Read nynorsk 1938 Salmane 44 Bible Online

Salmane 44 - nynorsk 1938 bible

Salmane 44

¹Til songmeisteren; av Korahs born; ein salme til lærdom.

²Gud, me hev høyrt med våre øyro, våre feder hev fortalt oss den gjerning du gjorde i deira dagar, i forne dagar.

³Du dreiv ut heidningane med di hand, men dei planta du; du øydde folkeslagi, men dei let du breida seg.

⁴For ikkje med sitt sverd tok dei landet, og deira arm gav dei ikkje siger, men di høgre hand og din arm og di åsyns ljos; for du hadde hugnad i dei.

⁵Du, Gud, er min konge; byd at Jakob skal verta frelst!

⁶Ved deg skal me støyta ned våre fiendar, ved ditt namn skal me trakka ned dei som reiser seg imot oss.

⁷For min boge lit eg ikkje på, og mitt sverd gjev meg ikkje siger,

⁸men du hev gjeve oss siger yver våre fiendar, og dei som hatar oss, hev du gjort til skammar.

⁹Gud prisar me all dagen, og ditt namn lovar me til æveleg tid. Sela.

¹⁰Og endå hev du no støytt oss burt og gjort oss til skam, og du dreg ikkje ut med våre herar.

¹¹Du let oss vika attende for fienden, og dei som hatar oss, fær seg herfang.

¹²Du gjev oss burt som sauer til å etast, og spreider oss ikring millom heidningane.

¹³Du sel ditt folk for ingen ting, og ikkje set du høg pris på dei.

¹⁴Du gjer oss til hæding for våre grannar, til spott og spe for dei som bur ikring oss.

¹⁵Du gjer oss til eit ordtak millom heidningane; dei rister på hovudet åt oss millom folki.

¹⁶Heile dagen stend mi skam for mine augo, og blygsel breider seg yver mitt andlet,

¹⁷når eg høyrer spottaren og hædaren, når eg ser fienden og den hemngjeruge.

¹⁸Alt dette er kome yver oss, endå me ikkje hev gløymt deg og ikkje svike di pakt.

¹⁹Vårt hjarta veik ikkje attende, og våre steg sveiv ikkje ut av din veg,

²⁰so du turvte slå oss sund der sjakalar bur, og breida oss ned i daudeskugge.

²¹Hadde me gløymt vår Guds namn og rett våre hender ut til ein framand gud,

²²skulde Gud då ikkje ransaka det, han som kjenner hjartans løyndomar?

²³Men for di skuld vert me drepne all dagen, me er rekna som slaktesauer.

²⁴Vakna upp! Kvi søv du, Herre? Vakna upp, støyt ikkje burt for all tid!

²⁵Kvi løyner du di åsyn, gløymer vår armodsdom og vår trengsla?

²⁶For vår sjel er nedbøygd i moldi, vår lekam nedtrykt til jordi.

²⁷Statt upp til hjelp for oss, og løys oss ut for di miskunn skuld!