Read nynorsk 1938 Salmane 22 Bible Online

Salmane 22 - nynorsk 1938 bible

Salmane 22

¹Til songmeisteren etter “Morgonrodens hind”[22]

²Min Gud! Min Gud! Kvi hev du forlate meg? Dei ord eg skrik ut, er langt burte frå mi frelsa.

³Min Gud! Eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.

⁴Og du er då heilag, du som tronar yver Israels lovsongar.

⁵På deg leit våre feder; dei leit på deg, og du berga dei.

⁶Til deg ropa dei og slapp undan; på deg leit dei og vart ikkje til skammar.

⁷Men eg er ein makk og ikkje ein mann, ei spott for menneske og vanvyrd av folk.

⁸Alle som ser meg, spottar meg, rengjer munnen, rister på hovudet og segjer:

⁹Legg det på Herren! Han skal berga han, han skal fria han ut, sidan han hev hugnad i han.

¹⁰Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.

¹¹På deg er eg kasta frå morslivet; frå morsfanget er du min Gud.

¹²Ver ikkje langt burte frå meg! for trengsla er nær, og det finst ingen hjelpar.

¹³Sterke uksar ringar meg inne, Basans stutar kringset meg.

¹⁴Dei spilar upp sitt gap imot meg som ei flengjande og burande løva.

¹⁵Eg er runnen ut som vatn, og alle mine bein skilst frå kvarandre; mitt hjarta er som voks, det smeltar inst i mitt liv.

¹⁶Mi kraft er uppturka som eit krusbrot, mi tunga kleimer seg til gomen, og du legg meg ned i daudens dust.

¹⁷For hundar hev sanka seg um meg, ein hop av illmenne hev kringsett meg; dei hev gjenombora mine hender og mine føter.

¹⁸Eg kann telja alle mine bein; dei skodar til, dei som ser på meg med lyst.

¹⁹Dei skifter klædi mine millom seg og kastar lut um kjolen min.

²⁰Men du, Herre, ver ikkje langt burte, du min styrke, skunda deg å hjelpa meg!

²¹Fria mi sjel frå sverdet, mitt einaste frå hundevald! /[23]

²²Frels meg frå løvegap, og frå villuksehorn - du bønhøyrer meg!

²³Eg vil kunngjera ditt namn for mine brør, midt i lyden vil eg lova deg.

²⁴De som ottast Herren, lova han, all Jakobs ætt, æra han, og hav age for han, all Israels ætt!

²⁵For han hev ikkje vanvyrdt og ikkje stygst ved ein armings armodsdom og ikkje løynt si åsyn for han; men då han ropa til han, høyrde han.

²⁶Frå deg kjem min lovsong i ein stor lyd; eg vil halda mine lovnader for deira augo som ottast han.

²⁷Dei spaklyndte skal eta og verta mette; dei som søkjer Herren, skal lova han; hjarta dykkar leve til æveleg tid!

²⁸Alle endane av jordi skal koma det i hug og venda um til Herren, og alle folkeætter skal tilbeda for di åsyn.

²⁹For riket høyrer Herren til, og han råder yver folkeslagi.

³⁰Alle rikmenn på jordi skal eta og tilbeda; for hans åsyn skal dei bøygja kne alle dei som stig ned i moldi, og den som ikkje kann halda si sjel i live.

³¹Etterkomarane skal tena han; det skal verta fortalt um Herren til den ætti som kjem.

³²Dei skal koma og kunngjera hans rettferd for det folk som vert født, at han hev gjort det.