Read nynorsk 1938 Job 34 Bible Online

Job 34 - nynorsk 1938 bible

Job 34

¹Og Elihu tok til ords att og sa:

²De vise, høyr på ordi mine! De vituge, lyd no på meg!

³Med øyra prøver ein då ord, som ein med gomen smakar maten.

⁴Lat oss no velja det som er rett er, og saman finna ut kva som er godt!

⁵Sjå, Job hev sagt: Eg er rettferdig, og Gud hev teke retten min ifrå meg;

⁶um eg hev rett, so skal eg vera ljugar; ei pil hev såra meg til ulivs, endå eg veit meg fri for brot.

⁷Finst det vel nokon mann som Job, han som drikk spotting liksom vatn /[40]

⁸og søkjer lag med illgjerdsmenner og umgang med gudlause folk?

⁹For han hev sagt: Kva gagnar det ein mann um han er ven med Gud?

¹⁰Difor, de kloke, høyr på meg! Det er langt frå Gud å gjera synd, frå den Allmektige å vera urettferdig.

¹¹Han let eit menneske få lika for si gjerd, gjev mannen att etter hans ferd.

¹²Gud gjer 'kje noko syndigt, det er visst, og den Allmektige han krenkjer ikkje retten.

¹³Kven gav jordi i hans varetekt, og kven la heile jordriket på han?

¹⁴Dersom han berre tenkte på seg sjølv og drog sin Ande og sin ande til seg att,

¹⁵då laut alt kjøt på ei tid lata livet, og mennesket laut atter verta mold.

¹⁶Men gjev no gaum og høyr på dette, lyd nøgje etter kva eg segjer!

¹⁷Kann ein som hatar retten, vera styrar? Eller torer du fordøma den Rettferdige, den Mektige?

¹⁸Tru nokon segjer til ein konge: Niding! eller til fyrsten: Du ugudlege?

¹⁹Gud gjer då ikkje skil på fyrstar og vyrder ikkje rikmann meir enn arming? Dei er då alle skapte av hans hender.

²⁰Brått andast dei, og midt um natti; folket det ragar og forgjengst, den mektige vert burtrykt utan mannehand.

²¹For augo hans gjev akt på kvar manns vegar, og alle steg han tek, dei ser han;

²²det finst 'kje myrker eller daudeskugge der illgjerdsmenn kann løyna seg;

²³Gud tarv 'kje akta lenge på ein mann fyrr han lyt møta Gud til doms.

²⁴Han krasar storfolk utan forhøyr, set andre so i deira stad.

²⁵Ja, han veit vel um deira gjerningar og slær dei ned um natti so dei gjeng til grunns.

²⁶Han tuktar dei som illgjerdsmenn, ein stad der alle folk kann sjå det;

²⁷for difor veik dei burt ifrå han og ansa ikkje nokon av hans vegar,

²⁸at dei skulde få armingane til å ropa til han, at han skulde få høyra skriket frå dei undertrykte.

²⁹Held han seg still, kven torer då fordøma han? Løyner han åsyni, kven fær då sjå han? So gjer han både med eit folk og med ein einskild,

³⁰når han vil riva makti frå eit gudlaust menneske og hindra at det snaror vert for folket.

³¹For hev vel nokosinne eit slikt menneske sagt so til Gud: Ovmodig hev eg vore, eg vil ikkje lenger gjera det som vondt er;

³²det som eg ikkje ser, det lyt du læra meg; hev eg gjort urett, gjer eg det aldri meir?

³³Skal han vel løna som du tykkjer? Det var då du som klandra han. So lyt du velja, ikkje eg, og du fær segja det du veit. /[41]

³⁴Vituge menn vil segja til meg, ja kvar ein vismann som meg høyrer:

³⁵Med skynsemd talar ikkje Job, det er 'kje vit i ordi hans.

³⁶Gjev Job må verta prøvd i eino, han som gav svar på nidings vis!

³⁷For han legg misgjerd til si synd, slær hendene i hop her millom oss og talar mange ord mot Gud. /[42]