Read nynorsk 1938 Job 15 Bible Online

Job 15 - nynorsk 1938 bible

Job 15

¹Då tok Elifas frå Teman til ords og sa:

²Gjev vel ein vismann svar med kunnskap som er berre vind, og fyller han upp barmen sin med stormver?

³Vil han vel verja saki si med gagnlaus tale, med ord som ikkje duger noko?

⁴Otten for Gud den bryt du ned og skjeplar andakt for Guds åsyn;

⁵for syndi di legg ordi i din munn, du vel å tala slik som falske menner.

⁶Din eigen munn dømer deg skuldig, ikkje eg, og dine lippor vitnar mot deg.

⁷Vart du fødd fyrst av alle menneske, eller fekk du liv fyrr haugane var til?

⁸Var du tilhøyrar i Guds løynde råd, og fekk du rana til deg visdom der?

⁹Kva veit du som me ikkje veit? Kva skynar du som ukjent er for oss?

¹⁰Gråhærd og gamling finst hjå oss, ein som i alder vinn på far din.

¹¹Er trøysteord frå Gud for lite for deg, og ord som ein i mildskap talar til deg?

¹²Kvi let du hjarta fara av med deg, og kvi skyt augo dine gneistar?

¹³Du vender då din harm mot Gud og let det strøyma ord or munnen.

¹⁴Kor kann eit menneske vel vera reint, ein kvinnefødd vera rettferdig?

¹⁵Han lit ikkje på sine heilage ein gong, og himlane er ikkje reine i hans augo,

¹⁶langt mindre då ein som er stygg og vond, ein mann som leskar seg med urett som med vatn. /[15]

¹⁷Eg vil kunngjera deg noko, høyr på meg! Det eg hev set, vil eg fortelja,

¹⁸det vismenn hev forkynt og ikkje dult, det som dei tok imot frå sine feder,

¹⁹dei som åleine hadde fenge landet og ingen framand hadde ferdast hjå.

²⁰Ein gudlaus gjeng i otte all sin dag, og fåe år er gøymde for ein valdsmann.

²¹Redsletonar ljomar i hans øyro; best som han bur i fred, kjem tynaren.

²²Han trur ikkje at han kjem att frå myrkret, og han er etla til å døy for sverdet.

²³Han leitar etter brød og spør: Kvar er det? Han veit det stend ein myrk dag ferdig attmed han.

²⁴Og naud og trengsla skræmer han; ho slær han ned, plent som ein stridsbudd konge,

²⁵for di han rette ut si hand mot Gud og våga trassa den Allmektige,

²⁶storma fram mot han med nakken lyft, med skjoldane til tak so tett,

²⁷for di han dekte andletet med feitt og auka holdet yver lendene

²⁸og budde i bannstøytte byar, i hus der ingen skulde bu, og som var etla til grushaugar.

²⁹Rik vert han ikkje, og hans gods kverv burt, hans grøda luter ikkje ned mot jordi.

³⁰Or myrkret slepp han ikkje ut; eldslogen turkar kvisten hans, og han kjem burt ved anden av hans munn. /[16]

³¹Han setje ikkje lit til fåfengd! Då narrar han seg sjølv, for berre fåfengd vert hans løn.

³²Fyrr dagen hans er komen, vert det uppfyllt, og greini hans skal ikkje grønkast.

³³Han vert som vintreet som misser druvone fyrr dei er mogne, og som eit oljetre som feller blomen;

³⁴for huset åt den gudlause set ingi frukt, og elden øyder deira tjeld som tek mot mutor.

³⁵Dei avlar ulukka og føder naud, dei nører svik i fanget sitt.