Read nynorsk 1938 Job 37 Bible Online

Job 37 - nynorsk 1938 bible

Job 37

¹Ja, dette skjelv mitt hjarta for, av redsla hoppar det i barmen.

²Høyr, høyr på braket av hans røyst, den dun som gjeng ut or hans munn!

³Han let han fara under heile himmelkvelven og sender ljoset sitt til heimsens ytste endar.

⁴So burar røysti etterpå, han torar med sitt veldes røyst; og ljoni held han ikkje att alt medan han let røysti ljoma.

⁵Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ikkje skynar.

⁶Til snøen segjer han: Fall ned på jordi! - til regnet like eins, sitt sterke skolregn.

⁷Kvar mannehand forsiglar han, so alle dei som han hev skapt, må koma til å kjenna han. /[49]

⁸Då gjeng villdyri inn i sine holor, held seg i ro i sine hi.

⁹Frå inste kammeret i sud kjem storm, og nordanvinden kjem med kulde.

¹⁰Av anden frå Guds munn kjem is, dei vide vatni kjem i tvang.

¹¹Han fyller skyene med væte og breider sine eldingsskyer;

¹²dei sviv og svingar hit og dit, alt etter som han leider dei, so dei skal gjera alt han byd dei, utyver all den vide jord;

¹³anten til tukt, når det kann gagna jordi, eller til signing sender han dei ut.

¹⁴Vend øyra ditt til dette, Job! Statt still og akta på Guds under!

¹⁵Skynar du vel korleis Gud styrer dei og let ljon skimta fram or sine skyer?

¹⁶Skynar du korleis skyi sviv i lufti, skynar du underi åt den Allvise,

¹⁷du som læt ille av di klædi vert so heite, når jordi ligg der dormande i sunnanvind?

¹⁸Kann du vel kvelva himmelen med han, fast som ein spegel, gjord av støypt metall?

¹⁹Lær oss kva me skal segja til han! Me kann ikkje få noko fram for berre myrker.

²⁰Skal han få bod at eg vil tala med han? Hev nokon sagt at han hev hug å tynast?

²¹Men menneski ser ikkje ljoset, endå det skin so klårt på himmelen, og vind hev fare fram og reinska han.

²²Langt nordanfrå kjem gullet hit; kring Gud er det ein fælsleg glans.

²³Den Allmektige, han kann me ikkje finna, so ovstor som han er i makt; men retten og den strenge rettferd vil han aldri krenkja.

²⁴Difor ber menneski og age for han; men sjølvklokt folk - han ansar ingen av dei.