Read nynorsk 1938 Salmane 69 Bible Online

Salmane 69 - nynorsk 1938 bible

Salmane 69

¹Til songmeisteren, etter “Liljor”[66]

²Frels meg, Gud! for vatni når radt til sjeli.

³Eg er sokken ned i botnlaust dy, der det inkje fotfeste er; eg er komen ut i ovdjupe vatn, og flodi fløymer yver meg.

⁴Eg hev ropa meg trøytt, det brenn i min strupe; mine augo er upptærde med di eg ventar på min Gud.

⁵Fleire enn håri på mitt hovud er dei som hatar meg utan årsak; mange er dei som vil meg tyna meg, som utan grunn er mine fiendar; det eg ikkje hev rana, skal eg no gjeva attende.

⁶Gud, du kjenner min dårskap, og all mi syndeskuld er ikkje løynd for deg.

⁷Lat dei ikkje verta til skammar ved meg, dei som ventar på deg, Herre, Herre, allhers Gud! Lat dei ikkje verta til spott ved meg, dei som søkjer deg, Israels Gud!

⁸For di skuld ber eg vanæra, ligg skjemsla yver mitt andlet.

⁹Eg hev vorte framand for brørne mine og ein utlending for borni åt mor mi.

¹⁰For brennhug for ditt hus hev ete meg upp, og deira spottord som spottar deg, hev falle på meg.

¹¹Då mi sjel gret medan eg fasta, vart eg spotta for det.

¹²Då eg klædde meg i sekkety, vart eg eit ordtøke for dei.

¹³Dei som sit i porten, røder um meg, og drikkarane syng um meg.

¹⁴Men eg kjem med mi bøn til deg, Herre, i nådetidi, Gud, for di store miskunn; svara meg med din frelsande truskap!

¹⁵Berga meg ut or søyla og lat meg ikkje søkka! Lat meg verta berga frå dei som hatar meg, og frå dei djupe vatni!

¹⁶Lat ikkje vassflodi fløyma yver meg og ikkje djupet gløypa meg, og heller ikkje brunnen lata att sitt gap yver meg!

¹⁷Svara meg, Herre, for din nåde er god; vend deg til meg etter di store miskunn!

¹⁸Og løyn ikkje di åsyn for tenaren din, for eg er i naud; skunda deg og svara meg!

¹⁹Kom nær til mi sjel, løys henne ut, frels meg for mine fiendar skuld!

²⁰Du kjenner mi spott og skam og vanæra; for di åsyn stend alle mine uvener.

²¹Spottord hev brote mitt hjarta sund, so eg er sjuk; eg venta på medynk, men der var ingi, og på trøystarar, men eg fann ingen.

²²Dei gav meg gall å eta, og då eg var tyrst, gav dei meg eddik å drikka.

²³Lat bordet deira verta ei snara framfor dei, og ei gildra for dei når dei er trygge.

²⁴Lat augo deira dimmast, so dei ikkje ser, og lat deira lender alltid skjelva!

²⁵Renn ut yver dei din vreide, og lat din brennande harm nå dei!

²⁶Lat deira bustad verta øydd, lat det ingen vera som bur i deira tjeld!

²⁷For dei forfylgjer den som du hev slege, og dei fortel um pinsla åt dei som du hev gjenomstunge.

²⁸Lat dei leggja syndeskuld til si syndeskuld, og lat dei ikkje koma til di rettferd!

²⁹Lat dei verta utstrokne or livsens bok og ikkje verta innskrivne med dei rettferdige!

³⁰Men eg er ein arming full av verk; Gud, lat di frelsa berga meg!

³¹Eg vil lova Guds namn med song og høglova han med takksegjing,

³²og det skal tekkjast Herren betre enn ein ung ukse med horn og klauver.

³³Når spaklynde ser det, skal dei gleda seg; de som søkjer Gud - må dykkar hjarta leva!

³⁴For Herren høyrer på dei fatige, og sine fangar vanvyrder han ikkje.

³⁵Himmel og jord skal lova han, havet og alt som røyver seg i det.

³⁶For Gud skal frelsa Sion og byggja byane i Juda, og dei skal bu der og eiga dei, /[67]

³⁷og avkjømet åt hans tenarar skal erva dei, og dei som elskar hans namn, skal bu der.