja strået som er visna? -

²⁶sidan du dømer meg til slike harde lidingar og let meg erva syndene frå ungdomstidi,

²⁷set mine føter fast i stokken og vaktar alle mine vegar og dreg ein ring kring mine fotblad.

²⁸Slik fer du fram mot ein som tærest burt som morkna tre, som klædeplagget det hev vore mòl i.