Read nynorsk 1938 Salmane 104 Bible Online

Salmane 104 - nynorsk 1938 bible

Salmane 104

¹Lova Herren, mi sjel; Herre min Gud, du er ovleg stor, i høgd og herlegdom er du klædd.

²Han sveiper seg i ljos som i eit klædeplagg, han spanar ut himmelen som ein tjeldduk,

³han som timbrar sine høgsalar i vatni, han som gjer skyene til si vogn, som fer fram på vengene åt vinden.

⁴Han gjer vindar til sine englar og logande eld til sine tenarar.

⁵Han grunnfeste jordi på stolpane hennar, ho skal ikkje verta rikka i all æva.

⁶Djupe vatn hadde du lagt yver henne som eit klæde; yver fjelli stod vatni.

⁷For ditt trugsmål flydde dei, for ditt toremål skunda dei seg burt.

⁸Dei steig upp til fjelli, sokk ned i dalane, til den staden som du hadde grunnfest for dei.

⁹Ei grensa sette du, som dei ikkje skal skrida yver; dei skal ikkje atter leggja seg yver jordi.

¹⁰Han let kjeldor fløyma fram i dalane; millom fjelli renn dei.

¹¹Dei vatnar alle villdyr på marki; villasni sløkkjer torsten sin.

¹²Yver dei bur fuglane i lufti; millom greinene syng dei.

¹³Han vatnar fjelli frå sine høge salar; jordi vert metta av den frukt du skaper.

¹⁴Gras let han gro for feet, og vokstrar til gagn for folk, til å få brød fram or jordi.

¹⁵Og vin gleder menneskehjarta, so han fær andletet til å skina meir enn olje, og brød styrkjer menneskehjarta.

¹⁶Herrens tre vert metta, Libanons sedrar som han hev sett,

¹⁷der fuglane byggjer reir, storken som hev sitt hus i cypressane.

¹⁸Dei høge fjelli er for steingeitene, bergskortone er til livd for fjellgrevlingane.

¹⁹Han gjorde månen til tidarmerke; soli kjenner si nedgangstid.

²⁰Du sender myrker, og det vert natt; då krek alle villdyr i skogen fram.

²¹Ungløvone burar etter ran, og dei krev si føda av Gud.

²²Soli renn; då dreg dei seg heim og legg seg inn i sine hol.

²³Menneskja gjeng ut til si gjerning og til sitt arbeid alt til kvelds.

²⁴Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde dei alle med visdom; jordi er full av det du hev skapt.

²⁵Sjå havet, det store og vide! Der krek det i uteljande mengd av dyr, både små og store.

²⁶Der gjeng skipi, Leviatan, som du laga til å leika seg der. /[93]

²⁷Alle ventar dei på deg, at du skal gjeva dei føda i si tid.

²⁸Du gjev dei, dei sankar; du let upp handi, dei vert metta med godt.

²⁹Du løyner ditt andlet, dei vert forskræmde; du tek burt deira ande, dei døyr og vender attende til dusti si.

³⁰Du sender ut din Ande, dei vert skapte, du nyar upp att skapnaden åt jordi.

³¹Herrens æra vare æveleg! Herren glede seg i sine gjerningar!

³²Han som skodar på jordi, og ho skjelv, han som rører fjelli, og dei ryk.

³³Eg vil lovsyngja Herren so lenge eg lever; eg vil syngja for min Gud so lenge eg er til.

³⁴Gjev min tale kunde tekkjast han! Eg vil gleda meg i Herren.

³⁵Gjev syndarar måtte kverva burt frå jordi, og ugudlege ikkje lenger finnast! Lova Herren, mi sjel! Halleluja! /[94]