Read nynorsk 1938 Salmane 37 Bible Online

Salmane 37 - nynorsk 1938 bible

Salmane 37

¹Av David. / Vreidast ikkje yver illgjerningsmennene, harmast ikkje på dei som gjer urett!

²For liksom graset vert dei brått avskorne, og som grøne urter visnar dei burt.

³Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!

⁴Og hugnast i Herren! So skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.

⁵Gjev Herren din veg i vald og lit på han! Han skal gjera det;

⁶han skal lata di rettferd ganga fram som ljoset og din rett som middagsklåren.

⁷Ver still for Herren og venta på han! Vreidast ikkje yver den som hev lukka på sin veg, den mannen som legg upp meinråder!

⁸Haldt deg frå vreide og lat harm fara, vreidast ikkje! Det er berre til å gjera ilt.

⁹For illgjerningsmenner skal verta utrudde, men dei som ventar på Herren, dei skal erva landet.

¹⁰Og um ei liti stund er den ugudlege ikkje til meir, og legg du merke til staden hans, so er han der ikkje.

¹¹Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.

¹²Den ugudlege tenkjer upp vondt imot den rettferdige og skjer tenner imot han.

¹³Herren lær åt han; for han ser at hans dag kjem.

¹⁴Dei ugudlege dreg sverdet og spenner bogen, vil fella den arme og fatige og myrda dei som fer ærleg fram.

¹⁵Sverdet skal råma dei sjølve i hjarta og bogane verta brotne sund.

¹⁶Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.

¹⁷For armane skal brjotast på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.

¹⁸Herren kjenner dagane åt dei ulastande, og deira arv skal vara til æveleg tid.

¹⁹Dei skal ikkje verta til skammar i den vonde tid, og i hungers dagar skal dei verta mette.

²⁰For dei ugudlege skal ganga til grunns og Herrens fiendar som blomeskrud på engjar; dei kverv, dei kverv som røyk.

²¹Den ugudlege låner og gjev ikkje att, men den rettferdige gjer miskunn og gjev.

²²For dei han velsignar, skal erva landet; men dei han forbannar, skal verta utrudde. /[33]

²³Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.

²⁴Når han snåvar, stuper han ikkje; for Herren styd hans hand.

²⁵Eg hev vore ung og vorte gamal, men aldri hev eg set den rettferdige forlaten eller hans born beda um brød.

²⁶Heile dagen gjer han miskunn og låner ut, og hans born vert velsigna.

²⁷Vik frå det vonde og gjer det gode, so vert du buande til æveleg tid. /[34]

²⁸For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe. Men avkjømet åt dei ugudlege vert utrudt.

²⁹Dei rettferdige skal erva landet og bu i det til æveleg tid.

³⁰Rettferdig manns munn talar visdom, og hans tunga segjer det som rett er.

³¹Hans Guds lov er i hans hjarta, hans steg er ikkje ustøde.

³²Den ugudlege lurer på den rettferdige og freistar å få drepe han.

³³Herren gjev han ikkje i hans hand, og fordømer han ikkje når han vert dømd.

³⁴Venta på Herren og haldt deg på hans veg! So skal han upphøgja deg til å erva landet; du skal sjå på at dei ugudlege vert utrudde.

³⁵Eg såg ein ugudleg ovriken mann, og han breidde seg ut som eit heimevakse tre med sitt grøne lauv;

³⁶men han gjekk burt, og sjå, han var ikkje meir, og eg leita etter han, men han vart ikkje funnen.

³⁷Akta på den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte! for freds mann hev ei framtid;

³⁸men lovbrjotarane vert alle saman utøydde, framtidi vert avskori for dei ugudlege.

³⁹Og frelsa for dei rettferdige kjem frå Herren, deira sterke vern i trengsletidi.

⁴⁰Og Herren hjelper dei og friar dei ut, han friar dei frå dei ugudlege og frelser dei, for dei flyr til han.