Read nynorsk 1938 Job 14 Bible Online

Job 14 - nynorsk 1938 bible

Job 14

¹Eit menneske, født av ei kvinna, det lever stutt, vert mett av uro.

²Som blomen skyt han upp og visnar, som skuggen fer han burt og stend seg ikkje.

³Og slik ein held du augo opne yver, og meg dreg du fram for din domstol!

⁴Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!

⁵Når dagetalet hans er sett, hans månadstal sett fast hjå deg, når du hev sett for han ei grensa, ei som han ikkje kjem utum,

⁶so vend ditt auga burt frå han, so han kann hava ro so vidt at han fær vera nøgd og fegen som leigekaren av sin dag!

⁷For treet er det endå von; um det vert det hogge, renn det att, det vantar ikkje renningar;

⁸um roti eldest nedi jordi, og stuven døyr i turre mold,

⁹so skyt det endå knupp ved eim av vatn, fær greiner lik eit tre som nyst er planta.

¹⁰Men døyr ein mann, so ligg han der, og andast mennesket, kvar er han då?

¹¹Som vatnet renn ut or ein sjø, ei elv med kvart vert grunnare og turkar ut,

¹²so legg ein mann seg ned, kjem aldri meir på føter; so lenge himmelen er til, vaknar dei ikkje - or svevnen vert dei aldri vekte.

¹³Å, um du vilde gøyma meg i helheim og løyna meg til vreiden din gjeng av, setja eit tidsmål for meg og sidan hugsa meg!

¹⁴Livnar ein mann att når han døyr? Då venta eg mi stridstid ut, til det kom avløysing for meg;

¹⁵du skulde ropa då, eg skulde svara; du skulde lengta etter dine henders verk.

¹⁶Men no tel du kvart steg eg tek, og aktar stendigt på mi synd.

¹⁷Forsigla i ein pung ligg brotet mitt, du saumar att for mi misgjerning.

¹⁸Men liksom fjellet fell og smuldrast, og berget vert flutt burt frå staden sin,

¹⁹som vatnet holar steinen ut og flaumen skolar moldi burt, so gjer du mannsens von til inkjes.

²⁰Du døyver han for alltid, han gjeng burt; du skamfer andletet på han og let han fara.

²¹Kjem borni hans til æra, veit han ikkje det, og vert dei vanvyrde, går han det ikkje.

²²Hans lekam kjenner berre eigi liding, og sjeli kjenner berre eigi sorg.