Read nynorsk 1938 Job 19 Bible Online

Job 19 - nynorsk 1938 bible

Job 19

¹Då tok Job til ords og sa:

²Kor lenge vil de harma sjeli mi og krasa meg med ordi dykkar?

³Tiande gongen spottar de meg no og skjemmest ikkje ved å krenkja meg.

⁴Hev eg i røyndi fare vilt, so vert villfaringi mi eigi sak.

⁵Er det vel råd at de vil briska dykk mot meg og syna meg at skammi mi hev råma meg med rette?

⁶Vit då at Gud hev gjort meg urett og spana garnet sitt ikring meg!

⁷Eg ropar: Vald! - men eg fær ikkje svar; eg skrik um hjelp, men det er ingen rett å få.

⁸Han hev stengt vegen min, eg kann 'kje koma fram, og yver mine stigar legg han myrker.

⁹Mi æra hev han drege av meg og teke kruna frå mitt hovud.

¹⁰Han bryt meg ned på alle kantar, so eg gjeng til grunns, han rykkjer upp mi von som treet.

¹¹Han let sin vreide loga mot meg, og for ein fiend held han meg.

¹²Hans herflokkar kjem alle saman og brøyter seg ein veg mot meg; dei lægrar seg kring tjeldet mitt.

¹³Langt burt ifrå meg hev han drive mine brør, reint framande hev kjenningane mine vorte for meg.

¹⁴Skyldfolki mine held seg burte, husvenene hev gløymt meg burt.

¹⁵Huslyd og tenestgjentor held meg for ein framand; eg er ein utlending i deira augo.

¹⁶Min tenar svarar ikkje når eg ropar på han; med eigen munn lyt eg naudbeda han.

¹⁷Min ande byd imot for kona mi, eg tevjar ilt for sønene åt mor mi.

¹⁸Ja, born dimeir vanvyrder meg; når eg vil reisa meg, so talar dei imot meg.

¹⁹Dei styggjest ved meg alle mine umgangsvener, og dei som eg heldt av, hev snutt seg mot meg.

²⁰Mine bein stend ut igjenom hud og hold, og berre tannhinna er endå urøyvd på meg.

²¹Miskunna meg, miskunna meg, de mine vener! For Gud hev kome åt meg med si hand.

²²Kvi elter de meg, de som Gud, og mettest aldri av mitt kjøt?

²³Men gjev at mine ord vart skrivne! Gjev dei vart rita i ei bok,

²⁴ja, vart med jarngriffel og bly for evigt hogne inn i stein!

²⁵Men eg - eg veit at min utløysar lever, og som den siste skal han standa fram på moldi.

²⁶Og etter denne hudi mi er øydelagd, skal eg ut frå mitt kjøt få skoda Gud,

²⁷han som eg skal få skoda, meg til hjelp, som mine augo skal få sjå og ingen framand - å, nyro tærest burt i livet mitt! /[26]

²⁸Men når de segjer: Å, kor me skal elta han - de hev då funne ut at skuldi ligg hjå meg -

²⁹so lyt de akta dykk for sverdet; for vreide er ei synd som sverd skal straffa. Eg varslar dykk, so de skal hugsa: domen kjem.