Read nynorsk 1938 Salmane 106 Bible Online

Salmane 106 - nynorsk 1938 bible

Salmane 106

¹Halleluja! Prisa Herren, for han er god, hans miskunn varer æveleg.

²Kven kann fullt ut nemna Herrens veldige verk, forkynna alt hans lov?

³Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!

⁴Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, sjå til meg med di frelsa,

⁵so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv!

⁶Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.

⁷Våre feder i Egyptarland akta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men var trassige ved havet, ved Raudehavet.

⁸Men endå frelste han dei for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si makt,

⁹og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let dei ganga gjenom djupi som gjenom ei øydemark,

¹⁰og han frelste dei or hans hand som hata dei, og løyste dei ut or fiendehand,

¹¹og vatnet gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av dei.

¹²Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.

¹³Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;

¹⁴men dei fekk ei fysa i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde staden.

¹⁵Då gav han dei det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.

¹⁶Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.

¹⁷Då opna jordi seg og gløypte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,

¹⁸og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.

¹⁹Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilete,

²⁰og dei bytte burt si æra for biletet av ein ukse, som et gras. /[99]

²¹Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,

²²undergjerningar i Kams land, skræmelege ting ved Raudehavet.

²³Og han tenktest til å tyna dei, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, so han ikkje skulde øydeleggja dei.

²⁴Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,

²⁵og dei mukka i sine tjeld, dei høyrde ikkje på Herrens røyst.

²⁶Då lyfte han si hand og svor at han vilde slå dei ned i øydemarki

²⁷og slå deira etterkomarar ned millom heidningane og spreida dei kring i landi.

²⁸Og dei tydde seg til Ba'al-Peor og åt av offer til dei daude, /[100]

²⁹og dei vekte harm ved si åtferd, og ei sott braut inn millom dei.

³⁰Då stod Pinehas fram og heldt dom, og sotti stana;

³¹og det vart rekna han til rettferd frå ætt til ætt æveleg.

³²Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;

³³for dei var trassige mot hans Ande, og han tala tankelaust med sine lippor. /[101]

³⁴Dei øydela ikkje dei folki som Herren hadde tala med dei um,

³⁵men dei blanda seg med heidningane og lærde deira gjerningar,

³⁶og dei tente deira avgudar, og desse vart til ei snara for dei,

³⁷og dei ofra sine søner og døtter til maktene, /[102]

³⁸og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter, som dei ofra til Kana'ans avgudar, og landet vart vanhelga med blod.

³⁹Dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.

⁴⁰Då loga Herrens vreide upp imot hans folk og han stygdest ved sin arv.

⁴¹Og han gav dei i hendene på heidningar, og dei som hata dei, vart herrar yver dei,

⁴²og deira fiendar trengde dei, og dei laut bøygja seg under deira hand.

⁴³Mange gonger fria han dei ut, men dei var trassige og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.

⁴⁴Og han såg til dei når dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.

⁴⁵Og i sin godleik mot dei kom han i hug si pakt, og han ynkast etter si store miskunn,

⁴⁶og han let dei finna miskunn hjå alle som hadde fanga dei.

⁴⁷Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningane, so me fær prisa ditt heilage namn, rosa oss av di me kann prisa deg!

⁴⁸Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segjer: Amen. Halleluja!