Read nynorsk 1938 Salmane 89 Bible Online

Salmane 89 - nynorsk 1938 bible

Salmane 89

¹Ein salme til lærdom av Etan, esrahiten.

²Um Herrens nådegjerningar vil eg æveleg syngja; frå ætt til ætt vil eg kunngjera din truskap med min munn.

³For eg segjer: Æveleg vert miskunn uppbygd, i himmelen grunnfester du din truskap.

⁴[Du segjer:] Eg hev gjort ei pakt med min utvalde, eg hev svore for David, tenaren min:

⁵Æveleg vil eg grunnfesta ditt avkjøme, og eg vil byggja din kongsstol frå ætt til ætt. Sela.

⁶Og himmelen prisar di undergjerning, Herre, og din truskap fær pris i samlingi av dei heilage.

⁷For kven i det høge er Herrens like? Kven er som Herren millom Guds søner,

⁸ein Gud som er ovskræmeleg i løynderådet åt dei heilage og til redsla for alle som er ikring han?

⁹Herre, allhers Gud, kven er sterk som du, Herre? Og din truskap er kringum deg.

¹⁰Det er du som råder yver havsens ovmod; når bylgjone i det reiser seg, stiller du dei.

¹¹Du hev slege Rahab sund som ein ihelslegen; med din sterke arm hev du spreidt dine fiendar.

¹²Himmelen er din, og jordi er di; jordriket og alt som er i det, hev du grunnlagt;

¹³nord og sud hev du skapt; Tabor og Hermon fegnast yver ditt namn.

¹⁴Du hev ein arm med velde; sterk er di hand, høg er di høgre hand.

¹⁵Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; nåde og sanning gjeng fyre di åsyn.

¹⁶Sælt er det folk som kjenner til glederop; i ljoset frå ditt andlet skal dei ferdast, Herre.

¹⁷I ditt namn fegnast dei all dagen, og ved di rettferd vert dei upphøgde.

¹⁸For du er prydnaden i deira styrke, og ved din godhug lyfter du upp vårt horn.

¹⁹For Herren er vårt skjold, og Israels Heilage vår konge.

²⁰Den gong tala du i ei syn til dine trugne og sa: Eg hev lagt hjelp i handi på ein veldig, eg hev upphøgt ein ungdom av folket.

²¹Eg hev funne David, tenaren min, med min heilage olje hev eg salva han.

²²Mi hand skal alltid vera med han, og min arm skal styrkja han.

²³Fienden skal ikkje trengja han, og den urettferdige skal ikkje kua han.

²⁴Men eg vil krasa hans motstandarar for hans åsyn og slå dei som hatar han.

²⁵Og min truskap og mi miskunn skal vera med han, og i mitt namn skal hans horn verta upplyft.

²⁶Eg vil leggja havet under hans hand og elvane under hans høgre hand.

²⁷Han skal ropa til meg: Du er min far, min Gud og mitt frelsefjell.

²⁸Og eg vil gjera han til den fyrstefødde, til den høgste av kongane på jordi.

²⁹Mi miskunn imot han vil eg æveleg halda ved lag, og mi pakt skal standa fast for han.

³⁰Og eg vil halda uppe hans avkjøme til æveleg tid, og hans kongsstol so lenge himmelen varer.

³¹Dersom hans born forlet mi lov og ikkje ferdast etter mine lovbod,

³²dersom dei bryt mine fyresegner og ikkje held mine bod,

³³då vil eg heimsøkja deira synd med ris og deira misgjerd med plagor.

³⁴Men mi miskunn vil eg ikkje taka frå han, og ikkje vil eg svika i min truskap.

³⁵Eg vil ikkje brjota mi pakt og ikkje brigda ordi frå mine lippor.

³⁶Eitt hev eg svore ved min heilagdom, sanneleg, for David vil eg ikkje ljuga:

³⁷Hans avkjøme skal vera til æveleg tid, og hans kongsstol som soli for mi åsyn.

³⁸Som månen skal han standa æveleg, og vitnet i det høge er trufast. Sela.

³⁹Og du hev støytt burt og forsmått, du hev vorte harm på den du hev salva.

⁴⁰Du hev rist av deg pakti med din tenar, du hev vanhelga hans kruna og kasta henne på jordi.

⁴¹Du hev brote ned alle murane hans, du hev gjort hans festningar til grusdungar.

⁴²Alle som fer framum på vegen, hev plundra han; han hev vorte til spott for grannane sine.

⁴³Du hev upphøgt høgre handi åt hans motstandarar, du hev gjort alle hans fiendar glade.

⁴⁴Du let og hans sverds-egg vika og heldt han ikkje uppe i striden.

⁴⁵Du hev gjort ende på hans glans og kasta hans kongsstol til jordi.

⁴⁶Du hev korta av hans ungdoms dagar, du hev sveipt han i skam. Sela.

⁴⁷Kor lenge, Herre, vil du løyna deg æveleg? Kor lenge skal din harm brenna som eld?

⁴⁸Kom då i hug kor stutt mitt liv er, og kor forgjengelege du hev skapt alle mannsborni.

⁴⁹Kven fær vel leva og slepp å sjå dauden? Kven friar si sjel frå helheims vald? Sela.

⁵⁰Herre, kvar er dine nådegjerningar frå fordoms tid, dei som du med eid lova David i din truskap?

⁵¹Herre, kom i hug den skam som ligg yver dine tenarar, at eg lyt bera i fanget alle dei mange folk,

⁵²at dine fiendar spottar, Herre, at dei spottar fotfari åt han som du hev salva.

⁵³Lova vere Herren æveleg! Amen, amen.