Read nynorsk 1938 Job 29 Bible Online

Job 29 - nynorsk 1938 bible

Job 29

¹Og Job heldt fram med visdomstalen sin og sa:

²Å hadde eg det som i forne månader, som i den tid då Gud tok vare på meg,

³den gong hans lampa skein yver mitt hovud, og eg ved ljoset hans gjekk gjenom myrkret,

⁴Ja, slik som i min mogne manndoms dagar, den tid Guds venskap var yver mitt tjeld,

⁵då den Allmektige var med meg endå, og eg fekk hava mine born ikring meg,

⁶då mine føter lauga seg i mjølk, og berget attmed huset mitt let oljebekker strøyma fram!

⁷Når eg gjekk upp til porten uppi byen og sette meg i sessen min på torget,

⁸då flutte ungdomen seg undan når dei såg meg, og dei gråhærde reiste seg og stod;

⁹hovdingar stogga midt i talen og lagde handi på sin munn;

¹⁰røysti åt stormenn tagna då, og tunga kleimde seg til gomen.

¹¹Kvar ein som høyrde um meg, sælka meg, og alle dei som såg meg, gav meg lovord.

¹²For eg berga armingen som skreik um hjelp, og den som farlaus var og ingen hjelpar hadde.

¹³Forkomen mann velsigna meg, og enkje-hjarta fekk eg til å jubla.

¹⁴Eg klædde meg i rettferd, ho feste bu i meg; rettvisa var mi kappa og mi huva.

¹⁵Den blinde var eg augo for, og føter var eg for den halte.

¹⁶Eg var ein far for fatigfolk, og saki åt ukjende granska eg.

¹⁷Eg knasa kjaken på den urettferdige, reiv fengdi ut or gapet hans.

¹⁸Eg tenkte då: Eg skal få døy i reiret mitt, og talrike som sand skal mine dagar verta.

¹⁹Til roti mi skal vatnet kunna koma, og nattedogg skal falla i mi kruna.

²⁰Mi æra held seg alltid ny, og bogen yngjest uppatt i mi hand.

²¹Meg høyrde alle på, dei venta og lydde stilt når eg gav råd.

²²Når talen min var slutt, tok ingen ordet, min tale draup ned yver dei.

²³Dei venta på min tale som på regn, dei opna munnen som for vårregn.

²⁴Når dei var modlause, so smilte eg til dei, og ljoset i mi åsyn fekk dei ikkje myrkt.

²⁵Når eg fekk hug å vitja dei, so sat eg der som hovding, sat som ein konge i sin herflokk, lik ein som trøystar dei som syrgjer.