Read nynorsk 1938 Job 20 Bible Online

Job 20 - nynorsk 1938 bible

Job 20

¹Då tok Sofar frå Na'ama til ords og sa:

²Difor legg mine tankar svaret i min munn, og difor stormar det i meg;

³ei skamleg skrapa lyt eg høyra, og åndi i meg gjev meg svar ut frå mitt skyn.

⁴Veit du då ikkje det hev vore slik frå ævords tid, frå den tid menneskja vart sett på jordi:

⁵stutt varer jubelen åt dei ugudlege, og gleda åt den gudlause ein augneblink?

⁶Um so hans byrgskap stig til himmels, og når hans hovud upp i skyi,

⁷so gjeng han endå liksom skarnet sitt til grunns for evigt; dei som såg han, spør: Kvar er han?

⁸Lik draumen flyg han burt, og ingen finn han meir; burt vert han jaga som ei nattesyn.

⁹Auga som såg han, ser han ikkje meir, og staden hans skodar han ikkje lenger.

¹⁰Hans born lyt beda småfolk syna godhug, hans hender lyt fli godset hans attende.

¹¹Hans bein var full' av ungdomskraft, men den ligg no med han i moldi.

¹²Smakar det vonde søtt i munnen hans, gøymer han det innunder tunga,

¹³sparer han det og slepper ikkje, men held det fast uppunder gomen,

¹⁴so vert då maten umskapt i hans innvol og vert til ormeeiter i hans liv.

¹⁵Han gløypte gods, og han lyt spy det ut att; Gud driv det ut or buken hans.

¹⁶Ja, ormeeiter lyt han suga i seg; av hoggormtunga vert han drepen.

¹⁷Han skal ikkje få skoda bekker, elvar av honning og av mjølk.

¹⁸Det han hev tent, det lyt han gjeva att, fær ikkje njota det; um han hev vunne mykje gods, so fær han liti gleda av det.

¹⁹For småfolk krasa han og let dei liggja der; han rana til seg hus, men fær 'kje bygt dei um;

²⁰han kjende aldri ro inni seg; med sine skattar slepp han ikkje undan.

²¹Hans hækna sparde ingen ting, og difor varer ikkje lukka hans.

²²Midt i hans ovnøgd vert det trongt for han; kvar som lid naud, snur handi mot han.

²³Brennande vreide sender Gud imot han og let si føda regna på han, so buken hans skal verta fyllt.

²⁴Og rømer han for jarnvåpen, so sårar koparbogen han.

²⁵Og når han so dreg pili ut or ryggen, og blanke odden kjem ut or hans gall, då fell det dauderedslor på han.

²⁶Alt myrker er spart upp for skattane han gøymde; ein eld som ingen blæs på, et han upp og øyder det som att er i hans tjeld.

²⁷Himmelen legg hans brot i dagen, og jordi reiser seg imot han.

²⁸Det han hev samla i sitt hus, vert ført av stad, vert skola burt på vreide-dagen hans. /[27]

²⁹Slik lut fær gudlaus mann av Gud, slik arv er etla han av den Allmektige.