Read nynorsk 1938 Salmane 107 Bible Online

Salmane 107 - nynorsk 1938 bible

Salmane 107

¹Prisa Herren, for han er god, hans miskunn varer æveleg.

²So segjer Herrens utløyste, dei som han hev løyst ut or naudi,

³og som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og på havet.

⁴Dei for vilt i øydemarki, i veglause heidi, dei fann ingen by til å bu i.

⁵Svoltne og tyrste var dei, deira sjel ormektast i dei.

⁶Då ropa dei til Herren i si naud; or deira trengslor fria han dei ut,

⁷og han førde dei på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.

⁸Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot mannsborni;

⁹for han metta den sjel som vilde ormektast, og den hungrige sjel fyllte han med godt.

¹⁰Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakkarsdom og jarn,

¹¹av di dei hadde trassa mot Guds ord og vanvyrdt rådene åt den Høgste.

¹²Og han bøygde deira hjarto med liding; dei snåva, og der var ingen hjelpar.

¹³Då ropa dei til Herren i si naud; or deira trengslor frelste han dei.

¹⁴Han førde dei ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.

¹⁵Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot mannsborni;

¹⁶for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.

¹⁷Dei var dårar og vart plaga for sin brotsveg og for sine misgjerningar;

¹⁸all mat baud deira sjel imot, og dei kom nær til daudens portar.

¹⁹Då ropa dei til Herren i si naud; or deira trengslor frelste han dei.

²⁰Han sende sitt ord og lækte dei og berga dei frå deira graver.

²¹Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot mannsborni

²²og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.

²³Dei som for ut på havet med skip, som dreiv handel på store vatn,

²⁴dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.

²⁵Han tala og let det koma ein stormvind, og den reiste havsens bylgjor.

²⁶Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupet, deira sjel miste modet i ulukka.

²⁷Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.

²⁸Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han dei ut.

²⁹Han let storm verta til stilla, og bylgjone kringum dei tagna.

³⁰Og dei vart glade då det stilna; og han førde dei til den hamni dei ynskte.

³¹Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot mannsborni

³²og høglova han når folket er samla, og lovsyngja han der som dei gamle sit.

³³Han gjorde elvar til ei øydemark, og vasskjeldor til eit turrlende,

³⁴grøderikt land til ei saltheid for deira vondskap skuld som budde der.

³⁵Han gjorde øydemark til ein vassrik sjø og turrlende til vasskjeldor. /[103]

³⁶Og han let dei svoltne bu der, og dei bygde ein by til å bu i.

³⁷Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk den grøda dei bar.

³⁸Og han velsigna dei, og dei auka mykje, og av fe gav han dei ikkje lite.

³⁹So minka dei att og vart nedbøygde av trengsla og ulukka og sorg.

⁴⁰Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let dei villast i veglaus øydemark,

⁴¹han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ættene som ei hjord.

⁴²Dei ærlege ser det og gleder seg, og all vondskap let att sin munn.

⁴³Den som er vis, han gjeve gaum etter dette og merke Herrens nådegjerningar!