Read nynorsk 1938 Salmane 35 Bible Online

Salmane 35 - nynorsk 1938 bible

Salmane 35

¹Av David. / Herre, tretta med dei som trettar med meg! Strid mot dei som strider mot meg!

²Grip skjold og verja og reis deg til hjelp for meg!

³Drag spjotet fram og steng vegen for dei som forfylgjer meg! Seg til mi sjel: Eg er di frelsa!

⁴Lat dei blygjast og skjemmast som stend meg etter livet! Lat dei vika attende med skam som vil meg noko vondt!

⁵Lat dei verta som agner for vinden, og Herrens engel støyte dei burt!

⁶Lat deira veg verta myrk og hål, og Herrens engel forfylgje dei!

⁷For utan årsak hev dei løynleg stelt til si garngrav åt meg, utan årsak hev dei grave ei grav for mitt liv. /[28]

⁸Lat tjon koma uventande yver han, og lat det garnet han løynleg la ut, fanga han; lat han falla i det til sitt tjon!

⁹Då skal mi sjel gleda seg i Herren, fagna seg i hans frelsa;

¹⁰alle mine bein skal segja: Herre, kven er som du, du som friar den arme frå den som er han for sterk, den arme og fatige frå den som plundrar han?

¹¹Det stend upp urettferdige vitne; dei spør meg um det som eg ikkje veit.

¹²Dei gjev meg vondt til løn for godt; mi sjel er lati åleine.

¹³Men eg, eg gjekk i syrgjeklæde, då dei var sjuke; eg pinte mi sjel med fasta, og mi bøn vende att til min barm. /[29]

¹⁴Eg gjekk ikring, som det skulde vore min ven, min bror; eg gjekk bøygd og syrgjeklædd som ein som syrgjer på mor si.

¹⁵Men no då det hallar med meg, no gled dei seg og flokkar seg saman; skarns-folk flokkar seg uventa um meg; dei riv sund og kviler ikkje. /[30]

¹⁶Liksom skamløysor som driv spott for ein brødbete, skjer dei tenner imot meg.

¹⁷Herre, kor lenge vil du sjå på? Drag mi sjel undan deira herverk, mitt einaste frå ungløvone! /[31]

¹⁸Eg vil prisa deg i ei stor samling, lova deg millom mykje folk.

¹⁹Lat ikkje dei som utan grunn er mine fiendar, gleda seg yver meg! Lat ikkje dei som hatar meg utan årsak, blinka med auga!

²⁰For dei talar ikkje fred, men tenkjer upp svik mot dei stille i landet.

²¹Og dei riv munnen vidt upp imot meg, dei segjer: Ha, ha! Der ser vårt auga!

²²Du ser det, Herre, teg ikkje! Herre, ver ikkje langt i frå meg!

²³Vakna upp og vert vaken til å gjeva meg rett, min Gud og Herre, til å føra mi sak!

²⁴Døm meg etter di rettferd, Herre min Gud, og lat dei ikkje gleda seg yver meg!

²⁵Lat dei ikkje segja i sitt hjarta: Ha! Som me ynskte! Lat dei ikkje segja: Me hev gløypt han!

²⁶Lat dei skjemmast og blygjast alle som gled seg i mi ulukka; lat dei klæda seg i skam og skjemsla dei som høgmodast yver meg!

²⁷Lat dei fagna seg og gleda seg som unner meg min rett, og lat dei alltid segja: Høglova vere Herren, som unner sin tenar at det gjeng han godt!

²⁸Då skal mi tunga kveda ut di rettferd, heile dagen din pris.