Read nynorsk 1938 Salomos ørdtøke 1 Bible Online

Salomos ørdtøke 1 - nynorsk 1938 bible

Salomos ørdtøke 1

¹Ordtøke av Salomo, son åt David, konge yver Israel.

²Av dei kann ein læra visdom og age og å skyna vituge ord;

³av dei kann ein få age so ein vert klok, og læra rettferd og rett og rettvisa;

⁴dei kann gjeva dei einfalde klokskap, ungdomen kunnskap og ettertanke.

⁵Den vise aukar sin lærdom når han høyrer på dei, og den vituge vert før til å leva rett.

⁶Dei gjev skyn på ordtak og bilettale, ord frå vismenn og gåtone deira.

⁷Otte for Herren er upphav til kunnskap; dårar vanvyrder visdom og age.

⁸Høyr etter, son min, når far din agar deg, og kasta ikkje frå deg det som mor di lærer deg!

⁹For slikt er ein fager krans for ditt hovud og kjedor kring halsen din.

¹⁰Son min! Når syndarar lokkar deg, so samtykk ikkje!

¹¹Når dei segjer: Kom med oss! Me vil lura etter blod, setja fellor for den skuldlause utan grunn;

¹²me vil gløypa dei levande liksom helheimen, med hud og hår, liksom han gløyper dei som fer ned i gravi;

¹³me vil vinna oss alle slag dyre eigneluter, fylla husi våre med rana gods;

¹⁴du skal få kasta lut um det saman med oss, alle skal me hava same pungen -

¹⁵då må du ikkje slå lag med dei, son min! Haldt foten din burte frå deira stig!

¹⁶For føtene deira spring til det som vondt er, og dei er snøgge når det gjeld å renna ut blod;

¹⁷fåfengt er det å strekkja netet so alle fuglane ser det;

¹⁸dei lurer etter sitt eige blod, dei set fellor for sitt eige liv.

¹⁹So gjeng det kvar som søkjer låk vinning; ho tek livet av sine eigne herrar.

²⁰Visdomsmøyi ropar høgt på gata, på torgi let ho røysti si ljoma;

²¹på gatehyrna ropar ho midt i ståket, ved portinngangane, kring i byen tek ho til ords:

²²Kor lenge vil de utvituge elska uvitingskap og spottarane hava hug til spott og dårane hata kunnskap?

²³Vend um og gjev gaum når eg refser! So skal eg lata åndi mi fløyma for dykk, eg skal kunngjera dykk mine ord.

²⁴Etter di de ikkje vilde høyra når eg ropa, og ingen akta på at eg rette ut handi,

²⁵etter di de vanda alle mine råder og ikkje ansa mitt refsingsord,

²⁶so skal og eg læ når ulukka råmar dykk, eg skal spotta når det som de reddast kjem,

²⁷når det som de reddast, kjem som eit uver, og ulukka dykkar kjem farande som ein storm, når trengsla og naud kjem på dykk.

²⁸Då skal dei ropa på meg, men eg svarar ikkje; dei skal leita etter meg, men ikkje finna meg.

²⁹Av di dei hata kunnskap og ikkje vilde ottast Herren,

³⁰av di dei ikkje lydde på mi råd, men vanyrde all mi påminning,

³¹difor skal dei eta frukti av si åtferd og verta mette av meinrådene sine.

³²For einvisa drep dei uvituge, og tryggleiken tyner dårane;

³³men den som høyrer på meg, skal bu trygt og leva i fred utan ulukke-redsla.