Read nynorsk 1938 Salmane 18 Bible Online

Salmane 18 - nynorsk 1938 bible

Salmane 18

¹Til songmeisteren; av David, Herrens tenar, som førde fram for Herren ordi i denne songen den dagen då Herren hadde frelst han frå alle fiendane hans og frå Saul.

²Og han sa: / Herre, eg hev deg hjarteleg kjær, min styrke!

³Herren er min berggrunn og mi festning og min frelsar; min Gud er mitt berg, som eg flyr til, min skjold og mitt frelsehorn, mi borg.

⁴Eg kallar på Herren som er høglova, og vert frelst frå mine fiendar.

⁵Daudsens reip var spent um meg, og straumar av vondskap skræmde meg.

⁶Helheims reip var snørde um meg, daudsens snaror fanga meg.

⁷I mi trengsla kalla eg på Herren, og eg ropa til min Gud; han høyrde frå sitt tempel mi røyst, og mitt skrik nådde fram for han, til hans øyro.

⁸Då ristest jordi og skok seg, og grunnvollane i fjelli skalv og ristest, for han var harm.

⁹Røyk steig upp or hans nase, og eld frå hans munn åt um seg; glør loga ut frå han.

¹⁰Han lægde himmelen og steig ned, og det var kolmyrker under hans føter.

¹¹Han for fram på kjerubar og flaug, han sveiv på vengene åt vinden.

¹²Og han gjorde myrker til sitt skyle, til åklæde rundt ikring seg, myrke vatn, tjukke skyer.

¹³Frå glansen for hans andlet for hans skyer fram, hagl og gloande kol.

¹⁴Herren tora i himmelen, den Høgste let røysti si ljoda, hagl og gloande kol.

¹⁵Han sende ut sine piler og spreidde dei ikring - eldingar i mengd og fortulla dei. /[19]

¹⁶Djupålane i vatni kom til synes, grunnvollane i jordi vart berrsynte ved ditt trugsmål, Herre, ved andepusten frå din nase.

¹⁷Han rette ut handi frå høgdi og greip meg; han drog meg upp or store vatn.

¹⁸Han frelste meg frå min mektige fiende, frå mine hatarar; for dei var meg for sterke.

¹⁹Dei for imot meg på min motgangs dag; men Herren vart min studnad.

²⁰Han førde meg ut i vidt rom; han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.

²¹Herren gjorde med meg etter mi rettferd, han lønte meg etter reinleiken i mine hender.

²²For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.

²³For alle hans lover hadde eg for auga, bodordi hans støytte eg ikkje ifrå meg,

²⁴og eg var ulastande for han og tok meg i vare for mi synd.

²⁵Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken i mine hender for hans augo.

²⁶Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot den rettvise mannen syner du deg rettvis,

²⁷mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde gjer du deg rang.

²⁸For du frelser arme folk og tvingar høge augo ned.

²⁹For du let mi lampa lysa klårt; Herren min Gud gjer mitt myrker bjart.

³⁰For ved deg renner eg mot fiendeflokkar, ved min Gud spring eg yver murar.

³¹Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle dei som flyr til han.

³²For kven er Gud forutan Herren, og kven er eit berg utan vår Gud?

³³Den Gud som gyrder meg med kraft og gjer vegen jamn for meg,

³⁴som gjev meg føter liksom hindane og set meg upp på mine høgder,

³⁵som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.

³⁶Du gjev meg di frelsa til skjold, di høgre hand styd meg, og di småminking gjer meg stor.

³⁷Du gjer vidt rom for mine steg under meg, og mine oklo vaggar ikkje.

³⁸Eg elter mine fiendar og når dei att, og eg vender ikkje um fyrr eg hev gjort ende på dei.

³⁹Eg slær dei i knas, so dei vinn ikkje reisa seg; dei fell under føtene mine.

⁴⁰Du gyrder meg med kraft til striden; du bøygjer mine motmenner under meg.

⁴¹Mine fiendar let du snu ryggen til meg, dei som hatar meg, ryd eg ut.

⁴²Dei ropar, men der er ingen frelsar - til Herren, men han svarar dei ikkje.

⁴³Eg smuldrar dei som dust for vinden; som søyla på gatone slær eg dei ut.

⁴⁴Du frelser meg frå folke-stridar; du set meg til hovud for heidningar; folk som eg ikkje kjenner, tener meg.

⁴⁵Ved gjetordet um meg lovar dei meg lydnad; framande folk smeikjer for meg.

⁴⁶Framande folk visnar av og gjeng skjelvande ut or sine borger.

⁴⁷Herren lever, og lova er han, mitt berg, upphøgd er min Frelse-Gud,

⁴⁸den Gud som gjev meg hemn og legg folkeslag under meg,

⁴⁹som frelser meg frå mine fiendar; ja, yver mine motmenner lyfter du meg høgt, frå valdsmannen bergar du meg.

⁵⁰Difor vil eg prisa deg millom heidningane, Herre, og lovsyngja ditt namn.

⁵¹Han gjer frelsa stor for sin konge og gjer miskunn mot den han hev salva, mot David og hans ætt til æveleg tid.