Read nynorsk 1938 Salmane 109 Bible Online

Salmane 109 - nynorsk 1938 bible

Salmane 109

¹Til songmeisteren; av David, ein salme. / Min lovsongs Gud, teg ikkje!

²For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala med meg med ljugartunga.

³Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.

⁴Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed.

⁵Dei la vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.

⁶Set ein ugudleg yver han, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!

⁷Når han vert dømd, so lat han ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!

⁸Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embete!

⁹Lat hans born verta farlause og kona hans enkja,

¹⁰og lat hans born flakka ikring og beda seg, lat dei ganga som tiggarar frå sine øydelagde heimar!

¹¹Lat okerkaren kasta garn ut etter all hans eigedom, og framande rana det han hev streva i hop!

¹²Lat han ikkje finna nokon som hyser miskunn imot han, og lat ingen ynkast yver hans farlause born!

¹³Lat hans framtid verta avskori, deira namn verta utstroke i andre ættleden!

¹⁴Hans fedra misgjerning vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!

¹⁵Dei vere alltid for Herrens augo, og han rydje deira minne ut av jordi,

¹⁶av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein mann som var fatig og arm og sorgfull i hjarta, og vilde drepa han.

¹⁷Han elska forbanning, og ho kom yver han; han lika ikkje velsigning, og ho heldt seg langt burte frå han;

¹⁸han klædde seg i forbanning som sin klædnad, og ho trengde som vatn inn i hans liv og som olje i hans bein.

¹⁹Lat henne vera han til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!

²⁰Dette vere løni som Herren gjev mine motstandarar og dei som talar vondt imot mi sjel!

²¹Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld! Etter som di miskunn er god, so berga meg!

²²For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.

²³Som ein skugge, når han lengjest, kverv eg burt; eg vert jaga burt som ein grashopp.

²⁴Mine kne er ustøde av fasta, og holdet skrøkk og misser feita.

²⁵Og eg hev vorte til spott for dei; når dei ser meg, rister dei på hovudet.

²⁶Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn,

²⁷so dei må kjenna at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det!

²⁸Dei forbannar, men du velsignar; dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.

²⁹Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.

³⁰Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova han;

³¹for han stend på høgre sida åt den fatige og vil frelsa han frå dei som dømer hans sjel.