Read nynorsk 1938 Salmane 71 Bible Online

Salmane 71 - nynorsk 1938 bible

Salmane 71

¹Til deg, Herre, set eg mi lit, lat meg aldri i æva verta til skammar!

²Fria meg ut og berga meg ved di rettferd! Halla ditt øyra til meg og frels meg!

³Ver meg eit berg til å bu på der eg alltid kann koma, du som hev gjeve påbod um frelsa for meg! For du er mitt fjell og mi festning.

⁴Min Gud, fria meg ut or handi åt den ugudlege, or hans vald som er urettferdig og gjer valdsverk!

⁵For du er den eg vonar på, Herre, Herre, den eg set mi lit til alt frå ungdomen.

⁶På deg hev eg studt meg alt frå morsfanget, du er den som drog meg ut or morslivet; um deg vil eg alltid syngja min lovsong.

⁷Som eit under hev eg vore for mange, men du er mi sterke borg.

⁸Min munn er full av ditt lov, av din herlegdom heile dagen.

⁹Kasta meg ikkje burt i min alderdom, forlat meg ikkje når mi kraft vert til inkjes.

¹⁰For mine fiendar hev sagt um meg, og dei som vaktar på mitt liv legg råder i hop

¹¹og segjer: Gud hev forlate han; forfylg han og tak han, for det er ingen som bergar!

¹²Gud, ver ikkje langt frå meg! Min Gud, skunda deg og hjelp meg!

¹³Lat dei som stend etter mitt liv, verta til skammar og ganga til grunns! Lat dei som søkjer mi ulukka, verta klædde i skam og spott!

¹⁴Men eg vil alltid vona, og stødt vil eg lova deg meir og meir.

¹⁵Min munn skal fortelja um di rettferd, um di frelse all dagen; for eg veit ikkje tal på dei.

¹⁶Eg vil koma fram med Herrens, Israels Guds veldige verk, eg vil prisa di rettferd, berre di.

¹⁷Gud, du hev lært meg upp alt frå ungdomen, og til dessa kunngjer eg dine undergjerningar.

¹⁸Forlat meg då ikkje heller når eg vert gamal og grå, du Gud, til dess eg fær forkynna um din arm til ei onnor ætt, di makt til kvar den som skal koma.

¹⁹Og di rettferd, Gud, når upp til det høge; du Gud, som hev gjort store ting, kven er som du?

²⁰Du som hev late oss sjå mange trengslor og ulukkor, du vil gjera oss levande att og draga oss upp att or dyptene i jordi.

²¹Du vil lata meg veksa og vil venda og trøysta meg.

²²So vil eg prisa deg med harpespel, din truskap, min Gud. Eg vil syngja del lov med citar, du Israels Heilage!

²³Mine lippor skal fegnast, for eg vil syngja deg lov, og mi sjel, som du hev løyst ut.

²⁴Ogso tunga mi skal heile dagen tala um di rettferd; for dei hev vorte til spott, dei stend til skam, dei som søkjer mi ulukka.